Altı Kitap Alıntıları – Orhan Alkaya

insan ailesi kadardı, yalnız kaldığında.
kim silebilir kan izini aktığı yerden?

söz, söze uymamıştı hiçbir zaman.

ne vakit gitmeye yeltendi isek elimizden tutan kadardık.

on defa “ben” yazmıştım bir defasında -kibir âlemi duymamıştı elbette- siz artık yoktunuz ve bu böbürlenmeyi alaya alanı alaya alacak kimsem de kalmış mıydı?

size baktığımda oysa ilk -ilk bunu görmüştüm- heyecanlı bir telaşsızlık hâlinin ta kendisiydiniz.

karanlık karanlığı nasıl aydınlatır. siz öyleydiniz.

hoyrattır bu akşamüstüler daima*

ölüm büyük imkanıdır ânı daima tutkuyla yaşamanın

bir yol gördüm, birçok insan yürüyor yürüyordu
elele görünüyordu hayatlar. hep ayrı, hep ayrı

bir yol gördüm, birçok insan yürüyordu yürüyordu
elele görünüyordu hayatlar, hep ayrı,hep ayrı

ne vakit gitmeye yeltendi isek elimizden tutan kadardık.