Aytekin Karaçoban kitaplarından Pablo Neruda- Yaşamı ve Şiirleri kitap alıntıları sizlerle…
Pablo Neruda- Yaşamı ve Şiirleri Kitap Alıntıları
entre dedos de luz y ojos de sueño,
mañana llegará con pasos verdes:
nadie detiene el río de la aurora
~Pablo Neruda~
‘hep eskisi gibi’ diyeceğim.
toprağı örten taşlardan söz edeceğim,
sürdükçe kendini harcayan ırmaktan;
ben yalnız kuşların yitirdiklerini bilirim,
gerilerde kalan denizi bilirim, bir de ağlayan
ablamı.
neden ayrı adlarla anılıyor ülkeler, neden
günler
yeni günleri izliyor? Neden koyu bir gece
birikiyor ağızda? Neden ölüler?
nereden geliyorsun diye sorarsan bölük pörçük
kelimelerle konuşmak zorundayım,
ağzı zehir gibi yakan araçlarla,
çoğu çürümeye yüz tutmuş hayvanlarla
ve avutamadığım yüreğimle.
andaç değil yanımızda götürdüklerimiz
unutuşta uyuklayan sarımsı kumru değil,
yaşlarla kaplı yüzler,
boğazımıza yapışan eller
ve yapraklardan sıyrılan şey:
aşınmış bir günün karanlığı
acıyı kanımızda tatmış bir günün
Y no el recuerdo de como eramos,
Si sabremos darnos el uno al otro
Sin saber quién será el primero y quién es el último
Si tu cuerpo cantará con mi porque juntos es alegría…
Entonces será amor
Y no habrá sido en vano esperar tanto.
– Si sabrás estar cerca de mí de Pablo Neruda
P. Neruda
PAblo Neruda .
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.
Acılarımız ya da anılarımız mı?
mañanas y respira la luz del amanecer.
Tú eres parte de la fuerza de tu
vida, ahora despiértate, lucha,
camina, decídete y triunfarás
en la vida;
nunca pienses en la suerte,
porque la suerte es:
el pretexto de los fracasados…
PAblo Neruda
Y en medio de este mar intentaré averiguar qué estrella eres .. porque moriría si descubriese que no estás esta a mi lado esta noche
Yüzünle yepyeni bir ışığa dönüksen
Dalgalarla dalgalarla doluysan
Yangınlı bir güvercin gibi çırpınan
Ya da bilinmez sesini getirir gölgelerin
Böyle olur ve kaplar saçlarını ışıldar
Yağmur göz bebeklerine girer de
Gözyaşı olmak için sende öylece saklı
Kararmış yanıklarından akşamların
Eskiden leylak kokardı evleri
Suları görürler, ya da görmezler
Kumlara biçimler çizerler değnekleriyle
Deniz siler o çizgileri
insanlarla arana mesafe koyman gerekir. Hissediyorlarsa yanına geleceklerdir, gelmiyorlarsa doğru mesafeyi buldun demektir.
– Pablo Neruda
çünkü iki yüzüyle karşına çıkar hayat.
y que ellos en el sueño derroten las tinieblas..
PAblo Neruda
Ötesi ya hatıralarda bir iz ya da hayallerde bir umuttur
Pablo Neruda
Pablo Neruda
PABLO NERUDA
‘Oldu bir şeyler’ demeliyim
Ve nasıl olduğumuzun hatırası değil,
Birbirimize vermeyi bilirsek
Kimin ilk, kimin son olacağını bilmeden
Bedenin benimle şarkı söyleyecekse, çünkü birlikte neşedir
O zaman aşk olur
Ve bu kadar uzun süre beklemek boşuna olmayacak.
– Bana nasıl yakın olacağını bilsen , Pablo Neruda
Y no el recuerdo de como eramos,
Si sabremos darnos el uno al otro
Sin saber quién será el primero y quién el último
Si tu cuerpo cantará con mi porque juntos es alegría…
Entonces será amor
Y no habrá sido en vano esperar tanto.
– Si sabrás estar cerca de mí de Pablo Neruda
PABLO NERUDA
Çünkü iki yüzüyle karşına çıkar hayat.
Bir sözcük sessizliğin kanadı olur bakarsın,
Ateş de pay alır kendine soğuktan.
Ama nasıl gözyaşlarım gözümden düştüyse, şimdi sende öylesin.
