Bağırıp Çağırmadan Ya Da Dövmeden Çocuk Terbiyesi Kitap Alıntıları – Jerry Wyckoff PHD

Ebeveynler çocuklarına vurduğunda ya da bağırdığında onlara vermiş oldukları ilk mesaj; yetişkinlerin çocuklarından daha büyük, daha güçlü ve daha nüfuzlu oldukları ayrıca korku ve acıyla istediklerini zorla kabul ettirebilecekleridir. Kurban seçilme ve güçsüz olma hissinin sonucunda, çocukların yüzlerinde, korku ve tedirginlik oluşur ve eninde sonunda kendileri de sinirlendiklerinde şiddete başvururlar.

Paylaşmayı öğrenmek, aceleye getirilmeyecek bir başarıdır.

Okul öncesi dönemdeki çocuklar bazen bütün fiziksel ihtiyaçları karşılanmasına rağmen mızmızlanmaya ve ucuzlanmaya başlarlar.Bu nedenle de ebeveynler olumsuz bir ruh hali içine girerler.Bu davranışın nedeni genellikle çocuğunuzun ilgi isteğinden ya da bir şeyleri bu yolla elde etmek istemesindendir.

Başına buyruk olmayı istediği zamanlarda isteklerini gerçekleştirmek için teslim olmayın.Aranızdaki mücadeleyi ya da geçirdiği öfke nöbetini sonlandıracak bile olsa sürekli teslim olmak yalnızca onun sabırsızca davranışlarını temellendirir ve sabretmeyle ilgili dersi geçersiz kılar.

Sabır ,doğuştan gelen bir erdem olmadığından çocuklara istedikleri şeyleri elde etmeleri için beklemelerinin gerektiği öğretilmelidir.

Öfke nöbeti geçtiği zaman hiçbir şey yapmamak yalnızca ileride ilgi toplamak için daha fazla öfke nöbetine girmesine yol açacaktır.Bu davranışı yaptığı için sevilmediğini ya da istenmediğini hissettirecek bir mesajı algılamasına izin vermeyin.

Onun öfke nöbeti süresince bu yaptığını muhakeme etmek boşuna nefes tüketmek demektir.Umurunda bile olmayacaktır ,o bir yıldızdır ve şovunun tam ortasındadır. Bu süreç içinde girişilen tartışmalar yalnızca öfke nöbetini destekler çünkü beklediği izleyici kazanmıştır.

Normal ve sevimli milyonlarca okul öncesi dönemdeki çocuk kızgınlıklarına ve engellenmelerine çare olarak belki de dünyaya patronun kendileri olduğunu göstermek için öfke nöbetine girebilirler.

Kaba konuşmalar en kötü ihtimalle can sıkıcıdır .Çocukların saygısızlıklarını cezalandırarak saygılı bireyler haline getirdiğimize dair inanışını destekleyen bir kanıt yoktur .Cezalandırılmayla yalnızca korku öğretilir ,saygı değil.

Çocuğunuzun sorularına bağırarak yanıt vermek ona yalnızca kabalığı nasıl kullanabileceğini gösterir.

Bebeğinize olabildiğince hassas yaklaşıp diğer çocuğunuzun bunun baskısı altında kalabilecek güçlü olmasını beklemeyin.O ,bebekten büyük olabilir ama hala fazlasıyla özel ilgiye ihtiyacı vardır.

İlgi bekleyen yarım düzine çocuğunuz bile olsa her birine yalnız vakit ayırmak için plan yapın.

Okul öncesi dönemdeki çocuklar özgürlüğe ve önemli olmaya doğru koşarlar. Kardeşlerine karşı alan ve zaman kazanmak ya da en değer verdikleri dünyaları olan ailelerin gözünde bir numaralı olmak için mücadele ederler .Yine de kardeş mücadelesi insan doğasının bir parçasıdır; her bir kardeşe özel olduğunun gösterilmesi ile bu mücadelenin ortaya çıkma sıklığı azaltılabilir.

Kirli bir şekilde eve geldiğinde çocuğunuza sinirlenerek eğer böyle hatalar yaparsa sevilmeyeceğini söylemek daha küçük olduğundan bunu algılamayıp muhtemelen gün içinde defalarca hata yapmasına neden olur. Hatalı davranmak önemsiz bir şeydir.Yapılan hataları birer öğretim unsuru olarak kullanarak nasıl doğru davranılacağını gösterebilirsiniz.

