Divan Kitap Alıntıları – Turgut Uyar

Bir gün, bir yağmurla garip garip

-Çoluğu çocuğu terk edeceğim.-

Bir sevgiyle doymayacak kalbim, anladım

Alıp başımı gideceğim.

Anlattıklarım, anlatamadıklarım, anlatamayacaklarım Senin yakanda bir el mi var dediniz, dursun

Dursun,

Ben şimdi gelirim.

Nedir bir türlü sırrını anlamadık,

Kimdir bizimle böyle şaka ediyor,

Hangi cebini karıştırsan yalnızlık

İşte ben hep böyle garip mahzun,
Bir şey beklermişçesine yaşıyorum.

Ben bazen eksilirim biraz
Aslında hepimiz eksilirmişiz biraz

Hem neden yüzüme vuruyorsunuz
Bir çirkin ördek yavrusu olduğumu

Ey canımın güftesi

sonu olsun diyorum
neyin sonu ama
hiç değilse bu taş basamakların

Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben
uyumam

imla kurallarıyla mutsuzluk üstüne
kısacık bir akşam
duraladım ne yapsam

Ben seni alırım sakin evime koyarım sakin sonra gideriz
Gözlerim mavi, senin dumanın mavi, yüreğimiz bir okka çiçek
Suyun da denizin de mavi ve avuçların
Biliyorsun bir gün gökyüzü değişecek

İki tel kumral saç olsa avucumda şimdi
Ağlayıp ağlayıp avunsam.

yazdım, yazmasam ağlayacaktım
herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım

mutlu aşk yoktur

bilirsin

Adın bir güzelliğe yakışır elbet yakışır bir intiharda mı, bir şiirde mi bilmiyorum..

ey canımın güftesi, denize hiç bakmadık

ellerin bir demet güvercin olarak
uçursun uzaklara yukarlara sevdamızı
taşınmaz hiç bir şeyini tutma
aldığın soluk verdiğin kadar olsun

On yaşındayken İstanbul’a ayak bastım. Ülkenin en büyük şehrindeyim ve danışacak, sığınacak kimsem yoktu. Başkasının kâbusu olur ama benim için ucu nereye gideceği bilinmeyen bir macera

kimbilir kaç kere üstünden geçtim,
şarkılar söyledim karşısında
bir gün bana mezar olacak yerin..

kabulleniyorum,
kabulleniyorum da -gelgelelim￾içim içimi yiyor
nasıl ki unutamaz insan
bir kez gerçekten sevdi mi

işte günlerden bir gün elâgözlüm,
yeni bir başlangıçla bitecek ömrümüz.
amenna ve saddakna,
bari hoşça geçse günümüz
hangisine tasa edeceğiz şaştık.

bu ellerimi nereye koysam yakışmıyor

kimse ürkütemez bağlandığımız güzelliğin
utkusunu sev beni, bir dağ gölgesi kadar sev

zaman sevdikçe uzar, bilirsin
hayal, taştan, topraktan geçer, yapraktan geçer.
bir yeşil duman olur yaşadığımız
yakından, ıraktan geçer

bir ölümsüz alem başlar senden yana.
selam, ürkek ve sevgili kadın,
selam, sabahsız gecelerden sana

selam sana, korkak ve iyi kadın
ömrüne başlıyan tomurcuk gibi, baharda
aşka, sadık ve neş’eli başladın

Bazen ne kadar iyi top sürersen sür, topu sadece kendinde tutmaktan zarar gelir.

alınterin, göznurun, el emeğin, karın.
turfanda portakal görüp çarşıda
tadımlık birkaç tane almışsın..
alırsın kardeşim, almalısın
dünyadan o kadar az ki, istediğimiz
senin, benim, hepimizin, çocuklarımızın
iki olmamalı bir dediğimiz

Çekemezsin bir yere sineden başka.
Biliyorum günler hep böyle geçecek

Olsun yaptılar şimdi kime sığınalım.
Nereye gitsek o yıkıntı bizimle artık.

Yargıçların katına diktiler umudum nerdedir.
Bizim inanarak ettiğimizi yerlere çaldılar,
ululuğu nerdedir

İnandığımı kurtarmalıydım.
Beni bulup çıkaran, ekleyip bütünleyen,
Bu duyguyu -Kurtulursa eğer bu güçlülüktü-
Arı duru etmeliydim, temizlemeliydim

Çünkü unutmak bana göreydi.
Çünkü ben de ölümlüydüm.

Ne denmelidir bilemiyorum
sevgim acıyor

ben yılmam taş çekerim çamur kararım ben
senin de gürül gürül saçların var nasıl olsa.

