Wittgenstein Yaşamı, Felsefesi, Yapıtları Kitap Alıntıları – Ömer Naci Soykan

“ Yürümek istiyoruz, öyleyse bir sürtünme gerek. Pütürlü zemine dönelim!” Pütürlü zemin, yani bin bir türlü girdisi çıktısıyla olağan dil! Ve gerçek dünyaya dönüş!

Wittgenstein, olguların toplamı olan dünyadan ve bu olgulardan biri olan benden ayrı bir başka “dünya”dan ve bir başka “Ben”den daha söz eder. Bu “dünya” ve “Ben”, “benim dünyam” dediğimdeki “Ben” ve “dünya”dır. Bu anlamda “dünya ile yaşam” birdir. Ben “benim dünyam” dediğim zaman, bu dünyanın sınırı benim Ben’imle, benim “ yalnızca benim anladığım dilimle” çevrelenmiştir. “Benim dilimin sınırları, benim dünyamın sınırları demektir.” Bu tekbencilikteki “Ben, felsefeye, ‘dünyanın benim dünyam’ olması yoluyla girer. “Metafizik özne”de denilen bu Ben, dünyanın içinde değildir, dünyanın sınırlarından biridir. Bundan dolayı “Ben” dile getirilebilir bir şey değildir. Bir şeyden söz etmekle, o dile getirilmiş olmaz.

“Şimdi çalışacak durumda değilim ama belki zıbaracak durumdayım
Bilgi yaşamı mutlu yaşamdır, dünya dertlerinin inadına.”

“Ne üstüne konuşulamıyorsa, o konuda susmalı.”

“Felsefe bir öğreti değil , bir etkinliktir.”

“Benim dilimin sınırları, benim dünyamın sınırları demektir.”

“Felsefe bir öğreti değil , bir etkinliktir.”