Aşkın Son Sözü Kitap Alıntıları – Cengiz Güleç

Kişiler arası ilişkiler hiçbir zaman tek başına özsevgi, özsaygı ve değerlilik duygusu veremez. Ancak olgun bir sevgi ilişkisi kendimizde var olan olumlu özelliklerimizi keşfetmeye elverişli duygusal ortam sunar.

Fromm, üretici sevginin bileşenlerini şöyle sıralar: İlgi duyma, sorumluluk, saygı ve bilme. Eğer seviyorsam ilgilenirim; yani öteki insanın gelişmesi ve mutluluğuyla ilgiliyim, seyirci değilim. Sorumluyum; yani onun belirttiği ve belirtmediği ihtiyaçlarına karşılık veririm. Ona saygı duyarım; yani onu olduğu gibi, tarafsız olarak, kendi korku ve arzularıma kapılmadan görürüm. Onu bilirim; yani onu, varlığının en derin köklerine kadar tanıdığım gibi kendi varlığımın içsel unsurlarını da bilirim.

Sevgi, genellikle hissedilen pasif bir duygu olarak anlaşılır. Oysa sevgi, yaşadığımız, katıldığımız aktif bir süreçtir. Sevgiyi bir durum değil, bir eylem olarak anlamak önemlidir.

Üstelik teknolojinin en geri olduğu, insanın doğa koşulları karşısında bugünkünden çok daha güçsüz olduğu dönemlerde, kadının toplumda bu saygın yere sahip oluşu gösteriyor ki, kadının ikincil konumda kalması bir doğa olayı değil, toplumsal-tarihsel bir vakadır.

Duygusal acı içindeyken ilk gerçekleşen şey, fiziksel acıda olduğu gibi, şoktur. Şokun henüz kaldıramayacağımız yoğun acının uyuşturulmasi gibi bir işlevi vardır.

Eğer bu acıdan hareketle gerçekten kendimizle yüzleşmeyi başarabilirsek, bu bir benlik kazancı olmaz mı? Kendimizi daha ileri bir düzeyde tanımak için bu acının bize verilmiş bir armağan olduğunu düşünmek, sizce çok mu akıl dışı bir tutum olur?

Sevgi, bize varolduğumuzu en güçlü şekilde duyumsatan yaşantıdır.

Sevgi, genellikle hissedilen pasif bir duygu olarak anlaşılır. Oysa sevgi, yaşadığımız, katıldığımız aktif bir süreçtir. Sevgiyi bir durum değil, bir eylem olarak anlamak önemlidir.