Nüktedan Kitap Alıntıları – Süleyman Bulut

“İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar” dizesine itiraz ederek, şöyle der:
“Ölmüş o insan ki yaşar hatıralarla ”

kalemin gücüne çok inanan Süleyman Nazif, bir sohbette, yazmaktan söz açılınca, düşüncesini şöyle açıklar:
“Bir ordu, insanı bir kere; ama bir kalem her gün öldürür,” der.

Süleyman Nazif, Mehmet Âkif’in “Çanakkale Şehitleri” şiirini okuyunca, başını sallar ve şöyle der:
“Allah’ın şehitleri olduğu gibi, şairleri de vardır!”

Şehir Mektupları’nın baskılarından birinin ön sayfasına bir karikatürünü çizdiren Ahmet Rasim, karikatürün altına Muallim Naci’nin şu dizesini koyar:
Ben ölsem de devrin gülünçlüklerine resmim güler.

Hayata ölü girenler vardır; bence Nazif, bilakis mevte diri girdi.

Ahmet Rasim, günlük yazılarında sık sık yerdiği dönemin nazırlarından Hasan Rami Paşa’yı ‘H. Rami’ diye yazmaktadır. İkdam gazetesinin sahibi Ahmet Cevdet Bey’in dikkatini çeker bu; bir gün sorar:
‘Hazret, Hasan Rami’yi niçin H. Rami diye yazarsın?’
Ahmet Rasim, gülümseyerek cevap verir:
‘Efendim, iki yılda karun kadar zengin olan kimseye harami denmez de ne denir?’

Behçet Kemal Çağlar, Sanat Dostları Birliği’nde “yalan” konulu bir konferans vermektedir
Konuşmasına bir soru ile başlar:
“İçinizde Yahya Kemal’in son şiiri ‘Yalana Methiye’yi okuyan var mı?”
Bütün parmakların havaya kalktığını gören Behçet Kemal:
“Güzel,” der, “bu hepimiz için yararlı bir konferans olacak. Çünkü Yahya Kemal’in böyle bir şiiri yoktur.”

Celal Sahir, gazetelere vermek üzere, kitaplarının arasında bir fotoğraf çektirir. Fotoğrafı gören Yahya Kemal,
“Celal Sahir,” der, “fotoğraf çektirmek için yanında durduğu kitapların yarısını okusa, ünlü bir bilgin olurdu.”

kalemin gücüne çok inanan Süleyman Nazif, bir sohbette, yazmaktan söz açılınca, düşüncesini şöyle açıklar:
“Bir ordu, insanı bir kere; ama bir kalem her gün öldürür,” der.