Anılar da Yakılır Kitap Alıntıları – Ahmed Günbay Yıldız

En güzel kuş umut kuşudur, sakın onu susturma..

İffet en kutsal hazinesidir insan olanın

Güneş Gül yağına dokunduğunda muhteşem, enfes bir koku yayılır etrafı Bir de aynı güneşin bir pisliğin üzerine dokunduğunu düşün ..

Bazı anılar vardır ki onlar ateşi özlerler Berceste.

Her doğuş bir ölümün habercisiydi.

Hafızasında daha demli ve silinmezi vardı o anıların

Yüreğini gergef gergef işlemişti sayfalara..

Ol! emrinin hikmetinde saklı kainatın hikayesi Öyle ise Yaratanın koyduğu kurallar silsilesi ikliminde sürecek devran.

Yalnızlık! Sayısız hüzünlerin derinliklerindeki ayrıntıları taşıyan içli hikayeler kanaviçesi

Tesadüf yok, bu hayat kanaviçe gibi örgün.
Bir gün kendi işlenir, kendisi işler bir gün

Anılar da yakılır

Yazacaktım
yazamadım .
– Yitik adrese mektup gitmez dediler . . .

Ölüm gerçek, dünya fani.

Kişinin asaleti, ahlakı, inancı ve takvasından gelir

Her doğuş bir ölümün habercisiydi

Ömrü bilinçli olarak yaşamaktır hayatın gayesi

İffet en kutsal hazinesidir insan Olanın

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

Yaratan’ın koyduğu kurallar silsilesi ikliminde sürecek devran.

Unutma , bir genç kızın kalbi her gelene açılacak kapı değildir

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

Ne yazabildim sana ne de anlatabildim ,
Bakışımdan anlarsın , tüm hikâyem böyledir

Sonsuzu Yaratan’a adadığımı sandığım gönlüm , beklenmedik bir anda aldanma yurdu olan dünyanın tuzağına düştü

Yazacaktım , yazamadım ; yitik adreslere mektup gitmez dediler

Bazı anılar vardır ki onlar ateşi özlerler .

Sözünde iman pırıltıları var, ama hayatına yansımadıkça ne işe yarar?

Yazacaktım, yazamadım; yitik adreslere mektup gitmez dediler

Kanayan kalbimi bağrımdan söksem,
Sen bile sözüme inanmıyorsun
Lisana gelse de dinletebilsem,
Daveti reddedip gelmem diyorsun
Gönül bağım talan, bülbüller inler,
Kim avutur gülüm, beni kim dinler?

Ve Allah aşkı yarattı, sevgi, şefkat, ve hoşgörüyü yazdı insanların gönüllerine..
‘ Hayat sevgidir ‘ dedi, sevmeyi öğretti insanın kalbine.. Sonra insanlara kimseye zararı dokunmayan hürriyeti bahşetti! Kendisi çizdi sınırlarını aşkın, ahlakını ve hürriyetin. Sevgi, saygı, hak ve hukuk silsilesinin en ince detaylarıyla işledi mahlûkatın vicdanına ve şefkati ekti duygularına insanın..

Meğer dünya çocuk kalbimizi kuşatan hayallerden küçük, araya mesafeler girdiğinde, ayrılığa çare olamayacak kadar büyükmüş.

Ne yazabildim sana,
Ne de anlatabildim.
Bakışımdan anlarsın,
Tüm hikayem böyledir.

O çocuk kalbimi özledim şimdiden O saf ve kirlenmemiş duygularla kalbe sevmeyi öğreten

Ne yazabildim sana
ne de anlatabildim,
Bakışımdan anlarsın,
tüm hikâyem böyledir

Kanayan kalbimi bağrımdan söksem,
Sen bile sözüme inanmıyorsun
Lisana gelse de dinletebilsem,
Daveti reddedip gelmem diyorsun
Gönül bağım talan, bülbüller inler,
Kim avutur gülüm, beni kim dinler.

Bazı anılar vardır ki onlar ateşi özlerler Berceste.

Sabredersen her gerçeğin, masum ve ruhu kirletmeyen, bulaşıcı olmayan bir izahı da var. Üzüntüm şu ki, ne yazık ki yüreklerimizi ağırlaştıran o yükü paylaşamıyoruz.

Aldırma, toprak için süslenir herkes.

Saza vurdum seni, telde eğledim,
Kalpte firar eden sözde eğledim,
Kim ne derse desin olmuyor sensiz,
Düşünceme yazdım özde eğledim

Yalnızlık, terk edilmişlik, gadre uğramışlık da hayatın bir parçası değil mi?