Değişim yüzünden morali bozulan çocuklar daha çok desteğe ve endişelerini azaltmak için empatiye ihtiyaç duyarlar. Çocuğunuzun esnek olmayışına sinirlenmek yalnızca onun acizliğini artırır.

Çocuğunuz için tehdit boş bir sözdür ve yetişkinlerin sözleri nasıl da tutmadıklarını bir örnektir.

Kardeşine oyuncağı ile vurduğunu gördüğünüzde bunu tekrar yaparsa ona sopayla vuracağınız üzerine tehdit etmek yalnızca sizin gözünüzün önünde böyle şeyler yapmaktan korkmasını öğretir.

Çocuğunuza bir tokat atıp”Bu tokat biraz anlamasını sağlayacaktır” ya da “Bu ona bir ders verecektir”diye düşünmek ne kadar cazip gelirse gelsin bu dürtünüzü engelleyin.

Çocukları öfke patlamalarına iten şey ile yetişkinleri öfke patlamalarına iten şey aynıdır:bir şeylerin kontrolleri dışında gelişmesi.

Çocuğunuzun ilk ve en önemli rol modeli sizsiniz.

Ebeveynlerin davranışlarının çocukları yardımsever ya da acımasız olmaları konusunda destekleyen en önemli öge olduğunu unutmayın.

Diğer taraftan çocuklarına saldırganca davranışlar da bulunmadan sorunları çözmeyi ve çatışmalı durumlara daha barışçıl çözümler bulunabileceğini öğreten aileler onlara bu şekilde daha az agresif davranabileceklerini göstermiş oluyorlar.

Çocuklar bilgiyi ebeveynleriyle aynı şekilde almazlar ve gördüklerini değerlendirme yapabilecek yetenekleri henüz gelişmemiştir.

Çocuğunuzun sık sık tekrarladığı hayırları azaltmanın en iyi yolu bunu söyleyebileceği fırsatları sınırlandırmaktır .

Eğer sürekli olarak çocuğunuzun moralı bozuk olduğunda onu rahatlatmak için ikramlar sunuyorsunuz çocuğunuz yemekle fiziksel değil duygusal bir beslenme ilişkisi kurmuş olabilir.

Yemeği bir hediye ya da ödül olarak sunmayın ,yemeğin açlığın bastırılmasının dışında farklı anlamlar kazanmasına izin vermeyin.

Altı yaşından küçük çocukların çoğu kendi dünyalarını incelemekle o kadar meşguldürler ki yemek yemeye yetecek zamanları yoktur.

Bir ferdi olduğum insanlık, ah ne kadar az idi gerçekten; derinliklerine erişemediği yeraltı ile sonsuzluğa uzanan gökyüzü arasındaki dünyasında, ancak basabildiği toprakla ve varabildiği menzille sınırlıydı; ne kadar âciz, bilgisiz ve çaresizdi!

Küçük çocuklar’ benim ‘kelimesinden ve objeleri böyle sınıflandırmaktan kurtulmadan önce onlara bazı şeylere sahip olma şansı verilmelidir.

Çocuğunuza ondan istediğiniz bir şeyi yapmadığı için ceza vermek yerine bunu nasıl yapabileceğini öğretin.

Okul öncesi çağındaki çocuklar, hangi kuralların ne kadar esneyebildiğini, hangi kurallara sıkı bir şekilde uyulması gerektiğini görmek ister ve bunun için ebeveynlerin uyarılarını test etmeyi severler.

Lakap taktığı için çocuğunuza sert bir ceza verirseniz onun bu durumdan çıkaracağı durum ,lakapları sizin işitme menzilinizin dışında kullanmak olacaktır .Lakap takmanın çirkin bir şey olduğunu öğrenmek yerine lakap takarken yakalanmamak gerektiğini öğrenecektir. Sertçe cezalandırılan davranışlar yok olmazlar sadece artık göz önünde yapılmazlar.

Bir çocuğun ‘yalancı’ olarak adlandırılması ileride ne yapıyorsam ben oyum ,diye bir inanca sahip olmasına neden olabilir. Çocuğunuz ne yapıyorsa o değildir, davranışını sevmiyor olabilirsiniz fakat onu her zaman kayıtsız şartsız seveceksiniz.

