Mehmet Akar kitaplarından Secdede Bir Ömür kitap alıntıları sizlerle…
Secdede Bir Ömür Kitap Alıntıları
Ben bakıyorum: kim bana zülmediyor, dikkat ediyorum, onlar katiyen Türk değillerdir. Çünkü hakiki Türklerde zulmetmek damarı yoktur. Bana zülmedenler, Türklük perdesi altına girmiş başka millettendir.
– Bediüzzaman Said Nursi
– Bediüzzaman Said Nursi
Cenabı hakkın sonsuz rahmetine, namaz teşekkürü ile mukabele etmemek mahlukatın en şereflisi olan insana yakışmıyor.
Zira dünya, acımasız insan suretindeki canavarları görmüş, ne çekti ise onlardan çekmişti.
El öptürmek ona azaptı. O kadar nezih ve muttaki sınırların adamı..Hürmet değil hizmet istiyor,kendisini sevmiyor ,belki de öylesine bir hürmete layık bulmuyordu.
Herkes öyle düşünmeli,kimseden şahsına hürmet beklememeliydi.Küçüğe hürmet etmek,büyüğe beklemek düşerdi.Zira hürmet bekleyen,Allah’ın bir gün kendisine Sen hürmete layık misin?Sen şu değil misin?Şunları yapmadın mi? demesinden endişe duymalı,başkalarını kendisinden düşük görmek yerine,aynaya bakıp kendisini görmeliydi.
Herkes öyle düşünmeli,kimseden şahsına hürmet beklememeliydi.Küçüğe hürmet etmek,büyüğe beklemek düşerdi.Zira hürmet bekleyen,Allah’ın bir gün kendisine Sen hürmete layık misin?Sen şu değil misin?Şunları yapmadın mi? demesinden endişe duymalı,başkalarını kendisinden düşük görmek yerine,aynaya bakıp kendisini görmeliydi.
Belki hayatta kalamayacağım. Bütün mevcudiyetim vatan,millet,gençlik ve Âlem-i İslam ve beşerin ebedi refah ve saadeti uğruna feda olsun. Ölürsem dostlarım intikamımı almasınlar.
Bediüzzaman Hazretleri
Bizim mesleğimiz ihlâstır.
Zira talebe bilgiyi her yerde, fakat hâl dersini ancak samimi muallimlerde bulabilirdi.
“Müminler iman, diğerleri insan kardeşiydi.”
İnsanı değiştirmesi gereken sokak değil, imanıydı.
“Hiç” in, “Hep” ile muhatap olduğu makam namazdı.
“Hiç”, her şeyin sahibinin huzuruna namazla çıkıyordu.
“Hiç”, her şeyin sahibinin huzuruna namazla çıkıyordu.
Zira muvaffakiyeti de, mağlûbiyeti de, ölümü de, hayatı da namazın sahibi veriyordu.
Kur’an bir güneşti. Rahmân’ın, kulunu tenezzülen muhatap kabulü ve hayat kaynağı idi.
Kulluk, sonradan verilecek şeylere önceden ödenen bir ücret değil, önceden verilen nimetlere sonradan yapılan bir teşekkürdü.
İman her şeye bedel!
İnsanı insan edecek imandı.
Kâinatın en büyük hakikati imandı.
Sırtında odun taşımak, insanların minnetini taşımaktan daha kolaydı..
En zararsız ve tehlikesiz yol küçüklüğün bilerek, itiraf ederek yürünen yoldu.
Kimin himmeti milleti ise , o tek başıyla küçük bir millettir.
Zaten hedef dünyayı terk etmek değil, onun yüzünü ebede döndürmekti.
Sırtında odun taşımak, insanların minnetini taşımaktan daha kolaydı..