Başka Kitap Alıntıları – Kahraman Tazeoğlu

“Ben bir tek savaşarak yenilmesini bilirim”

Her sezon indirimde acılar

Ölüm bazen bir ceza, bazen bir armağan, bazen de bir iyilik olur.

Herkes herkesi seviyor / herkes de başka türlü seviyor

Eğer insan unutmak istemezse, bir günü bile hatırlar on yıl sonra unutmak isteyen, bir günde unutur on yıllı

Dünyanın bütün dillerinde aynıdır susmak.

İnsan yalnızca söylediklerinden değil, sustuklarından da sorumludur.

Söylenemiyor çok sey / susmadan

Artık çocuk değiliz, susarak da bir şeyler diyebiliriz

Susmak insanın içiyle konusmasiymiş geç fark ettim!

Her şey geçmişte kalıyor ama hiçbir şey geçmiyor

Ne böyle senle ne de sensiz / yazık yaşanmıyor çaresiz

Büyük seven kalbin acısı küçük olmaz

İnsan değer verdiği insanın yüzüne gerçekleri vurmalı bir şamar gibi gelse de

Kimse kendisinden daha iyi bir ayna olamaz kendisine.

__ Hayatın o kocamanlığı içinde bazen kaybolduğumu, boğulduğumu hissediyorum.

En neşeli kahkahanda bile bir keder gizli.

Yüzüne binlerce sifatsızlık sıkışmış insanlar

yanılgı insanlar içindir ; ancak silginiz kaleminizden önce bitiryorsa, fazlaca yanlış yapıyorsunuz demektir.
Elmas yontulmadan insan da yanılmadan mükemmelleşemez.

(J.Jenkins)

Yarın yeni bir gün doğacak hikayeleri,
inananını kanatır en çok.

Yalnızlığın geçicisi öğretici, kalıcısı tüketicidir

Unutmak, kendini onarmaktır..

Her başlangıç bir son, her son bir başlangıç

Hiç geleyenin gidişine inanmışsın.

Her sevda yeni bir keşke ye yer acıyor yürekte

ama gitme, daha saat hoşçakal’ı göstermedi. Bitme

Kendimi buldukça, seni kaybediyorum.

Katiline, yar diye bakmaktı aşk !

Ben yine buralarda sensiz, sen yine oralarda bensiz..

Elmas yontulmadan, insan da yanılmadan mükemmelleşmez.

Her şey güzel olacak

Dünyanın bütün dillerinde aynıdır susmak.

İnsan sadece söylediklerinden değil, sustuklarından da sorumludur.

Söylenemiyor çok şey susmadan

Konuştuğumda duymayanlar, susuşlarıma kızmasın

Meğer susmak insanın içiyle konuşmasıymış geç fark ettim.

Ben kendimi, içimde kaybettim..

Ne kadar haykırsan, o kadar sağırım bilesin.

Benim son diye bitirdiğime, kim bilir kimler ilk diye başlayacak.

Ben bir kodese girmedim; insanları dışarı kilitledim.

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın..

İç acılarımızın toplamı kazandığımız tecrübeye eşittir her zaman.

Her şey geçmişte kalıyor ama hiçbir şey geçmiyor.

‘Sana olan sevgim neden hep korkuyla beraber büyüyor içimde.’

Belki de bir zamanlar sizin kıymetini bilmediğiniz o aşkı, Şimdi başkasına sunuyordur. Kim bilir

Anladım ki; ayrılığa değil, ayrı kalmaya yeniliyor insan.

Sana birbirinde güzel yalnızlıklar biriktirdim.

Sonra neyi öğrendim biliyor musun?
-Neyi?
-Öle öle sağ çıkmayı..

-Sen çok şeyken bir şeyde, ben bir tek senim herkeste.

Sen benim görmek için bakmaya gerek bile duymadığım ezberimsin. ♡

Senin de kederle evlenip boşanmış dul neşelerin var. dedi

Sen bana güneşten yağmur çal diyorsun.

Ben insana inanmam. Hele aşka hiç

Dost mu? Ne dostu? İnsandan insana dost olmaz!

Sevmek gibi, aşk gibi, sen gibi

Sustuğum yerden vuruluyorum her defasında

‘Konuştuklarım bir değer ifade etmiyorsa, susmayi yeğlerim.’

Ayrılık ayrı, aşk bitişik yazılır.

Sen sende var mısın bende kaldığın kadar?

Kendimi korlarda denemişim ben. Senin alevlerin ellerimi ısıtır en fazla.

Mutlu olmak adına hep başkalarını mutlu etme yanılgısına düşmek de düpedüz boğulmaktır. Herkesi mutlu ve memnun edemezsiniz. Herkesi eşit kuvvette de sevemezsiniz ve herkes de sizi sevmek zorunda değildir. Unutmayın ki dünya yuvarlaktır ve ne tarafa dönerseniz dönün , dünyanın yarısı hep arkanızda kalacaktır.

Sakar bir ihtihardan düştüm hayata. Yaşıyorsam, sakarlığımdan.

Unutuyorum her seferinde neresinde kalmıştık ayrılığın?

Ben aşkın bilmediği bir dilde mi küfür ettim de bana bu kadar hoyrat davrandı?

Konuştuklarım bir değer ifade etmiyorsa, susmayı yeğliyorum. Zaten hep bu yüzden kaybediyorum. Sustuğum yerden vuruluyorum her defasında bazen ölüm gibi susarım. Hayatı rafa kaldırmak gibi bir şey bu. Bazen ömrümü öyle bir susarım ki, değme ölümlere taş çıkartır.

Bazen ömrümü öyle bir susarım ki,değme ölümlere taş çıkartır

Suçlu ne sensin ne de benim / şimdi sensizim sen de bensiz

Biz acıdan delirdik en çok.

Unutuyorum her seferinde, sahi neresinde kalmıştık ayrılığın?

Her git in içinde bir kal ;
Her kal ın içinde bir git saklıdır.