Aşk Ya Da Hiç Kitap Alıntıları – Yunus Emre Gökce

Yastığına yanağını öptür.
Gecenin karanlığıyla barış, kitap al,
Balık besle, not yaz, takvim yap kendine.
Kendini biriktir…
Bir gün elbet geçecek ve sadece geçene kadar üzül…
Kaybettiklerinin ustası olduğunda,
Kalbinin sevilmemiş ve kırılmamış yerleri yüzüne gülümseyecek.
Gün gelecek, o gülümsemeyi bir başkası keşfedecek…

Ben ateşin ettiğine değil, beni yangına atana dargınım.

Kendi iç savaşıma karşı yapabileceğim en iyi savunma , kalbime yenilmekti belki de…
Kendi dünyamı , kendim de yok edebilirmişim.

Canımın yandığını hissetmiyorsan, sevdim deme boşa…

Ben,yarası tek olanlardanım.
Kalbin,kaderimdir.

Bu devirde nerede böyle seven’in tam yanıtı, benim."
Bende,bu zamanda nerede böyle aşk diye soranların aradığı yer…
Bende…Tam kalbimde…
Sana,bir devrin değil bir ömrün aşkı olayım.
Bırama beni,bırak da seni seveyim…
Ben seni seversem,kimsenin yüzü kalmayacak seni üzmeye.

Yalnızların durağından, iyi geceler" geçmez.

Zamanla verecek hayat
Yeni kimliklerinin
Sen
uzak olup unut şimdi beni
ben
bir gün rastlaşsak bile
hatırlamayacağım seni.

Huylu,huyundan vazgeçmez;
O,yeniden ihanet edecek birisine.
İnsan,insana benzemez;
ihanetiyle yüzleştiğin biri için aşka asla sırtını dönme.

Kaybedilmiş dostlar,yitirilmiş beraberlikler,kazanılmış kalpler,ölenler ve geri dönenler arasında herkesin ömrü,kendi şiiri.Bazıları incinir,bazıları incitir.Kırılır ve kırar insan.Gider ve kalır…Unutur ya da unutulur…Bir gün herkes,her duygu,her eşya gibi yerini değiştirir.
Çok seviyorum diyen,hiç sevmiyorum diyebilir.Gidebilir,terk edebilirler insanlar seni…
Buzu,küle çevirebilir;şaşırma.
Sen,
De ki; insandır,yapar.
Kapını sıkı ört,ışığı kapat, ve dinlen.Derin nefesler çek hayatının kalan tarafından.Ruhunun üzerine biraz zaman şer,benliğini yavaş yavaş onaracaktır zaman.Hayatının geri kalan tarafındaki zamana fırsat ver.
Yastığına yanağını öptür.Gecenin karanlığıyla barış,kitap al,balık besle,not yaz,takvim yap kendine.Kendini biriktir.
Bir gün elbet geçecek ve sadece geçene kadar üzül…Kaybettiklerinin ustası olduğunda,kalbinin sevilmemiş ve kırılmamış yerleri yüzüne gülümseyerek.Gün gelecek, o gülümsemeyi bir başkası keşfedecek.

Bana geleceğin saati söyle…
Tarihi bilmesem de olur , beklerim.

çok kırılmazdı kalbimiz
tanımak mümkün olsaydı
tanışmadan

Sonbahar siniyor şimdi kalbime…
Uykusu biraz daha derinleşebilir anlatamadıklarımın.

Kendi iç savaşıma karşı yapabileceğim en iyi savunma, kalbime yenilmekti belki de…Sen zaten uzaktın.
Kendi dünyamı, kendim de yok edebilirmişim.

Cevapları ezberledim
sormuyor
susuyorum artık

Eceli kullanılmış bir ömür yaşıyorum şimdi
öldüremeyeceksin
artık vurma beni

Çok kırılmazdı kalbimiz,
Tanımak mümkün olsaydı.
Tanışmadan..

Ben ateşin ettiğine değil, beni yangına atana dargınım..

Yalnızlığım, sokaklarına sığmıyor artık bu kentin.
Serçeler acıkmış, sabahım aç. ben üşüyorum.
Gelmeyecek misin ?

…
Ben bilmem, bensiz kalmak nedir hiç anlatılmadı bana.

Nedir senin gerçeğin ?
Aşk kime yakışır ?
Vuslat kime ?

Canı, seni çekene mi ?
Senin için canından vazgeçene mi ?

…
“Bir yerlerde, yine en güzel sen gülüyorsun, biliyorum.”

beni yatağımın başucunda
sırtımdan,
göğsümden
sana yazdığım şiirden vururlar

Yalnızlığımın kederine şifa olur diye, nefes alıyorum.
Hepsi bu işte…

Biri uzağa gitti…
Biri hep uzaklara baktı geceleri

fotoğraflarımdan anlayamazsın nasıl üşüdüğümü

senin bana
için gidiyordu eskiden
için gidiyor
şimdi benden

bunun bir şiiri olmalıydı
bir adı
bir anısı
bir ince ağrısı

…
gecelerin cehenneminden, çıkar beni.
bil,
duy,
hisset,
“…özlüyorum.”

