Dağı Öpmeler Kitap Alıntıları – Oğuz Tansel

Bahçemizde mavu havuz, yavuz,
Derinliğine depderin kuyu,
Göklere tutkun sırsız ayna,
Genişliğine geniş uçsuz ova,
Gündüzleri damla çiyden kalma,
Yıldızsız gecede kıyısız deniz

Yokluğu açlığı yıkamalı burda!

Bu eksenin iki ucu dengesiz,
Savaşımdan geçer mutluk,
Atom denemelerinin korkusu,
Yok eder kişide onuru, saygıyı,
Ellerin ışıkça büyülü, usta
Ölçülerin dışında olunca,
Yıldızlar üşüşür penceremize.

Gün ortasında, güneşe doğru,
Bir ormanda yüzer ellerim.
Bulutsu çiçeğe bıraktım kendimi,
Ağırlığın yok olduğu çizgide.
İpliklene, tellene damarda yangın.
Kınalanır badem kapağı gözler,
Anlamlı, yerdelen mızrak bakış,
Yanar, karadut kınalı ormanda, elim.
Germinin tutulduğu görünmez bağ,
Gerçek sevi yener ölümü.

Göl’ün tavanına asılı kalan bulut
Sultan munarı öyküsüyle indik dağı
Yankılandı kındam, sular dilleşedurdu
Atacağım kendimi, kındam olacağım!
Bulut çiçeğim hemeninden ben de

Gündüz bile düşlerim; uzaklığın silinir,
Nar dudaklı peri kızları ağartsın geceyi.

Gündüz bile düşlerim; uzaklığın silinir,
Nar dudaklı peri kızları ağartsın geceyi.

Ceylanın kaçışında, kartalın uçuşunda
Düşlerim

Hiçbir şeye dokunmaz, yatağa,
Kendininkiyle kalsın teninin izi;
Öpüşün mührü bozulmasın diye:
Yıkanır saçlarını taramaz,
Dudak çiçekleri solmasın,
Boyanma, okşayışlar silinmesin;
Pencere açmaz, dağılmasın anısı.

Yalnızlığın zehri ölümden acı

Canım özgürlüğü kazıyalım:
Yalan babalarının aç göbeğine,
Elma yediren ilk günahlı alına,
Düşsü yokun tapınak kaşına,
Papaz sakalına, kazıyalım,
Dinle halk uyutan kıçlara,
Yiğit yosmanın mavi saçına,
Aşk memeliğine Aphrodite’in
Yürek hoplatan halk türküsüne,
Toprak özüyle ışığa koşan,
İlkyaz salıkçısı kardelenlere,
Kartal gözüne, su gözesine,
Çiçek, meyve veren gözlere,
Dağa, taşa kazıyalım ÖZGÜRLÜĞÜ
Canım ÖZGÜRLÜK, ışığım, kanım

Gündüz bile düşlerim; uzaklığın silinir,
Nar dudaklı peri kızları ağartsın geceyi.