Bütün Şiirler Kitap Alıntıları – James Joyce

Yakuttan giderek koyu maviye
Dönüyor akşam karanlığı,
Fener soluk yeşil bir alevle
Dolduruyor sokakta ağaçları.

Müzik var ırmak boyunda
Çünkü aşktır orda dolaşan,
Paltosunda solgun çiçekler,
Koyu yapraklar saçında.

Sevgi ve merhamet
Açsın gözlerini!

Karanlık maziden
Bir çocuk doğuyor;
Neşe ve kederle
Kalbim parçalanıyor.

Ruhların çölünden..

Yüreğim, hiç mi akıl kalmadı sende umutsuzluğa
düşecek kadar?

Ve yüreğimde nasıl da derin bitmek bilmez
Aşk ağrısı!

Çünkü Aşk başlangıcında sadece korkudur.

Ümidimdir –evet!– bütün her şeyim,
Bütün mutluluğum.

Ah, sonsuza kadar tutabilse
Mahpusu olurdum ben seve seve.

Bırakın hayalleri hayal kuranlara..

Aşk kahreder insanı uzaklardayken aşk uzaklarda!

Sonsuza kadar o yürekte kalırdım
(Ah usulca çalardım kapıyı, yalvarırdım ona!)
Bir tek huzur yoldaşım olurdu benim
Dertlerim daha bir güzelleşirdi
Eğer ben hep o yürekte olsaydım.

Yüreğim, hiç mi akıl kalmadı sende umutsuzluğa düşecek kadar?

Kuşsuz sema, denizde akşam karanlığı, yalnız bir yıldız..

Onların çömeldiği, süründüğü, yakardığı yerde ben Ayakta dururum dimdik, öfkeyle, korkusuz, Tek başıma, arkadaşsız ve yalnız, Ringa balığı kılçığı gibi aldırışsız.

Bırakın hayalleri hayal kuranlara

Çek al benden yine
Bıktıran yaşamımı!

Bir tek huzur yoldaşım olurdu benim
Dertlerim daha bir güzelleşirdi
Eğer ben hep o yürekte olsaydım.

Ölene kadar uğraşsalar da
Ele geçiremeyecekler ruhumu asla
Kendi ruhlarına da benzetemeyecekler
Geri çevirseler de beni kapılarından
Ruhum sonsuza dek tiksinecek onlardan.

Ne bir söz, ne de başka bir şey
Onarabilir bunu —
Bir zamanlar dostum olan
Şimdi yabancı bana.

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

Ölene kadar uğraşsalar da
Ele geçiremeyecekler ruhumu asla
Kendi ruhlarına da benzetemeyecekler

Dertlerim daha bir güzelleşirdi
eğer ben hep o yürekte olsaydım

Yüreğimde nasıl da derin bitmek bilmez
Aşk ağrısı!

Yüreklerimiz de karanlık..

Her zaman karşılıksız ve yağıyor karanlık yağmur.
Her zaman, şimdiki gibi.

Geçip giden bu deli rüzgâr
Dönmeyecek, bir daha dönmeyecek geri!

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

Aşkım, aşkım, aşkım, neden bıraktın beni bir başıma?

Uyu, ah uyu artık şimdi,
Ah susmak bilmez yürek!

İşte sonunda göründü bize
Yürüyeceğimiz yeni yollar.

Üzülme, sevgilim, üzülme hiçbir şeye
Yıllar, yıllar ekleniyor birbirine.

Aşk bitti diye
Kederli şarkılar söyleme

Ne flütleriyle ozanların övgüler
Düzdüğü bir aşka rastladım,
Ne de bir aşk gördüm ki
İçinde hiç sahtelik bulunmasın.

Aşk ve gülüşler şarkılar söyler
Yürek ümitsizlik içindeyken.

Üzülür insan, dostları
Kırınca kalbini.

Bir zamanlar dostum olan
Şimdi yabancı bana.

Geçti hayal kurma zamanı
Hayaller bitti

Aşk kahreder insanı uzaklardayken aşk uzaklarda..

Rastladınız mı sevdiğime buralarda?

Dertlerim daha bir güzelleşirdi
Eğer ben hep o yürekte olsaydım.

Ah artık dalma hayale..

Sonsuza kadar o yürekte kalırdım
Bir tek huzur yoldaşım olurdu benim
Dertlerim daha bir güzelleşirdi
Eğer ben hep o yürekte olsaydım

Yüreğim, hiç mi akıl kalmadı sende umutsuzluğa düşecek kadar?

Bir zamanlar dostum olan sevgili
Şimdi yabancı bana..

Dertlerim daha bir güzelleşirdi
Eğer ben hep o yürekte olsaydım

Birinin hayatını sağduyuysa belirleyen
Nasıl uzak durabilir insan acımasız olmaktan?

Çünkü Aşk başlangıcında sadece korkudur.

“Neşe ve kederle
Kalbim parçalanıyor.”

Üzülme, sevgilim, üzülme hiçbir şeye —
Yıllar, yıllar ekleniyor birbirine.

Neşeli aşkımız için üzülmeyelim Şimdi böyle bitti diye.

Güzel bayan, aşk bitti diye
Kederli şarkılar söyleme;
Bırak bir yana kederi, şarkılarını söyle
Geçip giden aşkın yettiğini.

Şu çırpınan yürek yüreğimin yanında Ümidimdir benim, her şeyim,

Ümidimdir –evet!– bütün her şeyim,
Bütün mutluluğum.

Bırakın hayalleri hayal kuranlara

Aşk kahreder insanı uzaklardayken aşk uzaklarda!

Çünkü aşk başlangıçta sadece korkudur.

Gözyaşı dökmeyi öğrenmeden önce
Serdim orta yere bütün hazinelerimi
Onlar gibi bilge olmayacak mıyız biz de
Aşkın bir günlük ömrü olsa da?

Aşk ve gülüşler şarkılar söyler
Yürek ümitsizlik içindeyken.

Günahlarım kar gibi paklıyor onları

Bir zamanlar dostum olan
Şimdi yabancı bana.

Girmek için cennete, cehennemden geçmeli.

Yüreğim, hiç mi akıl kalmadı sende
umutsuzluğa düşecek kadar?

Çünkü Aşk başlangıcında sadece korkudur.

Ne de bir aşk gördüm ki
İçinde hiç sahtelik bulunmasın.

O bella bionda
Sei come l’onda!

Ve çizecek Haç’ı hürmetkâr başparmağıyla
Memento homo kaba etime.

Çünkü herkes bilir ya Papa geğiremez bile
Billy Walsh’un rızası olmadan

Ama geceleyin yatarken yanımda
Hissedince elimi uyluklarının arasında
Benim ince giysili minik sevgilim
Bilir ki bu tatlı ateş, ihtirastır.

Bütün yolları birbirine karan ben
Vazgeçtim şairlerin dilbilgisi kitabından,
Taşıdım meyhaneye, kerhaneye
Aristoteles’in keskin zekâsını,
Hevesli ozanlar yanılmasın diye
Burada yorumlamalıyım kendimi:
Bunun için dudaklarımdan kapın şimdi
Gezginliğin ilmini.
Girmek için cennete, cehennemden geçmeli,
Acınacak olsun veya dehşetli
Herkes muhakkak muhtaçtır
Mutlak bağışlanmanın rahatına.
Çünkü her gerçek mistik
Bir Dante’dir, peşin yargısız,
Güvenliktedir ateşin kıyısında, vekâletle
Oynar korkusuzca aykırılığın aşırılıklarıyla,
Şölen sofrasında tedirginleri
Düşünerek mutlu olan biri gibi.