Siz yalancılara katlanamadığınızı çocuğunuza yüzlerce kez söyleseniz bile yapılan bir şeye çok kızgın tepkiler vermek yalnızca bir dahaki sefere çocuğunuzun sizin bu kadar kötü olmanızı görmek istemeyeceğinden doğruyu söylemekten kaçınmasına yol açabilir.

Çocuğunuza herhangi bir davranışı yüzünden bağırmak onu yalnızca bağırarak iletişim kurmak için cesaretlendirir.

Çocuğunuzun değer verdiğiniz bir şeye zarar vermesi size de çocuğunuza zarar verebilme hakkını doğurmaz.

Küçük yaştaki çocuklar doğal olarak eşyaların değerini ya da her şeyle uygun bir şekilde oynamanın ne demek olduğunu bilemezler bu yüzden onlara öğretmelisiniz.

Çocuğunuzun yapabildiği ölçüde her şeyi kendinin yapmasına izin verin çünkü engellemeleriniz onun doğuştan gelen merak duygusunun yerini alamayacaktır.

Çocuğunuz her şeyi kendi yapmak istiyorsa (“pantolonumu ben giyerim.” “Kapıyı ben açarım.” “Çekmeceyi ben kapatırım.”) unutmayın ki bunu yaparken kendi bağımsızlığını ortaya koymak istiyordur, dik başlılığını değil.

Çocuğunuz bir şeyleri neden kendisinin yapamadığını anlayamaz ve ileride bu işleri yapabilecek düzeyde olacağının farkında olamaz .O yüzden işlerin onun yapabileceği kısmında size yardımda bulunması için ona teklifler sunun.

Çocuğunuz adına bir şey yapmadan önce ona bu işi başarması için bir şans verdiğinizden emin olun böylece onun yenilenen kabiliyetlerini hafife almamış olursunuz.

Hasta olduğunda, kabul edilmeyecek davranışları yapmasına izin verirseniz hasta olmanın sağlıklı olmaktan daha eğlenceli olduğunu düşünmesine neden olabilirsiniz .

Sürekli beraberliklere ara vermek çocuklar için de ebeveynler için de gereklidir.

Çocuklar taklit etme konusunda uzmandırlar.Bu yüzden onlara nasıl aktif olunacağını göstererek öğretin.Eğer onlar sizi yemek yaparken,temizlikle uğraşırken ,yıkarken ,yazarken ,egzersiz yaparken ,arkadaşlarınızı ziyarete giderken ,faturaları öderken, bahçede çalışırken ,onlarla oynarken görürlerse televizyon izlemek yerine zamanlarını dünya ile daha etkileşimli bir şekilde geçirmek için kullanırlar.

Çocuklarınızın televizyon karşısında veya diğer ekran karşısında oynanan oyunlarla geçirdiği süreyi kısıtlamak onların yaratıcılıklarını destekler ve agresifliklerini azaltır.

Çocuğunuzun utangaç olduğunu söyleyerek aile fertlerinizden ve arkadaşlarınızdan özür dilemeniz kendi kendini doğrulayan bir kehanet yaratır ve çocuğunuzun ulaşması gereken yer olarak kalır .Ayrıca bu durum gelecekte farklı davranmaya çalışma konusunda cesaretini de kırar.

Utangaç çocuğunuza, sizin beklentilerinize uygun davranmadığı için bir yanlışlık olduğuna dair mesajlar iletmek yerine utangaçlığın onun biricik mizacının bir parçası olarak kabul edin.

Çocuğunuza vurmanız ona sadece benzer durumlarda başkalarına vurarak çözüm araması için verilen bir izindir.

Agresif bir tutum sergilemeden önce aynı çocuklarınıza yaptığınız gibi kendinize de engel olun. Örneğin, eğer sinirlendinizde eşyalara vurup onları fırlatıyorsanız çocuğunuzada sinirlendiği zaman nasıl davranacağını göstermiş oluyorsunuz.

Bir anne veya baba olmak ,çocuk dünyaya getirmekten çok daha fazlasıdır .Bu gelişimsel bir süreçtir ve ebeveynin ömrü boyunca sürer.

Çocuğun davranışına karşı sinirli bir şekilde tepki gösterdiğimizde ona bir başkasının hislerini önemsemeden hareket edebileceğini öğretmiş oluyoruz.

