Babam Hz. Muhammed (a.s.m.) Kitap Alıntıları – Nuriye Çeleğen

Babam o arap değildir o lezzetleri kesen ölüm meleği Azrail Aleyhisselam’ın ta kendisidir dedi Medine yıkıldın Medine Yandın diye feryat etmeye başladım babam elimi tuttu sakinleştim elini göğsüne koydu bir müddet gözleri kapalı öyle kaldı etraftakiler ruhun kabız olduğunu sandılar tekrar vah babacığım diye inledim kulağına ağzımı yapıştırıp ne olur gözlerini Aç dedim babam gözlerini açtı şefkatle baktı; ey, kızım o’ndan geldik ve o’na döneceğiz demen gerek Ey Fatıma muhakkak ki her erişilen musibete karşılık vardır. senin karşılığı ne olacak Ey babam! diye sordum Babam bir müddet gözleri kapalı kaldı vah babacığım diye ağlıyorum sonra gözlerini açıp bana baktı ve dedi: bundan sonra benim için herhangi bir üzüntü, tasa, ve kader olmayacak Bu Fani Dünyadan Bu üzüntü bu he bu minnet dolu Diyardan kurtuluyorum .babam gidiyordu

Babam, annem ve Ali’nin üçlü namazinda kainatin şifresi vardir.

“İnsan iyiliği kadar Taşlanır, merhameti kadar dışlanır , Kulluğu kadar’da sınanırmış”

Ruh, Rabbinden yalnız geldiği için O’na gidişi de yalnız olurdu.Bunun içindir ki O’nu (c.c) arayanlar önce yalnızlığın eline düşerlerdi.Allah,kendini arayan ruhlara yalnızlığı sevdirirdi.Yalnızlığı sevmeyenin Hira’sı olmazdı

Bilmezler ki insan zulme uğramakla küçük düşmez. Tüm peygamberler zulme maruz kalmış. Oysa insan azizliği kadar zulme uğrayabilir; izzeti de zalimle mücadele ettiği kadardır.

Ah ile açılan hangi el geri dönmüştü?

Kendini unuttuğu kadar mı insan güçlü olurdu ?

Kadın, Rabbine en çok evinden ayrılmadığı zaman yakın olur.

Baba korunaktı, sığınaktı; baba muallimdi, merhametti; baba kızı kucaklayan koskoca bir kalpti.

Zaman zaman baharı yaşamazsa,
Murat bahçelerinde gezinmezse gönül,
Dünyanın kahrı çekilmez.

Ah zaman, ne kadar ikiyüzlüsün; bir yüzün visal, bir yüzün firak.

İnsan iyiliği kadar taşlanır, merhameti kadar dışlanır, kulluğu kadar da sınanır.

Babam, Allah’ım, sevgini, Seni seven kimsenin sevgisini ve sevgine ulaştıracak amelleri istiyorum, diye dua ederdi.

Dünya toz toprak, dünya çamurdu.

Her dem önümüzde kabir, zihnimizde Allah vardı.

Kin olan kalpte, kir olurdu.

Zaman zaman baharı yaşamazsa,
Murat bahçelerinde gezinmezse gönül,
Dünyanın kahrı çekilmez.