Anka-ı Aşk Kitap Alıntıları – Rumeysa Doğan

Gevşemeyin, üzülmeyin, inanmışsanız, mutlaka siz en üstünsünüzdür.

Al-i İmran / 139

Ey benim gönlüme sürgün yediğim yâr. Suretin kalbime nakşedildiği gün, bir vâye sözcüğü oturdu dilime.Usulca dedim Rabbe; bana gönlümde bir serzenişe yer verme.Yâr ben de yara ben de, imtihana boyun eğmek yine ben de.

Çaresizlik tuzağına düşme. Her zaman bir umut ışığı olduğunu aklından çıkarma. (Onlar; başlarına bir musibet gelince, “Biz şüphesiz her şeyimizle Allah’a aidiz ve şüphesiz O’na döneceğiz” derler.)
Bakara/156

Her varoluş, bir çetin mücadele istiyordu.

Karanlıkta kalmışsa ruhun, aydınlığa çıkacak sabah yakındır.

Kötülüğün sirayet ettiği toplumda iyilik beklemek kör bir kuyudan aşağı düşmek olurdu.

Gökyüzüne dokunalım, belki yıldızlar dokunur parmaklarımıza.

Kim biriyle sınanıyorsa en büyük imtihanı o yaşıyordu.

İçeriye girmeden, “Rabbi yessir velâ tuassir Rabbi temmim bi’l-hayr (Rabbim! İşlerimi kolaylaştır, zorlaştırma. Rabbim işlerimi hayırla sonuçlandır.)” diyerek sessizce fısıldadı. Gülümseyerek “Âmin,” dedim.

Kiminle ve neyle savaştığını dikkat et, sonunu sen yazma kızım.

Hayatta hep hedeflerime ulaşmak için mücadele ettim. Şimdi ise kalbim için mücadele edeceğim. Çünkü kalbimde benden başka bir kalp daha var ve ben o kalbin en güzel konumundayım.

Sencer Aybars

Çaresizlik tuzağına düşme. Her zaman bir umut ışığı olduğunu aklından çıkarma. (Onlar; başlarına bir musibet gelince, “Biz şüphesiz her şeyimizle Allah’a aidiz ve şüphesiz O’na döneceğiz” derler.)
Bakara/156