Gece sustu, ben sustum, esmedi bad-ı saba,
Sevgili cilvesine kader cilvesi düştü
Sevda risalesinde hisse taksim olurken,
Bize bahtın karası, aşkın cilvesi düştü
Yaşadım dört mevsimi hasretiyle mustarip
Vuslat hayalimize ölüm gölgesi düştü

Bülbülün bütün besteleri güle sevdası.

Dağı dağa vurursun sırrın ifşa olur da
Sineme bin dağ vursan, ser verir sesi çıkmaz.

Kendimi unuttum da her gün sana ağladım

Sevdamızın yediveren gülü ol,
Kitap arasında solan gül olma

Şuursuz ettiğim sözlere tövbe

Seher vakti gülzara, bülbülün sesi düştü
Gonca gülün kokusu, yârin nefesi düştü
Gül yanağı al oldu, gülümsedi dolunay
Gezindiği yollara şarkı nağmesi düştü

Gönül bağım talan, bülbüller inler,
Kim avutur gülüm, beni kim dinler?

Sanırdım külhanlarda yanan gönül halinin,
Sevgilinin katında iyi bilindiğini

Sanırdım gönlümdeki ağrının dindiğini,
Çilenin tükendiği vakte gelindiğini

Gönlünde sultan mısın, köle mi?

Sevdalı yürek, sevdalısını aldatır mıydı?

Ben bu hikayenin daldan düşeniyim.

Hasret çöktü başımdaki dağlara

Ol emrinin hikmetinde saklı kâinatın hikayesi.

Gönül desenleri buyurganlıklardan hoşlanmaz. Seven, sevilen tarafından istenilmiyorsa ısrar ve sırnaşıklık eziyet olur, bu büyük bencilliktir seven için.

“ Ne yazabildim sana ne de anlatabildim, bakışımdan anlarsın tüm hikayem böyledir.. “

Ne yazabildim sana ne de ankatabildim,
Bakisimdan anlarsin, tüm hikayem böyledir

Yazacaktım
yazamadım .
Yitik adrese mektup gitmez dediler . . .

Yiğit olan iffet sırrın sızdırmaz.

Bakarsın Leyla yolu, Mevla yolu olur seven yürekte.

Yanılgılar küstürür hayata insanı..

Gece sustu, ben sustum, esmedi bad-ı saba,
Sevgili cilvesine kader cilvesi düştü..
Sevda risalesinde hisse taksim olurken,
Bize bahtın karası, aşkın cilvesi düştü..

Yalnızlık koyu bir kâbus olup çöreklenmişti yüreğine. Sızılıydı nefesi. Dokunan olsa hıçkıra hıçkıra ağlayacaktı, ancak o da yoktu.

Kur’an’sız bütün yollar insanlığın çıkmaz sokağıdır.

Allah’ım gözyaşı ne muhteşem bir şey! İnsanın yaşadığı yanılgılarından ürperip pişman olduğu günahlarından Yaratıcı’sına sığınışı

Kişinin asaleti ahlakı, inancı ve takvasından gelir.

Sonsuzu Yaratan’a adadığımı sandığım gönlüm, beklenmedik bir anda aldanma yurdu olan dünyanın tuzağına düştü.

Bir genç kızın kalbi her gelene açılacak kapı değildir.

Ve Allah aşkı yarattı, sevgi, şefkat, ve hoşgörüyü yazdı ınsanların gönüllerine..
‘ Hayat sevgidir ‘ dedi, sevmeyi öğretti insanın kalbine.. Sonra insanlara kimseye zararı dokunmayan hürriyeti bahşetti! Kendisi çizdi sınırlarını aşkın, ahlakını ve hürriyetin. Sevgi, saygı, hak ve hukuk silsilesinin en ince detaylarıyla işledi mahlûkatın vicdanına ve şefkati ekti duygularına insanın..

Ben seni aşksız, meşksiz, art niyet bilmeyen çocuk kalbimin şeffaf duygularıyla sevmiştim Nerdesin?

Yazacaktım, yazamadım; yitik adreslere mektup gitmez dediler

Tesadüf yok, bu hayat kanaviçe gibi örgün.

Ne yazabildim sana ne de anlatabildim,bakışlarımdan anlarsın,tüm hikayem böyledir

Biri kalp kapılarını kutsal bütünleşmeyi ifâde eden bir sevgiyle açmışsa, başkaları için ebediyen kapanmalı acılan o kapı.

Tesadüf yok,bu hayat kanaviçe gibi örgün.
Bir gün kendi işlenir,kendisi işler bir gün

Ne yazabildim sana,ne de anlatabildim
Bakışından anlarsın tüm hikayem böyledir