Davud’un Kuşları Kitap Alıntıları – Azad Ziya Eren

Unutma ruhum, kış bitiyor,
Kar’ı dinmiyor yalnızlığın..

Unutma ruhum, kış bitiyor,
Kar’ı dinmiyor yalnızlığın.

saatlerdir yağıyor eylül
çılgınca toprağı demleyecek birazdan
o ıslak kokacak
saçların her gün gibi yenibaştan

Herkes bir dürbünle izliyor içindeki boşluğu

Acı fırsatını kaçırmaz yeşereceği bahçenin

Usta bir yazgıdandır yazdığı ne varsa zamanın
Yazdığı yazgıdandır ustaca baktığımız uçurumundan

bir dil’in kanat sesi
bir aşk’ın gündoğumunda duyulur elbet en sarih
birbirine koşan kirpiklerin coşkusu

kendi ruhunun çalkantısını duymuyor kimse duymuyor

Aşkımız süleyman düğümüdür, acımız işitilmemiş sesi Davûd’un

Unutma ruhum, kış bitiyor,
Kar’ı dinmiyor yalnızlığın.

Acı’dan başka giysisi yok kalb’lerinin.

Kimin acısını kurutuyor acımızın kalb’den akışı
Herkesin cümlesinde canı sıkılan sözcüğüm ben.

Ölüm Fügü I

Ruhum,unutma sakın
unutma dar an’larını
çılgın bir asma dalı gibi
dolandığın sokakların
Çıkabilesin diye
alnının acı’dan yağmurlarıyla
Kalb’ini acıtan sokaklardan
taş’tan bir parça
alaca’dan bir gölge gibi
Unutma ruhum, kış bitiyor,
kar’ı dinmiyor yalnızlığın

Unutma ruhum, kış bitiyor,
Kar’ı dinmiyor yalnızlığın.