46 Bənövşə Kitap Alıntıları – Salam Qadirzade

Sevmәk cinayәt sayılsaydı, gәrək bütün bәşәriyyәt müһakimә olunaydı!

Mәn lap uşaqlıqdan bədii kitabların aludәsi olmuşam. Әlimә keçәn şeirlәri, romanları gecә-gündüz, dönә-dönə oxumuşam, yorulmamışam. Mütaliәyә acmışam – çörək kimi, susamışam – su kimi. Kitablar mәni yaxın-uzaq keçmişlәrә aparıb – sevindirib dә, kәdәrlәndirib də; təbiəti, iqlimi tanış doğma ellәri, yad, qürbәt ölkәlәr gəzdirib, qәribә insanlarla rastlaşdırıb kitablar. Bu sәyaһәtlәr zamanı һәyatda mәsud, bәxtәvәr yaşayan әzab-әziyyәt girdabında çabalayanları da, sevgisində vüsala yetәnlәri dә, hicran atәşindә qovrulanları da görmüşәm.

Qızılı gümüşün әyyarını yoxlamaq üçün mәһәk daşına sürtürlәr. İnsanları öyrәnmәkdәn ötrü onları һәyatın sınağından keçirmәk lazımdır

Kimsәninsә məһәbbәtindәn sәdәqә ummaq qadın üçün әn böyük әskiklikdir.

Var olmaq,yaşamaq,ölümə doğru getmək deməkdir. Ölüm mahnının son sözüdür. Biz necə deyərlər ölüm cəzasına məhkum olunmuş,ancaq hökmü nə vaxt və harada yerinə yetiriləcəyini bilməyən,yoldaşlarının isə hər gün edam edildiyini görən kimsəsiz insanlarıq

Mütaliəyə acmışam-çörək kimi, susamışam-su kimi.

Ürәklәri fәrqlәndirәn
dә insanlardır, kәdәrlәndirәn dә insanlar Quran da,
dağıdan da onlardır—insanlar. İnsanlar!.. İnsanlar!..

Kimsәninsә məһәbbәtindәn sәdәqә ummaq qadın üçün әn
böyük әskiklikdir.

Sevmәk cinayәt sayılsaydı, gәrək bütün bәşәriyyәt
müһakimә olunaydı!

Hәkim dә insanlara bәxş elәdiyi әlavә ömrün müәllifidir.
Dünyada bundan şәrәfli nə var ki?!

• Məһәbbәtsiz, dünyanın qәpiklik
qiymәti yox imiş !

Kimsәninsә məһәbbәtindәn sәdәqә ummaq qadın üçün әn böyük әskiklikdir

Qızılı gümüşün әyyarını yoxlamaq üçün mәһәk daşına sürtürlәr.
İnsanları öyrәnmәkdәn ötrü onları һәyatın sınağından keçirmәk lazımdır

Mәgәr bu gün birinә xәbislik edәn sabaһ beşinә, onuna vә
daһa sonra elinә-obasına arxa çevirməzmi?

Nә üçün dostluğa, sәdaqәtə xain çıxanlara cəza tәdbiri yoxdur? Onları ancaq nifrinlәmәklə kifayətlәnirlәr. Bu az deyilmi?

Məhəbbət yarası gec sağalır, qızım

Ürәyin һökmü əleyһinә çıxmaq çәtindir..

Adam mәһәbbәtin qәdrini araya һicran düşәndә bilir..

