Bir Milyon Dollarım Olsaydı Kitap Alıntıları – Qaraqan

Biz hamımız tanımadığımız fironların könüllü qullarıyıq və görmədiyimiz ehramlara daş daşıyırıq.

Görəsən niyə həkimlər ağ xalat geyinirlər? Təmizlik üçün? Guya xəstə ağ xalatlı həkimi görəndə sakitləşir? Əksinə ağ xalatlı həkimlər ölümdən sonrakı ruhlara bənzəyirlər, xəstə də elə bilir artıq ölüb. Bəlkə də ağır yaralıların çoxu elə həkimləri ruh sanıb qorxudan ölür.

Durna qatarında nə qədər çox durna olsa da, ən qabaqda gedən quş həmişə tənha uçur.

Qəribədir, uşaqlığın xortdan ları böyüdükcə insan lara çevrilir..

Ən gözəl tədbir tədbirsizlikdir.

Necə oxuya bilərəm

Elə bil bu səs ondan qisas alırdı. Elə bil bu səs onun sükutuna sırtıqcasına soxulub onun taleyini dəyişmək istəyirdi.

Günəş altında yeni heç nə yoxdur. İncil

Amma Kərəm anlaya bilmirdi. Haradır Bakının ürəyi? Hara çaxsın bu güllələri? Haradadır bu alçaq şəhərin ürəyi, haradadır əclafları xoşbəxt, yaxşıları bədbəxt eləyən bu şəhərin ürəyi? Hansı bina, hansı fəvvarə, hansı insanlar? Necə öldürsün bu sırtıq şəhəri? Onu məhv etmiş bu şəhəri. Haradadır Bakı? Ümidsiz, yerə yapışmış kütlə yaşamaq arzusu ilə dəcəl uşağın ovcunda can verən kəpənəyə bənzəyirdi. Haradadır Bakı? Necə öldürüm onu? Necə öldürüm onu? Necə buşəhəri öldürüm? Haradadır o?

İndi o hərşeyi bilirdi. O bilirdi ki, xoşbəxtliyin ağırlığına tab gətirə bilmədi. Onu belindəki ağır yüklərindən ayırmaq istəyən tale səhv eləmişdi. Onun dərdlərini çiynindən götürən tale əslində tısbağanı çanağından ayırmış və Kərəm Alıyevi, mətbəə tısbağasını, murdar cəmiyyətin sınmış insanını məhv etmişdi.

İndi o Bakının zəhərli havası ilə dərindən nəfəs alır və sevinirdi. Daha heç bir ruh, kabus, yuxu onu narahat etməyəcək.

“Kərəm Alıyev, Kərəm Alıyev” nə deyir bu ad sizə? O kimdir? Yazıq mətbəə işçisi, yoxsa paranoik? Bədbəxt azərbaycanlı, yoxsa xoşbəxtlikdən qorxan sosialist beyni? Kimdi o? Varmı o? Dünya üçün Kərəm Alıyevin mənası varmı?

Hərşey nə ilə başlayırsa onunla da bitir. İnsanlar doğulur, böyüyür, həyata sarılır, həyatdan bezir, həyatı itələyir, qocalır və ölürlər. Çiçəklər açılır, sonra açıldıqları kimi qapanırlar. Allah dünyanı yaradır və onu məhv edir.

Və Kərəm xəyanət səhnəsinə şahid olan andan bu son ana kimi susur. Lakin sonda çamadanı götürüb ciddi baxışlarını Firuzə ilə Tağıyevə tutub deyir:
“Bağışlayın, mən getməliyəm!”

“10 ilə hərşey düzələcək”, “uşaqlar böyüyəndə hərşey düzələcək”, “maaşlar artsa hərşey düzələcək”, “pensiyaya çıxsam hərşey düzələcək”. Nə yaxşı ki, insanlar hərşeyə öyrəşə bilir. Yoxsa onların yarıdan çoxu ağlını itirərdi.

Həmişə dərdlərə necə dözə bilməyə, problemləri necə həll etməyi düşünməyə öyrəşən bir insan xoşbəxtliyə alışmamışdı.

Liftdən çıxıb öz-özünə gülümsədi“Kərəm Alıyev, sən taleyin ən sevimli oyuncağısan”

Mənə insanların xoşbəxtliyindən danış. Sonra danışdıqlarına gül, Güldüklərini ağla. Utan və yalanlarını geri götür.

