Çağdaş Latin Amerika Şiiri Antolojisi Kitap Alıntıları – Kolektif

Ne varsa ortalıkta, onarılmazdı.
Kimseler bilmiyordu ama yıkılacaktı dünya
(Bir tek çocuk biliyordu bunu, söylemiyordu),

Dur, uyuma.
Dinleyelim
Yağmurun güzel ezgisini.
Sessiz alnını göğsüme daya.
İki çekiç gibi tenimi döven
Atışını duyayım şakaklarının,
O ılık, sevecen atışını.

Dur, uyuma.
İkimiz Bir dünya olduk bu gece,
Rüzgârdan ve yağmurdan arındık
Bir odanın sıcaklığında.

BIÇAK
Eli bıçaklı hergelenin
bir bıçak oluyor kendisi;
yontuyor ayı
ay bitinceye kadar,
yontuyor gölgeyi
gölge bitinceye kadar,
yontuyor türküyü
türkü bitinceye kadar –
sonra da soyuyor dilim dilim
sevdiğinin karanlık gövdesini.

Tanrı
yıldızlara vermiş kendini.
(Derin bir sessizlik içinde.)

LUIS MUNOZ MARIN

Şairler: Neden gülleri yazıyorsunuz?
Şiirinizle yaratın gülü!

Yalnız bizim için yaşar
güneşin altında ne varsa.

Küçük bir tanrıdır şair.

VICENTE HUIDOBRO

İnsanı çocuklara bölen öfke,
çocuğu eşit kuşlara bölen,
kuşu, küçük yumurtalara.

Yoksulun öfkesi
bir zeytin taşır iki üzüme karşı.

CESAR VALLEJO

Terin balı, eşeğin hısımlığı
insan renginde insanlar,
başka yasalar yaratıyorlar
karga gölgelerinin dolaştığı alanlarda.

ALFONSO REYES

Kentlerde birbirine benzer herkes.
Herkes birbirine benzer. Herkes herkese benzer.
Burada öyle değil; bir kişiliği var herkesin.
Her yaratık apayrı.
Köpekler bile.
İşadamlarını andırıyor bu köy köpekleri:
İşleri başlarından aşkın.

MANUEL BANDEIRA

Gazetelerle, kitaplarla gelmedi bana yaşam
Halkın dudaklarıyla geldi, savrulan küfürlerle
Halkın dört dörtlük küfürleriyle
Onlardaydı Brezilya Portekizcesinin tadı,
kendi tadımız

MANUEL BANDEIRA

Zenci
tarlanın yanında.

Yanki
tarlanın üstünde.

Toprak
tarlanın altında.

Kan
bizden akıyor!

Doğrusunu isterseniz, açıkçası,
güç iştir şiir
ya kazanılır yıllarla
ya yitirilir.

Ama geçtikçe zaman
şakaklar arasından süzüldükçe yıllar,
çömlekçinin işi olur şiir:
ellerin tutuşturduğu balçık olur
diri alevlerin biçim verdiği balçık.

İnanılmaz bir şimşektir şiir,
sessiz sözcükler yağmurudur,
hıçkırıklar, umutlar ormanıdır,
ezilmiş halkların türküsüdür
ve bağımsızlığa kavuşanların
yeni türküsü olacaktır yarın.

Sevgidir şiir,
ölümdür,
kurtuluşudur insanın.

Tanrı
yıldızlara vermiş kendini.
(Derin bir sessizlik içinde.)

LUIS MUNOZ MARIN