Eşitsizliğin Bedeli Kitap Alıntıları – Joseph E. Stiglitz

Eşitsizlik kendiliğinden ortaya çıkmaz, yaratılır.

Doğal olarak, işsizlerin yansından fazlası işsizliğin bir sonucu olarak duygusal sıkıntılar veya sağlık sorunlan yaşamaktaydı.

Zenginler niçin giderek daha fazla zenginleşmekte, orta sınıfın nasıl içi oyulmakta ve yoksul olanların sayısı niçin artmaktadır?

Zayıflamış bir demokrasi, adalete duyduğumuz inancın azalması ve hatta daha önce bahsettiğim gibi kimlik bilincimizi sorgulamaya başlamamız.

zenginlerin kazancı orta ve alt kesimlerin kayıplarından çok daha düşük. Aslında, gittikçe büyüyen eşitsizliğimiz için çok yüksek bedeller ödüyoruz:

Parayı alt ve orta kesimlerin cebinden en üsttekilere taşımak için fazla mesai yapan bir sistemimiz var.

Vergilendirme sanatı, mümkün olan en fazla tüyü, kazı mümkün olduğunca az bağırtarak yolmayı içerir. Rant arayışı sanatı da böyledir.

Büyük bir servetin rantçılık sonucunda biriktirildiği bir ekonomi ve toplum yarattık; bunu bazen kamudan zenginlere doğrudan aktarımlar sayesinde, çoğunlukla da zenginlerin toplumun geri kalanından rantlar toplamasına tekel güçleri ve diğer sömürü şekilleri aracılığıyla izin veren kurallar sayesinde gerçekleştirdik.

Gerçek demokrasi, her iki veya dört senede bir oy kullanma hakkından daha ötedir.

Eşitsizlik kendiliğinden ortaya çıkmaz; yaratılır.

“Adalet, dünya devam ettikçe sadece eşit güçtekiler arasındaki bir mesele olacaktır; bu arada güçlüler ellerinden geleni yaparken , güçsüzlerse katlanmak zorunda oldukları acılara katlanacaklardır”
Gücü elinde bulunduranlar bu gücü kendi iktisadi ve siyasi pozisyonlarını güçlendirmek yada en azından muhafaza
etmek için kullanmışlardır.

Büyük bir servetin rantçılık sonucunda biriktirildiği bir ekonomi ve toplum yarattık; bunu bazen kamudan zenginlere doğrudan aktarımlar sayesinde, çoğunlukla da zenginlerin toplumun geri kalanından rantlar toplamasına tekel güçleri ve diğer sömürü şekilleri aracılığıyla izin veren kurallar sayesinde gerçekleştirdik.

Merkez bankası yöneticileri enflasyonla savaşmaya kendilerini adamış olduklarını söylemek zorunda oldukları için, enflasyon hedeflemesi yaptıklarını açıklamaları da bir zorunluluk haline gelmiştir. Ancak iyi yöneticiler bilir ki, faiz oranlarının arttırılması, eğer enflasyon ithal ediliyorsa(ithal uluslararası gıda ve enerji fiyat artışı) ve eğer ekonomi aşırı ısınmışsa, enflasyonu fazla düşürmeyecektir. Yine bilirler ki, döviz kurları ve finansal istikrar gibi başka bazı şeyleri de göz önünde bulundurmaları gerekir.

Chicago Okulu terimi, piyasa köktenciliğine, yani devlet düzenlemelerinin bile olmadığı serbest piyasaların her zaman verimli olduğu fikrine inanan Milton Friedman ve öğrencilerini kastetmektedir.

Güncel yerleşik bilginin temel bir tezine göre, merkez bankaları bağımsız olmalıdır. Bu düşünceye göre, eğer merkez bankaları siyasal güçlerin etkisinde olurlarsa, siyasetçiler kendi kısa vadeli çıkarları için para politikasını uzun vadeli maliyetler yaratacak şekilde manipüle ederler; seçimlerden önce ekonomi aşırı şekilde canlandırılacak ve bunun maliyeti -enflasyon artışı- seçimlerden sonra ödenecektir.

tek dertleri enflasyon olan merkez bankası yöneticileri, fiyat artışı korkusunu yaymaya başlarlar. İşsizliği gereksiz derecede yüksek bir seviyede tutmak için faizleri arttırır ve kredileri daraltırlar.

Piyasalarda olduğu gibi siyasette de para konuşur.

Vergilendirme sanatı, mümkün olan en fazla tüyü, kazı mümkün olduğunca az bağırtarak yolmayı içerir. Rant arayışı sanatı da böyledir.

Parayı alt ve orta kesimlerin cebinden en üsttekilere taşımak için fazla mesai yapan bir sistemimiz var.

Büyük bir servetin rantçılık sonucunda biriktirildiği bir ekonomi ve toplum yarattık; bunu bazen kamudan zenginlere doğrudan aktarımlar sayesinde, çoğunlukla da zenginlerin toplumun geri kalanından rantlar toplamasına tekel güçleri ve diğer sömürü şekilleri aracılığıyla izin veren kurallar sayesinde gerçekleştirdik.