Amma tale, tale onunla oynamaqdan yorulmurdu. Elə bu gecə də tale onunla oynayacaqdı, amma bu dəfə çox böyük hesabla

Bax həyat bu cür insanları qorxduqlarından uzaqlaşdırır. Onları öz qorxularına çevirərək.

Yoxsa tale dəyişəndə özü ilə pisliklərlə bərabər yaxşılıqları da aparır?

İçimdəki səsi dinləmədən Gedəkmi buralardan dayanmadan, gözləmədən?!Arxaya çönmədən Verdiklərini istəmədən qapını bağlamaq Və gizlətmək ruhunu onlardan Onlara dönmədən Gülümsəmək hirslənmədən Heç kimə güvənmədən

Əgər quş kimi azadıqsa onda niyə buralardan bezəndə uzaq ölkələrə uçmayaq? Əgər bircə həyatımız varsa niyə onu cəmiyyətin fikrinə qurban verək?

İnsanlar doğulur, böyüyür, həyata sarılır, həyatdan bezir, həyatı itələyir, qocalır və ölürlər.

Biz hamımız tanımadığımız fironların könüllü qullarıyıq və görmədiyimiz ehramlara daş daşıyırıq

Çalışqan kişilərin ən xoşbəxt anları zəifləyib öz saxladığı adamlardan bir neçə gün asılı qalmalarıdır.
Onlar nə qədər möhkəm və məğrur olsalar da incə sığala və isti qucağa ehtiyac duyurlar.

Kərəm tapançanı cibindən çıxarıb Bakıya tuşladı. Bu gecə bu şəhəri öldürmək istəyirdi.

Əgər bircə həyatımız varsa niyə onu cəmiyyətin fikrinə qurban verək?

Azərbaycanda isə hamı şübhəli idi. Hamının üzündən zəhrimar yağırdı.

Qəribədir, uşaqlığın xortdanları böyüdükcə insanlara çevrilirdi.

Mınə insanların xoşbəxtliyindən danış. Sonra danışdıqlarına gül, güldüklərinə ağla. Utan və yalanlarını geri götür.

İnsanlar indi faciə olmayan hər şeyi xoşbəxtlik adlandırırlar.

Qəribədir, uşaqlığın xortdanları böyüdükcə insanlara çevrilirdi.

Yox əgər quş kimi azadıqsa onda niyə buralardan bezəndə uzaq ölkələrə uçmayaq? Əgər bircə həyatımız varsa niyə onu cəmiyyətin fikrinə qurban verək?

Xoşbəxtliyi Allah bizim öhdəmizə buraxıb, onu özümüz yaratmalıyıq.

Kim deyir
ki, pul əl çirkidir? Əksinə, o ən ağır günah ləkələrini belə tərtəmiz
yuya bilir .

Nə yaxşı ki,
insanlar hər şeyə öyrəşə bilir. Yoxsa onların yarıdan çoxu ağlını
itirərdi.

Qəribədir, insanlar təhsil alarkən gözəl gələcək
haqda düşünürlər.
İşləməyə başlayanda onların ümidləri sarsılsa da ölmür. Ailə qurub
uşaqları saxlayanda isə keçmiş arzular birdən-birə yada düşür. Axı
onlar gənc illərində bu cür ev arzulamırdılar, axı təsəvvür etdikləri
maşınları da belə deyildi, heç arvadları da uşaqları da belə olmalı
deyilmiş. Beləcə, onlar həyatın acı həqiqətlərilə barışıb növbəti şirin
yalanlarla dolu xəyallar qurmağa davam edirlər.

Əgər bircə həyatımız varsa, niyə onu cəmiyyətin fikrinə qurban verək?

Yəni insan həyatı belə keyfiyyətsiz oyuncaqdı? Yəni o əldən düşən kimi sınır?

İnsanlar indi faciə olmayan hər şeyi xoşbəxtlik adlandırırlar.

Nə qədər ki xəstəxanalar sağlamlıq mərkəzi adlanmayacaq, bizdə xəstələr düzələn deyil. Bir yerin ki adı xəstə xana oldu, bu nə deməkdir?

Balın iyinə ancaq işçi arılar valeh olur, ana arını isə heç nə ilə təsir altına sala bilməzsən.

Mənə insanların xoşbəxtliyindən danış. Sonra danışdıqlarına gül,
Güldüklərini ağla. Utan və yalanlarını geri götür.