Mәn lap uşaqlıqdan bədii kitabların aludәsi olmuşam.Әlimә keçәn şerlәri, romanları gecә-gündüz, dönә-dönə oxumuşam, yorulmamışam. Mütaliәyә acmışam – çörək
kimi, susamışam—su kimi. Kitablar mәni yaxın-uzaq keçmişlәrә aparıb—sevindirib dә, kәdәrlәndirib də; təbiəti,iqlimi tanış doğma ellәri, yad, qürbәt ölkәlәr gəzdirib,qәribә insanlarla rastlaşdırıb kitablar. Bu sәyaһәtlәr
zamanı һәyatda mәsud, bәxtәvәr yaşayan әzab-әziyyәt girdabında çapalayanları da, sevgisində vüsala yetәnlәri dә,һicran atәşindә qovrulanları da görmüşәm

Eh, isanların tәbiәti çox mürәkkәbdir

Mәһәbbәt gözәgörünmәz, seһirli bir quşdur;
adamı
qanadlarına alıb göylәrә uçurur, bu alәmdәn çox uzaqlarda olan ikinci dünyaya aparır

• Var olmaq, yaşamaq, ölümә doğru getmәk demәkdir.
Ölüm maһnının son sözüdür. Biz, necə deyәrlәr, ölüm cәzasına mәһkum olunmuş, ancaq һökmü nә vaxt vә һarada
yerinә yetirilәcәyini bilmәyәn, yoldaşlarının isә hәr gün edam edildiyini görәn kimsәsiz insanlarıq

O axşam bənövşəli dəftərimin sonuncu ağ vərəqinə bu sözləri yazdım və sonuncu nöqtəni qoyudum. Yazdım ki:
“Ağıllı bir dəfə aldanar, həyatda məndə yanıldm. Özün hər şeyə şahidsən. Sən doldun, ancaq ürəyim boşalmadı. Əlvida, mənim bənövşəli dəftərim, əlvida!”

Mən doğruya inamımı necə itirmişdim! Onu bir daһa tapacağıma gümanım yox idi.

Kiminsə məhəbbətindən sədəqə ummaq qadın üçün ən böyük əskiklikdir.

Aһ! Nә üçün dostluğa, sәdaqәtə xain çıxanlara cəza tәdbiri
yoxdur? Onları ancaq nifrinlәmәklə kifayətlәnirlәr. Bu az
deyilmi?

Mәn lap uşaqlıqdan bədii kitabların aludәsi olmuşam.Әlimә keçәn şeirlәri, romanları gecә-gündüz, dönә-dönə
oxumuşam, yorulmamışam. Mütaliәyә acmışam – çörək kimi, susamışam—su kimi. Kitablar mәni yaxın-uzaq
keçmişlәrә aparıb—sevindirib dә, kәdәrlәndirib də; təbiəti,iqlimi tanış doğma ellәri, yad, qürbәt ölkәlәr gəzdirib, qәribә insanlarla rastlaşdırıb kitablar. Bu sәyaһәtlәr zamanı һәyatda mәsud, bәxtәvәr yaşayan әzab-әziyyәt girdabında çapalayanları da, sevgisində vüsala yetәnlәri dә,hicran atәşindә qovrulanları da görmüşәm.

Var olmaq, yaşamaq, ölümә doğru getmәk demәkdir.Ölüm maһnının son sözüdür. Biz, necə deyәrlәr, ölüm cәzasına mәһkum olunmuş, ancaq һökmü nә vaxt vә һarada
yerinә yetirilәcәyini bilmәyәn, yoldaşlarının isә hәr gün
edam edildiyini görәn kimsәsiz insanlarıq.

Alman alimi Vilһelm Humbaldt zövcәsi Karolina fon Daxroydenә qırx dörd il әrzindә һәr gün yüz xәtt şeir itһaf etmişdir. Onlar otuz beş il intәһasız bir məһәbbətlә yaşayıblar. Karolinanın vәfatından sonra da Humbaltd onu unutmayıb. Ömrünün axırına kimi, һәr sәһәr yazdığı şeri axşam aparıb sevimli qadınının mәzarı üstdә oxumağı bir adәt şәklinə salıb

Kimsәninsә məһәbbәtindәn sәdәqә ummaq qadın üçün әn böyük әskiklikdir.