…
“…sen oradayken,
burası yoktur.”

~0~
“Ben, sensizlik işaretiyim.”

bazı kalplerin acısı
mutluyken seğirir

Sen canım, dua et; sevdiğin renkleri kimse öğrenmesin.

uzaktaki ışıklar, çoğalıyor sessizliğin içinde…
bil,
duy,
hisset,
“…iyi değilim.”

“Kimseyi, kalbinden öldürme bir daha…”

…yanlış tarafa gittiğini,
vardığın zaman anlayacaksın.

Hiç aklıma gelmezdi, aklıma hiç gelmeyeceğin.

Korkmam kimsenin ahından Allah, bana vekil. Kalbim vicdanıma bir ömür kefil…

çok kırılmazdı kalbimiz
tanımak mümkün olsaydı
tanışmadan…

Ben ateşin ettiğine değil
beni yangına atana dargınım..

cevapları ezberledim
sormuyorum
susuyorum artık…

zamanı çalınmış mevsimler gibi dargınım sana
fotoğraflarımdan anlayamazsın nasıl üşüdüğümü…

SEN
DÜNYA AHRET
ACIMSIN ARTIK.

Yanlış tarafa gittiğini ,
vardığın zaman anlayacaksın.

Nerede
Seni
Düşünsem
Geç
Kalıyorsun
Oraya

Bir gün boğuluyor bütün duygular ve bitiyor. Bir gün biten her şeyin arasına yenisini ekliyoruz. Her şey bir anda bitiyor. Son cümlelerin ya da hiç söylenmeyenlerin derin pişmanlıkları kalıyor. Elbet her bedeli ve her acıyı , bir gün tamamlıyor insan.

sadece bazılarınızı tanıdım
kiminiz
affedilmeyecek kadar çiğ
kiminiz
bağışlanmayacak kadar sığ.

çok kırılmazdı kalbimiz
tanımak mümkün olsaydı
tanışmadan.

Geç olmadan
beni kaybetmeden anla

Kalbim sen kır diye yaratılmadı. "

zamanı çalınmış mevsimler gibi dargınım sana
fotoğraflarımdan anlayamazsın nasıl üşüdüğümü.

birilerine sor beni
iyi olmamı bekle
bunu kalpten dile
bunun için dua et

yoksa
o vicdanla
istediğin kadar uzağa
gidemeyeceksin.

Kendi iç savaşıma karşı yapabileceğim en iyi savunma , kalbime yenilmekti belki de… Sen zaten uzaktın…

Kendi dünyamı , kendim de yok edebilirmişim.

Sen
uzak olup unut şimdi beni

ben
bir gün rastlaşsak bile
hatırlamayacağım seni.

Geçer dediğin günden beri geçmedi.

O’nun gözleri , bütün renklerin anavatanıdır. "

Kimseler bilmez
kalbin suskun sızısını.

öfkem yok
sitemim yok
isyanım
belam
bedduam yok sana

herkesin korktuğunu yaşa.

ben eksildikçe
artıyorsa sevinçlerin
bil , yokum artık.

Ben senin kokundum
unutma…

senin bana
için gidiyordu eskiden
için gidiyor
şimdi benden.

zaman
elbet soğutur bir gün kalbimi

ahlar mı kalır içimde
anılar mı
bilmeyeceksin

bu da kalsın aklında.

sesini duymadığım gecelerde
kimsenin yaşadığına inanmıyordum.

gecelerin cehenneminden
çıkar beni

bil
duy
hisset

özlüyorum.

Saçlarına dokunamadığım sabahlara uyandım.

tekrar söylüyorum
bazı geçmişler , kalmıştır.

sen oradayken
burası yoktur.

Ben ateşin ettiğine değil
beni yangına atana dargınım.

cesaretin ve gücün
ve meydan okuyacak halin olsaydı senin
dokunamayacaktım
değişmeyecektir
yaklaşamayacaktım sana…

Kaybedilmiş dostlar , yitirilmiş beraberlikler , kazanılmış kalpler , ölenler ve geri dönenler arasında herkesin ömrü , kendi şiiri. Bazıları incinir , bazıları incitir. Kırılır ve kırar insan. Gider ve kalır. Unutur ya da unutulur. Bir gün herkes , her duygu , her eşya gibi yerini değiştirir.

affedilmeyen tarafta bıraktım seni
kırdığın kalbimi
bir daha alamayacaksın hayatına.

İnsan insana benzemez :
ihanetiyle yüzleştiğin biri için aşka asla sırtını dönme.

Kalbim yaralı değil artık , sadece yara.

Senin olan her şeyi seninle götürüp bana kırılmış kalbini getirme.

Gidecek yer bulamadıkça kendine , yaralarına şifa aramaya gelme.