Ah Bre Sevda Ah Bre Vatan Kitap Alıntıları – Demet Altınyeleklioğlu

Nefret ve düşmanlıkla tohumlanmış topraktan sevgi çiçekleri fışkırsın istiyorlardı. En güzel çiçekler gübrede açmaz mıydı ?

Yaşamak bazen ölmekten zordur.

Zaman neye derman olmamış ki, gönül yarasına merhem olmasın.

Ölmüş bir ruhu taşımak zordu.

Öyle bir zamandı ki yaşadıkları, kimin dost, kimin düşman olduğu belli olmuyordu.

Dostluk, düşmanlıktan iyiydi. Sevgi, eninde sonunda kini alt ederdi.

Savaşta ellerine silah tutuşturulan her delikanlı dini,dili,soyu,sopu,milliyeti ne olursa olsun esirdi.
Kaderin esiri.

Yenilenin bayrağının boynu bükülüyor, galibinki küt küt dövüyordu havayı neşeyle.

Sevgi.
Kanın,barutun,siyasetin,savaşın,en büyük orduların,en ağır zırhlıların öldüremediği tek güç buydu yeryüzünde. Daha onu öldürecek silah icat olmamıştı. Olmayacaktı da.

Hayatın,yolun,ne bileyim her bir şeyin sonu olabilir. Ama söz bitmez. Sözün sonu olmamalıdır. Söz kainat kadar sonsuzdur. Söz bitti mi, her şey biter.

Ölmüş bir ruhu taşımak zordu. Çünkü o yük her gün biraz daha ağırlaşıyordu.

Dostluk bir kere uçup gitmeyegörsün, düşmanlık leş kargaları gibi üşüşüyor insanların ruhuna.

Savaşlar acımasız bir dünya yaratmıştı. Her şeyi ve herkesi etkilemişti. Yeneni de yenileni de. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

“İzmir öyle bir yerdir ki, Osmanlı toprağı dersin,ama değildir.Hıristiyan dersen o da değildir.Hepsinden birer tutam vardır işte.Ayrı bir ruh,ayrı bir dünyadır İzmir.”

“Hayat böyle işte”
“Yaşamak bazen ölmekten zordur .”

yaşlar boşandı gözünden. Nedenini bilemedi.
Soğan acısı mı, eksik yaşanmış bir gençliğe duyulan tarifsiz özlem mi

Sevgi.
Kanın,barutun,siyasetin,savaşın,en büyük orduların,en ağır zırhlıların öldüremediği tek güç buydu yeryüzünde. Daha onu öldürecek silah icat olmamıştı. Olmayacaktı da.