Avluda Akşamüstü Kitap Alıntıları – Ayhan Gülsoy

Gülü seversin
Dikenine katlanırsın
Değil bu!
Bir tutam diken avuçluyorsun
Gül renginde sızıntı
Su değil bu!

Neler göreceksin yıldızım
Gel otur yanıma dök içini
Halkın mı üzdü seni aklın mı
Kolay değil yeryüzünde yaşamak
İki bin on dörtte,Türkiye’de üstelik

Çölü vaha ettiniz çocuklar
gözüm arkada kalmaz artık

Biz sizi sarmaş dolaş dertsiz
aklınız ermez sanırdık ülkeye
Utandırdınız

zaman bana uymuyorsa
uymasın varsın kirli zaman
ben de ona uymuyorum işte
çok yüzlü çünkü,saygısız
böyle daha mutlu insan
yaralı,yalnız

Susmak öldürüyor aynada
vicdanın sırrı onda çünkü
belki ona da katlanırsın
susmak başka bir şey
yüzde kara kalpte yük

Yeryüzünde sizi anlayan
Bir kişi varsa eğer
Yeter

O bir ucunda olsun
Siz öbür ucunda dünyanın
Ne fark eder

Hangi boş sayfa
Ya da hangi şiirin
Boş kalan yanı
Yazma isteği uyandırmaz ki
Ağrısı olanda

Kim bu kadının kanından sorumlu,
Hüküm veren mi, halk mı; geçtim hükümeti
Halkımı kaybettim ben, çoktan kaybettim.

Korkmuş akşam karanlığından kaçmış
Kaçsa kaçsa ne kadar kaçar ki
Ardında bir koca, bir bıçak

Kadın mezarlığı kalacak ülkenin adı
Sokaklar mı kayıtsız; komşular, akrabalar mı?
Bir insan niçin çukurda bırakılır?
Hem kim çukurda; kadın mı, kocası mı?
Bakıp kalanlar mı, bırakıp kaçanlar mı;
Taksın yakasına kiminse bu kambur.

Çölü vaha ettiniz çocuklar
gözüm arkada kalmaz artık

Biz sizi sarmaş dolaş dertsiz
aklınız ermez sanırdık ülkeye
Utandırdınız