Elə bil enən eskalatorda daim yuxarı qalxmağa cəhd göstərirsən. Qalxa bilmirsən təbii, amma aşağı da düşmürsən Elə öz yerində sayırsan, anlayırsan ki, sən bir gün yorulacaqsan, amma eskalator yorulmayacaq.

Axı niyə həyatını burada davam etməli idi ki? Niyə? Əgər insan doğulduğu yerdə yaşamalıdırsa onda Allah insanı bitki kimi köklü yaradardı. Yox əgər quş kimi azadıqsa onda niyə buralardan bezəndə uzaq ölkələrə uçmayaq? Əgər bircə həyatmız varsa niyə onu cəmiyyətin fikrinə qurban verək?

Etiraf etmək lazımdıki, əslində heç kəs xoşbəxt deyil.

Uşaqlığın xortdanları böyüdükcə insanlara çevrilirdi.

“Sənki uşaqlıqdan ən çox qorxduğun şeyə çevrilmisən”.
Bax həyat bu cür insanları qorxduqlarından uzaqlaşdırır. Onları öz qorxduqlarına çevirməklə.

Hər şey nə ilə başlayırsa onunla da bitir. İnsanlar doğulur, böyüyür, həyata sarılır, həyatdan bezir, həyatı itələyir, qocalır və ölürlər. Çiçəklər açılır, sonra açıldıqları kimi qapanırlar. Allah dünyanı yaradır və onu məhv edir.

Qadın beyni belədir. O, keçmişdəki yaxşılıqları tez unudur və son hadisələrin təsirinə çox tez düşə bilir.

Bakıda insan dərisi geyinmiş, “Prado” sürən eşşəklər də çoxdur.

Qəribədir, zaman bəzi şeylər üçün heç nəyi dəyişmirdi.

Nə yaxşı ki, insanlar hər şeyə öyrəşə bilir. Yoxsa onların yarıdan çoxu ağlını itirərdi.

Mənə insanların xoşbəxtliyindən danış. Sonra danışdıqlarına gül. Güldüklərinə ağla. Utan və yalanlarını geri götür.

Amma tale, tale onunla oynamaqdan yorulmurdu.

İçimdəki səsi dinləmədən Gedəkmi buralardan dayanmadan, gözləmədən?! Arxaya çönmədən Verdiklərini istəmədən qapını bağlamaq Və gizlətmək ruhunu onlardan Onlara dönmədən Gülümsəmək hirslənmədən Heç kimə güvənmədən

İnsanlar indi faciə olmayan hər şeyi xoşbəxtlik adlandırırlar.

Nə yaxşı ki, insanlar hər şeyə öyrəşə bilir. Yoxsa onların yarıdan çoxu ağlını itirərdi.

İnsanlar doğulur,böyüyür,həyata sarılır,həyatdan bezir,həyatı itələyir,qocalır və ölürlər

Bəlkə insanlar bir-birinə öyrəşəndən sonra bütün maraq ölür.Eyni filmə təkar-təkrar baxmaq kimi

Taleyi köhnə kaset kimi ilişib uzun illər eyni mahnını oxuyurdu – iş-ev mahnısını

Varlı adamlar avtomobil qəzasını həmişə avtomobilin içində təsəvvür edirdilər.Onların ağlına gəlmirdi ki,hadisə insan piyada olanda da baş verə bilər

Bax! Həyat bu cür insanları qorxduqlarından uzaqlaşdırır-Onları öz qorxularına çevirməklə!!!

Bir şeyi qadından gizlədirsənsə onun ağlına min şey gəlir ki,sonradan sirrini açıb bunun adi bir şey olduğunu desən belə,o inansa belə,hələ bir müddət o min şübhənin təsirindən çıxa bilmir

İnsanlar indi faciə olmayan hər şeyi xoşbəxtlik adlandırırlar

Pul kimlərinsə qulu,kimlərinsə sahibidir

Uşaq olmaq necə də gözəl şeydir.Yarımca saata hər şey onların yadından çıxmışdır

Düzdü,əslində xoşbəxt deyildi,amma etiraf etmək lazımdır ki,əslində heç kəs xoşbəxt deyil.Amma bütün insanlar üçün həmişə öz xoşbəxtliklərini nümayiş etdirdikləri adamlar var

Deyirlər pul adamı dəyişir. Amma yox, pul adamı elə olduğu kimi edir