Dostoyevski’den Beyaz Geceler kitap alıntıları sizlerle…
Dostluğa hazırım, işte elim. Ama lütfen bana aşık olmayın!
Sevmek, güzel birine aşık olmak değil, o kişide bilmediğin bir zamanın, beklenmedik bir anında kendini bulmaktır.
Hiçbir zaman gerçek bir yaşam yaşayamayacağım; çünkü bana öyle, bütün inceliğimi, şimdiye, gerçekliğe ait bütün duygularımı kaybetmişim gibi geliyor, çünkü, sonunda, kendi kendimi lanetlemişim.
… biliniz ki, yanlış insana karşı duyulan sevgi çabuk unutulur.
Nasıl olur da böyle bir göğün altında türlü türlü suratsız, kaprisli insan yaşayabiliyor?
Çünkü insanlar kendileri mutsuz olmadıkça, başkalarının mutsuzluğunu asla anlayamazlar.
Herkes olduğundan daha kapalı görünüyor ve sanki duygularını çok çabuk dile getirirse kendi duygularını incitmekten korkuyor…
“Ama nasıl yalnız? Yani hiç kimseyi görmüyor musunuz?”
“Ah hayır, görmesine görüyorum –ama yine de yalnızım.”
“Ah hayır, görmesine görüyorum –ama yine de yalnızım.”
Derler ki müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur. Mutlu insan melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüznü bulur.
En güzel yıllarımı heba etmişim! Artık bunun farkındayım ve fark etmiş olmaktan acı duyuyorum.
– Yalnız ne demek anlıyor musunuz?
– İyi de ne demek yalnız? Yani kimseyi görmüyor musunuz?
– Hayır, hayır, birini görmekse görüyorum, ama yine de yalnızım.
– İyi de ne demek yalnız? Yani kimseyi görmüyor musunuz?
– Hayır, hayır, birini görmekse görüyorum, ama yine de yalnızım.
Hepimiz alınyazımıza dargınız, yaşamdan bıkıp bezmişiz.
Sizi düşünüyorum, dedi. O kadar iyisiniz ki, bunu anlamamak için taş olmak gerek. Şimdi aklıma ne geldi, biliyor musunuz? İkiniz arasında kıyaslama yaptım. Niçin o siz değil? Niçin sizin gibi değil?.. Sizden kötü o; gene de sizden çok, onu seviyorum!
… malum, zeka güzellikle hiç yan yana gelmez.
Sevgiyle kin bir kalpte uzun süre barınamaz.
Derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur.
Her şey, düş gibi, gürültüsüz, gelip geçmişti.
Böylesine güzel bir gökyüzü altında gerçekten kötü insanlar, huysuz ve güvenilmez insanlar nasıl var olabilir?
Memlekette aptal az değil!
Bu kadar fazla açıldığıma, içimi döktüğüme, kitap gibi konuştuğuma pişmandım. Karşımdakinin beni anlayacağından emin olmadan ne diye açılmıştım?
çok güzel bir kitap… paylaşım için teşekkürler.