«Ağıllı bir dәfә aldanar, һәyatda mәn dә yanıldım. Özün һamısına şaһidsәn. Sәn doldun, ancaq ürәyim boşalmadı. Әlvida, mәnim bәnövşәli dәftәrim, әlvida!..»

Ürәklәri fәrqlәndirәn dә insanlardır, kәdәrlәndirәn dә insanlar Quran da, dağıdan da onlardır—İnsanlar. İnsanlar!.. İnsanlar!..

Kiminsә məһәbbәtindәn sәdәqә ummaq qadın üçün әn böyük әskiklikdir.

Sevmәk cinayәt sayılsaydı, gәrək bütün bәşәriyyәt müһakimә olunaydı..

Kitablar mәni yaxın-uzaq keçmişlәrә aparıb—sevindirib dә, kәdәrlәndirib də; təbiəti, iqlimi tanış doğma ellәri, yad, qürbәt ölkәlәr gəzdirib, qәribә insanlarla rastlaşdırıb kitablar.

Və anladım ki, mәnim o mәһәbbәt sandığım, һәrcayi duyğuların şıltaqlığından başqa bir şey deyilmiş

« Var olmaq, yaşamaq, ölümә doğru getmәk demәkdir. Ölüm maһnının son sözüdür. Biz, necə deyәrlәr, ölüm cәzasına mәһkum olunmuş, ancaq һökmü nә vaxt vә һarada yerinә yetirilәcәyini bilmәyәn, yoldaşlarının isә hәr gün edam edildiyini görәn kimsәsiz insanlarıq»

Bir adsız әsәr var, onu mәndәn başqa һeç kәs oxumayıb.

..ürəkləri fərəhləndirən də insanlardır, kədərləndirən də insanlar Quran da , dağırdan da onlardır – insanlar. İnsanlar!.. İnsanlar!..

Kiminsə məhəbbətindən sədəqə ummaq qadın üçün ən böyük əskiklikdir.

İlk məhəbbətin başgicəlləndirici sərxoşluğundan ayılanlar içərisində peşman olanlar da az deyildir.

Adam məhəbbətin qədrini araya hicran düşəndə bilir.

Sevmək cinayət sayılsaydı, gərək bütün bəşəriyyət mühakimə olunaydı!

Məhəbbətsiz keçən günlər ömür dəftərimin boş, mənasız səhifələridir.

Sevmək cinayət sayılsaydı, gərək bütün bəşəriyyət mühakimə olunaydı!

Alman alimi Vilhelm Humboldt zövcəsi Karolina fon Daxroydenə 44 il ərzində hər gün 100 xətt şeir ithaf etmişdir. Onlar 35 il intəhasız bir məhəbbətlə yaşayıblar. Karolinanın vəfatından sonra da Humboldt onu unutmayıb. Ömrünün axırına kimi hər səhər yazdığı şeiri axşam aparıb sevimli qadınının məzarı üstdə oxumağı bir adət şəklinə salıb

O axşam bənövşəli dəftərimin sonuncu ağ vərəqinə bu sözləri yazdım və sonuncu nöktəni qoyudum. Yazdım ki:
lt; lt;Ağıllı bir dəfə aldanar, həyatda məndə yanıldm. Özün hər şeyə şahidsən. Sən doldun,ancaq ürəyim boşalmadı. Əlvida, mənim bənöşəli dəftərim,əlvida!.. gt; gt;

-Oxşarı varmı sənə,Könül?
-Lap eyniylə mən özüməm!-deyirəm.-Ancaq heyif zəhmətindən! Pozulub gedəcək
-Canın sağ olsun. Bircə dəfə baxdınsa,kifayətdir.Qoy pozulsun. Orjinalı ki, ürəyimdədir

Sevmək cinayət sayılsaydı, gərək bütün bəşəriyyət müһakimə olunaydı!