On at göründe sislerin içinden
Çıkarken titremediler, ateş gibi,
O saate kadar bomboş olan
Evreni doldurdular gözlerimde. Görkemli, yangınlı
Uzun bacaklı on tanrı gibiydiler,
Yeleleri tuzun düşlerini andırıyordu.
Gittim, dönmedim bir daha.
O, dönmeyeceğimi bilmedi
dirilmeyecek olan..
.Pablo Neruda .
Ama nasıl gözyaşlarım gözümden düştüyse, şimdi sende öylesin.
Yokmuşçasına burada
Duyarsın beni uzaktan, dokunmaz sana sesim.
Uçup gitmiş gibi gözlerin
Ve ağzın bir öpüşle mühürlenmiş.
Karanlıktan çıkıp gelen her haber
Gereken acıyı verdi bize:
Gerçeklere dönüştü bu dedikodu,
Karanlık kapıyı tuttu aydınlık,
Değişime uğradı acılar.
Gerçek bu ölümde yaşam oldu.
Ağırdı sessizliğin çuvalı.
masallardakiler gibi,
ama iyi ormanlar adamıyım
seninle toprağı, rüzgârı ve dağ dikenlerini paylaşan.
acılarımız yada anılarımız mı?
Pablo Neruda
çünkü iki yüzüyle karşına çıkar hayat.
Bir sözcük sessizliğin kanadı olur bakarsın,
ateş de pay alır kendine soğuktan.
Seni sevmeye başlamak için seviyorum seni,
sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak
bir yolculuğa yeniden başlamak için:
bu yüzden şimdilik sevmiyorum seni.
Sanki ellerindeymiş gibi mutluluğun
ve hüzün dolu belirsiz bir yarının anahtarları
hem seviyorum, hem de sevmiyorum seni.
Sevgimin iki canı var seni sevmeye.
Bu yüzden sevmezken seviyorum seni
ve bu yüzden severken seviyorum seni.
Sevdim ben onu, o da beni sevdi Bi ara
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.
Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklarına esir olanlar,
Her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler,
Bir yabancı ile konuşmayanlar.
.
Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara.
Yavaş yavaş ölürler
Seyahat etmeyenler,
Yavaş yavaş ölürler okumayanlar,
müzik dinlemeyenler,
vicdanlarında hoşgörmeyi barındırmayanlar.
Yavaş yavaş ölürler,
İzzetinefislerini yıkanlar
Hiçbir zaman yardım
istemeyenler.
Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklara esir olanlar,
her gün aynı yolları
yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve
değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile
girmeyen, veya bir yabancı
ile konuşmayanlar.
Yavaş yavaş ölürler
İhtiraslardan ve verdikleri heyecanlardan kaçınanlar,
tamir edilen kırık
kalplerin gözlerindeki pırıltıyı görmek istemekten
kaçınanlar yavaş
yavaş ölürler.
Yavaş yavaş ölürler
Aşkta veya işte bedbaht olup istikamet
değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk
almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına
çıkmamış olanlar.
Yavaş yavaş ölürler.
iyi olmama yardım et.
Yaralama kendini boşuboşuna,
yaralama beni çünkü yaram sende işler.
gibi okudun postacı?
Üstad, şiir yazanın değil ihtiyacı olanındır.
Benim o şiirlere ihtiyacım vardı. ”
gene toplansın.
bat şimdi batabildiğince
hiçbir şeyi geri koyma.
tümüyle açılman da
tamamıyla kapanman da farksız.
tam da göremediğinde
köpürüverir yine dalga.
yeni bir sayfa, ancak bir eskisi dolunca açılır.
yitsinler artık;
kafanda boşluklar,
içinde hiçlikler.
martı seslerinden anlarsın,
denize yaklaştığını.
capcanlı sardunya çiçekleri,
sonlarından habersiz.
beyin kanaması, ya başka neyin olabilirdi ki?
kıyıda şıpırtı – hayatım değişti – der geçip giden.
cıvıltılar -tahta ve taş sesleri,
ulaşamamalar.
pembelikler dağınık kızıltılara doğru:
gidecek.
gene tutuşturuyor dünyayı gitmeden
önce her / hiç.
aceleyle gelip geçer martı
oysa hiçbir yere gitmez.
bir deniz bulmak, anlamak en sonunda da – yaşamak ne?
Bana derin derin nefes aldıran bir şey.
gibi okudun postacı?
Üstad, şiir yazanın değil ihtiyacı olanındır.
Benim o şiirlere ihtiyacım vardı. ”