Ebeveynler çocuklarına vurduğunda ya da bağırdığında onlara vermiş oldukları ilk mesaj ;yetişkinlerin çocuklarından daha büyük ,daha güçlü ve daha nüfuzlu oldukları ayrıca korku ve acıyla istediklerini zorla kabul ettirebilecekleridir.

Dayak dayağı besler ,aynı şekilde ebeveyn ve çocuklar arasında öfkenin hıncın ve iletişim kopukluğunun yine kendilerini beslemesi gibi.

Çocuklar yetişkini örnek alarak, şiddet yollarını kullanarak davranışı öğrenmektedir .Çocuğunuzun kulağını çekip ona vururken’ kimseye vurma ‘demek zordur.

Dayak yalnızca kötü davranışı yeraltına iter.

Bizim sıklıkla başvurduğumuz yol maalesef çocuklarımıza bağırmak ve onlara vurmaktır .Özellikle bize itaat etmekte başarısız olduklarında ;kendimizi engellenmiş ,şaşırmış veya yorgun hissettiğimizde yaparız bunu.

Çocuğunuzu övmeyin ama davranışlarını övün.

Oyuncaklarını ortalıkta bırakan bir çocuğa ‘pasaklı ‘demek ne oyuncaklarını toplamasını sağlayacaktır ne de ona doğru davranışın ne olduğunu öğretecektir.

Ebeveynlik yalnızca yedi gün yirmi dört saat süren bir iş değildir .Sonsuz sabır isteyen ve takım olarak altından kalkılabilecek bir iştir.

Anne babalar ve onların okul öncesi dönemdeki çocukları arasında en az yirmi yıllık bir yaş farkı bulunur.Deneyim,düşünme kabiliyeti ve kendini kontrol etme kapasitesi açısından ise ışık yılı kadar fark vardır.

Eğer bir anne babaysanız, önemli bir görev ve ödüllendirmeyle karşı karşıya olduğunuzun farkında olmalısınız. Her gün yaptıklarınız, söyledikleriniz ve davranışlarınız ülkenizin ve ülkenizin geleceğini şekillendirecektir. Hem de her şeyden daha fazla.

Denemeler yapmak bizi mükemmelliğe ulaştırır.

Sataşmayı kesin. İnsanlara sataşmayız çünkü bu onların duygularını incitir.

Kuralları belirlemek ve uygulamak etkili bir problem çözme yöntemidir.

Kendine hatırlatmalar yapmak, başarısızlıktan çok başarıya odaklanmak için kullanılmalıdır.

Çocuğunuza evinizde bir misafirmiş gibi davranın

Ebeveynler çocuklarına vurduğunda ya da bağırdığında onlara vermiş oldukları ilk mesaj ; yetişkinlerin çocuklarından daha büyük, daha güçlü ve daha nüfuzlu oldukları ayrıca korku ve acıyla istediklerini zorla kabul ettirebilecekleridir .Kurban seçilme ve güçsüz olma hissinin sonucunda çocukların yüzlerinde
korku ve tedirginlik oluşur ve eninde sonunda kendileri de sinirlendiklerinde şiddete başvururlar.

Sertçe cezalandırılan davranışlar yok olmazlar, sadece artık göz önünde yapılmazlar.

Korku belki çocuğunuzu yatağında tutabilir fakat korku çocuğunuzun içinde büyüyerek birçok şeyden korkmasına da neden olabilir.

Çocuğunuza evinizdeki bir misafirmiş gibi davranın.
Bu onun , sizin kurallarınıza uymaması gerektiği anlamına gelmiyor, çocuğunuzun sizin kurallarınızı takip etmesi için gereken saygılı ve kibar yolu öğrenebileceği anlamına geliyor.

Aileler için en son görülen hedef onlar için ilk hedeftir: Kendine hakim olmak ve kendi kendine yetebilmek…

Bir başka evde ya da bir başka şehirde yaşayan diğer ebeveynin nelerin yerine getirilip getirilmediğini kontrol etmeye odaklanması yerine her bir ebeveynin en etkili disiplin planını geliştirmek için önerilerde bulunması gerekmektedir.

Sakin bir ruh hali bulaşıcıdır, özellikle kızgın cocugnuzla iletişim halindeyken.

Çocuğunuzun değer verdiginiz bir şeye Zarar vermesi size de çocuğunuza zarar verebilme hakkını doğurmaz.

Çocuğunuza evinizdeki bir misafirmiş gibi davranın.