Atina’da Son Mehter Kitap Alıntıları – Hakkı Suat Yılmazer

Bu mavi gözler miydi aşkı olduğu gibi yansıtan, yoksa aşk mıydı maviyi bu kadar güzel yapan?

Cezalandırılmayan hiçbir iyilik yoktur!

Bazen ölmenin bir kuruş olduğu fikri canlanıyordu zihminde. Bir hata yapıp taşıdığı canı teslim etmek istiyordu.

Dünya kah baş döndürücü hızla dönüyor kah amansızca duruyordu…

Hayal kurmaktan çekinmiyordu fakat her kurduğu hayal çok sürmeden gerçeklerle yüzleşip duman gibi dağılıyordu.

Türk milleti tarih arenasında hiçbir zaman uzun yıllar boyunca düşmansız kalmamış, devletlerinin ömrü mücadele etmekle geçmişti.

Yürek yarasıydı. Kabuk bağlamasını hiçbir zaman istemeyeceği bir yaraydı.

Delirmek ince bir çizgiymiş meğer…
O ince çizgide cambaz oldum çıktım.

Mutlu olmaktan korkulmaz. Mutlu olmak aciz insanoğlunun yaşayabileceği belki de en güzel duygudur. Saftır, katışıksızdır.

O gözler değil mi seni ayakta tutan? Umut değil midir ızdırap diye adını koyduğun şeyin adı? Neden kurtulmak istiyorsun ki?

Gece; kör bir kuyu, koca bir girdap..

Türk, bayrağına kıymet verirdi. Onun göklerde dalgalanması uğruna her türlü fedakarlığı yapardı. Dalgalandırmaya gücü yetmeyen rüzgara, nefesiyle destek olurdu da yine de şanlı bayrağını dalgalandırırdı.

Kimi vatan aşkıyla yanıp tutuşan cengaverdi Kemal gibi, kimi de şairane bir duyarlılığa sahipti Mehmet gibi

Yine aklıma babam düştü. Sanki bir an olsun aklımdan çıkarabiliyormuşum gibi… Çocuk iken babam ile sohbetlerimizi, oynadığımız oyunları, elinden tutup dışarıda birlikte yürüdüğümüz anları, akşam eve gelince kucağına oturup bıyıklarıyla oynadığım zamanları özlüyorum. Hem de öyle özlüyorum ki… Bir erkeğin gözünden yaş dökülmez, der bazıları ama babamı her hatırladığımda gözlerimden sicim gibi boşalan yaşlara engel olamıyorum.

Bazen ölmenin bir kuruş olduğu fikri canlanıyordu zihminde. Bir hata yapıp taşıdığı canı teslim etmek istiyordu.