Budala – Cilt 1 Kitap Alıntıları – Fyodor Dostoyevski

Yalnızca kendisiyle ilgili bir işin herkesi böylesine ilgilendirmesine şaşıyordu.

Ruhun temizlenmesi için en iyi yol insanın geçmişini pişmanlıkla hatırlamasıdır .

Kalbine ve ruhuna üşüşen sorulara cevap aramaktan tiksintiyle kaçıyordu.

Əziz knyaz, yer üzündə cənnət asanlıqla əldə edilmir; siz isə, hər halda, müəyyən dərəcədə cənnətə bel bağlayırsınız; cənnət, knyaz, sizin kimi ən nəcib qəlbli bir insanın zənn etdiyindən qat – qat çətin yaranır.

Çünkü ben bu insan kasırgasının içinde bir toz tanesi kadar küçük,çıplak ve de bir hiçim.

Yaşamım boyunca insanlar tarafından yanılmak benim en belirgin özelliğim oldu.

Herkes nedense bir budala olduğumu düşünüyor. Evet, bir zamanlar çok hastaydım, bir budaladan farksızdım. Peki ama, şimdi, herkesin beni budala olarak gördüğünün farkındaysam nasıl bir budala olabilirim? Bir yere girerken hep şöyle düşünüyorum: İçeride bir budala olduğumu sanacaklar, ama akıllıyım ben, bunu anlayamayacaklar

Ben kalbimi çok sık armağan ederim insanlara ve hemen her zaman aldatılırım. Bu adam değmiyordu bu armağanıma.

Hatıralar, tanıkları kim olursa olsun her zaman ilginç ve değerlidir.

Herkesin bir sıkıntısı var Özellikle de bu tuhaf, huzursuz çağımızda..

Anlama yeteneği yoktur onun. Anlayabilmesi için önce kalbi olması gerekir insanın!

Sonra bir anda yitirdi bilincini , her şey karanlığa büründü .

Bazen öyle olur insana ; dayanılmaz , özellikle utançla karışık hatıraları ansızın olduğu yerde bir dakika öylece durdur onu .

Oysa kimi zaman her şey öylesine karışık , kaos içinde , düzensiz oluyordu ki şaşırıyordu !

İlk kez karşılaştığın birinin nasıl biri olduğunu bilemezsin .

Sınırsız bir mutluluk hissettiği o saniyenin , hayatına değeceğini kendi kendine söyleyebilmişti ya .

Gerçek karşısında ne gelirdi elinden ?

Üstesinden gelemediği bir tiksinti dolmuştu içine yine .

İyi insanlara ihtiyacım var.

Yaşamda ana baba olmak hedefinden önemli, kutsal ne olabilir? Ailesinden daha sıkı neye sarılabilir insan?

Benim onu sevdiğim gibi , o da aynı şekilde başkasını seviyor

Öylesine mutsuzsunuz ki, hep, asıl suçlu benim, diye düşünüyorsunuz.

Onun yanında ilk kez insan hissetmiştim kendimi .

..ama hiç olmazsa saf ve içtensiniz, bu da övülmeye değer bir şey bence!..

Param olduğunda, benim de son derece orijinal biri olduğumu göreceksiniz. Paranın en bayağı, en iğrenç yanı insana yetenek bile verebilmesidir.

Sanki kırılgan bir şeyler vardı bu gülümsemede .

İnsanlar denizinde bir damlayım .Kimin umrunda ?

Siz az önce, dönüşü olmayan bir yola girerek kendinizi yok etmeyi istiyordunuz. Eğer bu tür bir yola başvursaydınız hiçbir zaman kendinizi bağışlamayacaktınız: Oysa hiçbir suçunuz yok. Yaşamınız bütünüyle yıkık olamaz.

Kalbimi mengeneyle sıkıyorlardı sanki .

Kalbimin istekleriyle hiçbir zaman uzlaşamadım.

Bir şey ne kadar gerçekse, o kadar gerçekten uzak gibi görünür.

Hiçbir şey yapamamanın, umutsuzluğun acısı da her acıdan daha güçlüdür.