Biraz bıkkın bir parça kırık korkunç umutsuz ve
sakin Eve geliyorum seni buluyorum bir
seviniyorum bir kızıyorum Sonra biliyorsun

Günlerden o gün alıp başımı evin yolunu
şaşıracağım Taze ekmeğim eski kanlarım benim
ellerim şaşıracak Ya da tek başına acıkacaksın
sen tek başına gözlerin Hiç umurumda değil ya
şundan şundan şundan korkuyorum

incinir, tütün utanır, incirler kanar bir yolda el
ele gideriz, o yolda bir gün usanırsan padişahlar

güllerin bedeninden dikenlerini teker teker
koparırsan dikenleri kopardığın yerler teker
teker kanar dikenleri kopardığın yerleri bir bahar

dizlerime tutunup kalktım.
bir ses değişmesinin en güzeli vardı göklerde
dizlerime tutunup dizlerime

geldim. oturmadım. çiçekleri suladım
bir onlar kalsın dedim akşamı beğendim

geliyorum. bana hazırlanan her şeye hazırım
ki bu hazırlığına katıldığım suların en güzelcesi

beklemek bir tepenin mutluluğunu
bir acının yakıp geçmesini beklemek

benim adımı bağışla

sabahlarda süzgündük, ancak akşamlarda
vardık.
ne söylenebilir! her şey düzeliyor sandık

yazdım, yazmasam ağlayacaktım
herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım

ama siz zavallısınız ben de zavallıyım
eskimiş şeylerle avunamıyoruz

hiçbir sey umurumda degil diyorum
aşktan ve umuttan başka

halbuki korkulacak hiç bir sey yoktu ortalikta
hersey naylondandi o kadar
ve ölünce bes on bin birden ölüyorduk güneş3
karşı

dünyayı en çok sevdiğim zaman
her şeyi en çok unuttuğum zaman sanılır

her kişinin ukala ömrü
yeter sanılır çiçeklenmeye
ve dünyanın karanlığından
bir aşk bahanesiyle kurtulmaya

ey canımın güftesi, eylülün ikinci haftasıydı o
sıra bana gülümseyerek getirdiğin bir bardak
suydu o sıra hatırla denize hiç bakmadık çünkü
kıyısındaydık bir elma kendi kendine büyür
dururdu o sıra

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe
bakalım Tuttukça güçleniyorum kalabalık
oluyorum

Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben
uyumam Herkes yokken biz oluruz biz
uyumayalım

Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım

Hepinize iyiniyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle dövüşemem
Benim bir gizli bildiğim var

Nasıl kısa kesmeli bilmiyorum?
Herkesin derdinden pay isterken.
Uzak kaderlerin suları çağlar şimdi

Kendi kendine çekilmez oluyor ömrüm
Her insanın ayrı ayrı yaşayabilsem kaderinde

Bir gün alıp başımı gideceğim
-Yıldızlar ışısın, yollar üşüsün, yollar

ve fotoğraflar çekildi ben çıkmadım herkes
eğlendi araba vapurlarıyla denizsizlik üstüne

biliyordum bir soğuktu nereye varsam
bir yanımda bir el bir yanda vazgeçilmez bir
sancı ve kısacık yoğun bir akşam

Her şey bir unutkanlıktı
arada bir deliler gibi kavuştuğumuz
tüfekle vurulmuş bir parsın yarasında

şaşırdım hüznümü nerelere bıraksam

Neyi söylesem bir kahramanlıktı
içinde azıcık buluştuğumuz
bir bulutla bir kağıt peçete arasında

İçim güvercinleri okşamış gibi rahat
Sen yanımdayken ister istemez
Geniş meydanlarda akşam üstleri
Üstüste üç kere deniz, üç kere çınarlar.

Aç kalsak ağlamayız biliyorum.

Savaşta ve barışta, karada ve denizde,
Düşkünlükte ve esenlikte
Zamanımız apayrı bize göre
Yanyana olduk mu elele

su. hiç kimse durmazsa her şey yürür, bu aşk
demektir her şey kullanılmazsa dirim bir
ihanettir ölüme sakiniz elimiz filan temiz baharı

akar gözlerim her şeye bakar bahar bir gelsin
yeter artık eksikse de bırak elleme su uyur
düşman uyumaz suların dibi güllerde

ciğerpareler lime artık su uyur aşk uyanır
mendilim kana boyanır bilirim bu baharda da
herkes hasetlenir halime ve ellerim batık bir suda

ben kışın güzelliğini söylerim ne gelirse dilime
çünkü kış bir hazırlıktır soluğuma kıpkırmızı
gülüme nice kırmızı ayaklar gelip geçti o gün
katar katar kış günleri sözgelişi ben bir çöp bile

tutma soluğunu, genişle, öz ve kabuk senindir
ey en güzel görüntüsü çiçeklere dökülen bir
çavlanın aşkım, sonsuzum, bu dünyada ne var
ne yok senindir ÇOK ÜŞÜMEK

bilmem ki sanki güzel bir akşam gibi
onun için her akşamı iyi yaşamalıyım
yani kıskanılan onu
demek istediğim hepsi

Mehtap ettiğinden bihaber
Kuşlarla, çiçeklerle, balıklarla beraber
İki tel kumral saç olsa avucumda şimdi
Ağlayıp ağlayıp avunsam

Bu şiirde sevda sevda üstüne
Senelerdir veda veda üstüne
Yareli yüreğimde dağ dağ üstüne
Vakit nisan ortasında bir akşam