Mütaliəyə acmışam – çörək kimi, susamışam — su kimi.
Kitablar məni yaxın-uzaq keçmişlərə aparıb—sevindirib də, kədərləndirib də; təbiəti, iqlimi tanış doğma elləri, yad, qürbət ölkələr gəzdirib, qəribə insanlarla rastlaşdırıb kitablar.

Məhəbbət gözə görünməz, seһirli bir quşdur; adamı qanadlarına alıb göylərə uçurur, bu aləmdən çox uzaqlarda olan ikinci dünyaya aparır. Orada çəkdiyin əzab-əziyyət də səni sərməst edir, nəşələndirir;
һər şey öz adiliyindən çıxıb gözəlləşir.

Axı nə üçün insanlar hamısı eyni ürəklə yaşadıqları halda xislətləri müxtəlif olur?!

Kimsəninsə məhəbbətindən sədəqə ummaq qadın üçün ən böyük əksiklikdir.

« Var olmaq, yaşamaq, ölümә doğru getmәk demәkdir.
Ölüm maһnının son sözüdür. Biz, nec deyәrlәr, ölüm
cәzasına mәһkum olunmuş, ancaq һökmü nә vaxt vә һarada
yerinә yetirilәcәyini bilmәyәn, yoldaşlarının isә hәr gün
edam edildiyini görәn kimsәsiz insanlarıq».

Ürəkləri fərəhləndirən də insanlardır, kədərləndirən də insanlar Quran da, dağıdan da onlardlr-insanlar. İnsanlar! insanlar!

Ah! Nə üçün dostluğa, sədaqətə xain çıxanlara cəza tədbiri yoxdur? Onları ancaq nifrinləməklə kifayətlənirlər. Bu az deyil mi? Məgər bu gün birinə xəbislik edən sabah beşinə, onuna ve daha sonra elinə-obasına arxa çevirməzmi?

Kimsəninsə məhəbbətindən sədəqə ummaq qadın üçün ən böyük əksiklikdir .

O getdi, әtri otaqda qaldı

Yazdım ki: «Ağıllı bir dәfә aldanar, һәyatda mәn dә yanıldım. Özün һamısına şaһidsәn. Sәn doldun, ancaq ürәyim boşalmadı. Әlvida, mәnim bәnövşәli dәftәrim, әlvida!..»

-Bir də haçan görüşək ,Könül can?
+Hələ heç ayrılmamışıq ki .

Mən kitabları müqəddəs sanmışam,hər sözünə kəlməsinə inanmışam,müəlliflərini isə peyğəmbər təsəvvüründə zənn etmişəm .

Məhəbbətsiz dünyanın qəpiklik qiyməti yox imiş!

Var olmaq,yaşamaq,ölümə doğru getmək deməkdir .Ölüm mahnının son sözüdür . Biz,necə deyərlər ,ölüm cəzasına məhkum olunmuş ,ancaq hökmü nə vaxt və harada yerinə yetiriləcəyini bilməyən,yoldaşlarının isə hər gün edam edildiyini görən kimsəsiz insanlarıq ..

Sevmək cinayət sayılsaydı, gərək bütün bəşəriyyət mühakimə olunaydı..

Göz görər,könül bulanar

Sevmək cinayət sayılsaydı, gərək bütün bəşəriyyət müһakimə olunaydı!

Kitablar məni yaxın-uzaq keçmişlərə aparıb—sevindirib də, kədərləndirib də, təbiəti, iqlimi tanış doğma elləri, yad, qürbət ölkələr gəzdirib,
qəribə insanlarla rastlaşdırıb kitablar.

Mehəbbət gözə görünmҽz, seһirli bir quşdur; adamı qanadlarına
alıb göylҽrҽ uçurur, bu aləmdən çox uzaqlarda olan ikinci dünyaya
aparır.

Mən sevib sevildiyimi dərk etdiyim zamanda bu xatirələrimi yazmaqa başlayıram.Məhəbbətsiz keçən günlər ömür dəftərimin boş mənasız səhfələridir.