Kafanızın içinden bir türlü çıkmak istemeyen, ölünceye dek sizinle yaşayacak olan şeyler mutlaka vardır. Böylece de düşüncenizin belki en özlü kısmını kimseye aktarmadan göçer gidersiniz

Hayata bağlılığım artıyor, ne pahasına olursa olsun yaşamak istiyordum. O zaman, nedenini bilmeden beni bir sinek gibi ezmeye karar vermiş kör talihe kızabilirdim, bunda haklıydım. Peki ama niçin yalnız kızmakla yetinmedim de hayata yeniden başlamanın mümkün olmadığını bildiğim halde buna başladım? Bir yandan denenecek bir şey olmadığını bilerek neden denemeye kalkıştım?..

“İnsanlar birbirlerine acı çektirmek için yaratılmıştır.”

İdeal erkeği arayacak değildi ya!

Bütün insanlar gibi onlar da iki ana gruba ayrılırlar: birinci grup dar kafalılar, iki grup biraz daha kafası çalışanlar. Birinci gruptakiler daha mutludur. Dar kafalı sıradan bir insan için kendini, sözgelimi, olağanüstü, sıradışı biri olarak düşünmekten, herhangi bir kuşku duymadan bunu içtenlikle inanmaktan daha kolay bir şey yoktur.

Kalbimin istekleriyle hiçbir zaman uzlaşamadım.

Dostluk benim aradığım, duyarlı bir kalp

Ne yaptım ben ona, ne yaptım da gücendi? Neden vida diyor bana? Duydunuz, değil mi, vida diyor!

Hemen şimdi verin kararınızı. Ya ben, ya şu vida! Evet vida! Farkına varmadan söyledim ama iyi oldu!

Nefret etmiyorum ondan, tiksiniyorum.

Siz erkekler hiçbir şeye değmezsiniz.

Gülmek istedikten sonra az şeymi bulunur ?

Servet çok ama güç azalmış; bağlayıcı bir düşünce kalmamış, her şey gevşemiş, lakça olmuş, herkes çürümüş! Hepsi, herkes, hepimiz çürüdük

Peki, şu kekeme para için adam kesmez mi dersiniz? Bahse girerim, keser! Prens, senin on bin rubleni almaz belki, vicdanı razı olmadığı için almaz, ama gece girer evine, keser seni, kutudan on bin rubleni alır O zaman razı olur vicdanı!

Zamana güven, her şey geçer !

Ne var ki hizmet eden insanlarımız pratik olmaktan son derece uzaktır; hatta öyle bir hale geldik ki, soyut düşünme yeteneğinin ve pratik zekanın eksikliği memurlar arasında son zamanlarda en üst düzeyde erdem ve üstün özellik olarak görülmeye başlamıştır

Herkesin bir sıkıntısı var… özellikle de bu tuhaf, huzursuz çağımızda …

Öylesine bırakıyordum ki kendimi hayallere , aklımı yitirecek gibi oluyordum .

Zamana bırak , zamanla her şey unutulur !

Her şey her zaman nasıl olması gerekiyorsa öyledir

Aşağılık insanlar, namuslu insanları severler.

Yeteri kadar acı çektirdiniz bana!

Ah, ben o kadar çok şey istiyordum ki! Şimdi hiçbir şey istemiyorum, hiçbir isteğim yok.

Ölünün yaşı yoktur, bunu biliyor musunuz?

Soylu, namuslu bir insan, sağduyu sahibi bir insan, yasalarda yazılı olmayan maddelerde de namuslu olmak zorundadır.

Adil olana güvenimiz var bizim.

Zamana bırak, zamanla her şey unutulur! Sonra akıllanmaktansa şimdi akıllı olmak daha iyidir

Edebiyat

Budala, Fyodor Dostoyevski

Yaş ilerledikçe aşırı tutkuların insanları körleştirdiği, olmadık umutların kapısını çaldırdığı, dahası ne denli üstün zekalı olursa olsunlar, aptalca çocukluklar yaptıkları herkesçe bilinen gerçeklerdi.

Budala Cilt 1, Fyodor Dostoyevski

“bir kişiyle olsun, her şeyimi kendimle konuşuyor gibi konuşmak istiyorum.”