İçeriğe geç

Gazap Üzümleri Kitap Alıntıları – John Steinbeck

John Steinbeck’in eşsiz eserlerinden bir tanesi olan Gazap Üzümleri kitap alıntıları, John Steinbeck sözleri sizlerle…

Gazap Üzümleri Kitap Alıntıları

Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık.
“Eh hepimiz hayatımızı kazanmak zorundayız.”
“Öyle,” dedi Tom. “Ama keşke başkasının hakkını almadan kazanmanın bir yolunu bulsaydın.”
Yakında havayı da parayla satacaklar.
Sıfır beklenti sonsuz mutluluk.
Değişen ekonomiye aldıran yok. Değişim planlarına aldıran yok. Yalnızca isyanın bastırılma yöntemleri tartışılıyor, oysa beri yanda isyanın nedenleri devam edip gidiyor.
Tek istediğim kimseye yük olmadan yaşayıp gitmek.
Canım öyle ölmek istiyor ki. Ölmeyi çok istiyorum. Biraz ölmek istiyorum. Çok yorgunum. Belki de, artık uyanmam.
Herkes kolayca çöker, önemli olan direnebilmektir.
Tanrıya dua edelim, iyi insanların yoksul olmayacağı günler gelsin.
Dünyada neyimiz kaldı? Kendimizden başka…
Sonra bir zaman gelir, insan değişir ve her şeyi bambaşka görmeye başlar.
Nerede birileri özgür olmak için mücadele ediyorsa, onların gözüne bak anne, beni göreceksin.
Aç insanların bir lokma bulması uğruna nerede bir kavga çıkarsa, orada olurum.
“Hiç mi… hiç mi güzel yanı yok? ” diye sordu
“Var tabii. Bakması güzel. Ama senin değil”.
Hareketsizdiler… ama birikmiş hareket yüklüydüler.
Aslında sen kendine ne söylersen, ondan ibarettir yaptığın.
Umutlarının öyle fazla coşmasına izin vermezsen, hayal kırıklığına uğramazsın
Aç adamları alacaklar. Saatte yirmi sentle insan ailesinin karnını doyuramaz ki! Ama neye olsa razı olur insan. İstediklerini yaptırırlar. İşleri mezata çıkarıyorlar. Tanrım! Neredeyse üste para alacaklar bizden, iş vermek için.
Geçmişimiz olmadan kendimizi nasıl tanıyacağız?..
Bir lafı birine ağzımla söylemiyorsam, demek o laf yazılacak kadar önemli değil.
Ben yine de hayatta ilerlemek istiyorum. Ne zamandır zihnimi eğitiyorum kendi kendime.
Büyükbaba bu gece ölmedi. Onu evinden ayırdığınız an öldü.
Dua edecek olsam, nereye yöneleceğini bilmeyen insanlar için ederdim.
Çocuk bile olsalar, büyük gibi davranmak zorundalar.
Hayatımız yok olduktan sonra nasıl yaşarız biz? Geçmişimiz olmadı mı, kendimizi nasıl tanırız?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir