Divan Şiirinde Üç Büyükler 1- Fuzuli Kitap Alıntıları – Cevdet Kudret

Aşk derdiyle hoşnudum, ey doktor! Bana ilaç verme ki, benim helak olmam; senin derman olsun diye vereceğin zehrindedir.

Aşka saldım ben beni pend almayıp bir dosttan
Hiç düşmen eylemez anı kim ettim ben bana

Cân ü ten oldukça benden derd ü dâğ eksik değil
Çıksa can hâk olsa ten ne can gerek ne ten bana

Vasl kadrin bilmedim firkat belâsın çekmedin
Zulmet-i hecr etti çok târik işi rûşen bana

Dûd ü ahkerdir bana serv ile gül ey bâğ-bân
N’eylerim ben gül-şeni gül-şen sana gül-han bana

Gamze tîğin çekti ol mâh olma gâfil ey gönül
Kim mukarrerdir bu gün ölmek sana şîven bana

Ey Fuzûlî -i aşk üzre kılın medfen bana
Reh-güzâr-i ehl-i aşk üzre kılın medfen bana

Kat’ eyle aşinalığım andan ki gayrdır 
Ancak öz aşinaların et aşina bana 

Bir yerde sabit et kadem-i i’tibarımı 
Ancak öz aşinaların et aşina bana 

Yok bende bir amel sana şayeste ah eğer 
A’malime göre vere adlin ceza bana 

Havf ü hatada muztaribim var ümid kim 
Lutfun vere beşaret-i afv-i ata bana 
 
Ben bilmezem bana gereğin sen Hakim’sin 
Men’ eyle verme her ne gerekmez sana bana 

 Habs-i hevada koyma Fuzuli-sıfat esir 
Ya Rab hidayet eyle tarik-i fena bana

(Ben senin dudağın özlüyorum, sofular ise Kevser istiyorlar, Sarhoşa şarap, ayık kimseye de su içmek hoş gelir.)

Dünyada ne varsa aşk imiş, bilim ancak bir dedikodu imiş.

Aşıkın maksadı, ancak sahip olmadan seyretmektir.

Sana kaldı mürüvvet senden özge hiç kimsem yoh
Gözüm canım efendim sevdiğim devletli sultanım

Ey mah visal ile hoş et bir gece halim

(Bende Mecnun’dan füzun aşıklık isti’dadı var
Aşık-ı sadık benem Mecnun’un ancak adı var)

(Dest buse arzusuyla ölürsem dostlar
Kuze eylen toprağım sunun anınla yare su.)

Kangı gülşen bülbülü söyler Fuzuli sen gibi?
Kangı bülbül nalesi Feryad ü efgaanınca var.
(Fuzuli! hangi gül bahçesinin bülbülü senin gibi söyler?
Hangi bülbülün iniltisi senin feryat ve figanın gibidir?)

Mariz i derd-i aşkım terk-i alemdir muradım kim,
Bu na-hoş mülkte eğlendiğimce mihnetim artar.
(Aşk derdinin hastasıyım, dileğim dünyayı bırakmaktır,
bu hoş olmayan ülkede durdukça sıkıntım artar.)

Çok oldukça gam u derdim reh-i aşk içre hoş-halim;
Fuzuli şad olup şükretmeyim mi ni’metim artar.
(Aşk yolunda gam ve derdim çoğaldıkça halim iyileşir;
Fuzuli! nimetim artığı için neşelenip şükretmeyeyim i?)

Yazanda Vamık u Ferhad u Mecnun vasfın ehl-i derd,
Fuzuli adını gördüm ser-i tümare yazmışlar.
(Dertliler Vamık, Ferhad, Mecnun’un vasfını yazdıkları sırada,
Fuzuli adını defterin başına yazmış olduklarını gördüm.)

Dahi zevk-i visal-i dost şevkın istemen benden,
Ki ben zevk-ı visali mihnet-i hicrana değşirdim.
(Sevgiliye kavuşmanın zevkinden duyulan neşeyi artık benden istemeyin,
ben kavuşma zevkini ayrılık sıkıntısıyla değiştirdim.)

Beni ey bağban ma’zur dut gülzar seyrinden,
Ki ben gülzar seyrin külbe-i ahzana değşirdim.
(Ey bahçıvan! beni gül bahçesi gezmesinden mazur gör,
ben gül bahçesi gezmesini keder kulübesiyle değiştirdim.)

Gönül verdim fena vü fakre terk-i i’tibar ettim,
Bi-hamdillah ki ahir küfrüm imana değşirdim.
(Yokluğa ve yoksulluğa gönül verdim, itibarı bıraktım, hamdolsun ki sonunda kafirliğimi imanla değiştirdim.)

Fuzuli bende zevk-ı afiyet az iste kim çoktan,
Ben anı arzü-yı tal’at-ı canana değşirdim.
(Fuzuli! benden sıhhat zevkini az iste,
ben çoktan onu sevgilinin yüzünün arzusu ile değiştirdim. )

Ey saki! Beni şarap etmiş sanma, ben senin şarap renkli dudağının zevkinin ve sarhoş ( yani, süzgün ) gözünün hayranıyım.

Birçok kimseler Mecnun gibi aşkı arzuladı, fakat onun derdini başsız ve ayaksız olan ( yani: varlığından geçmiş olan ) benden başka kimse duymadı.

Ayrılık gecesinde canım yanar, ağlayan gözüm kanlı yaş döker,
Feryadım halkı uyandırır, kara bahtım uyanmaz mı?

Fuzuli rind-i şeydadır hemişe halka rüsvadır
Sorun kim bu ne sevdadır bu sevdadan usanmaz mı

Fuzuli çılgın bir rinttir, daima halkın diline düşmüştür, sorun ki bu nasıl sevdadır? Bu sevdadan usanmaz mı?

Devir, alemi gaflet şarabıyla sarhoş etmiş,
bunca sarhoşu seyredecek bir ayık yok.

Ey fuzuli sehldir her gam ki gam-harı ola
Gam budur kim bende bin gam var bir gam-har yoh

Ey Fuzuli! gam ortağı ( aslı: gam yiyicisi ) olan her gam kolaydır;
Gam budur ki, bende bin gam var, bir ortağı yok.

Ey Tanrı! Kimse benim gibi inlemesin ve perişan olmasın;
aşk derdinin ve ayrılık yarasının tutsağı olmasın, Ey Tanrı!

Demadem cevrlerdir çektiğim bi-rahm bütlerden
Bu kafirler esiri bir müselman olmasın ya Rab

Merhametsiz putlardan ( yani: güzellerden ) daima cefa çekiyorum;
Ey Tanrı bir müslüman bu kafirlerin tutsağı olmasın!

(O ay yüzlüyü yedi gündür göremedim.
Ey ay yüzlü! Bir gece buluşarak halimi hoş et.)

( Ey Tanrı! bana aşk belasını tanıt, beni aşk belasından bir an ayrı bırakma. Dertlilerden yardımını eksiltme, yani beni çok belalara düşür.)

(Cevir ve cefaya alışığım, onlarsız halim ne olur? Cefasına sınır, cevrine son olmasın, ey Tanrı!)

(Hekim! ben aşk derdinden hoşnudum, ilacımdan el çek; ilaç veme ki, beni öldürecek zehir senin ilacındır.)

(Dünyada ne varsa aşk imiş, bilim ancak bir dedikodu imiş)

(Fuzuli! benden övgü ve yergi şiirleri isteme; ben aşıkım, sözüm daima aşıkanedir.)