Frida Kahlo Kitap Alıntıları – Gerry Souter

Sevgi basitti, karmaşık olan bizlerdik…"

Kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim. Kimseden akıllı, kimseden güzel ya da kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok. Kimse için &‘en’ değilim, &‘daha’ değilim. Bu devasa iddiasızlığın verdiği özgürlüğün hastasıyım.."

Diego otobiyografisinde şunları yazar:
… Artik iş işten geçmiş haldeyken hayatımın en muhteşem tarafının Frida’ya beslediğim aşk olduğunu anladım." Diego Rivera 1957’de Mexico City’de ölür.
Frida 1953’te yazdığı otobiyografisinde şöyle yazar:
Resim yapmak hayatımı tamamladı. Üç çocuk ve korkunç hayatimı doldurmuş olabilecek bir sürü şey kaybettim. Resmim bunların hepsinin yerine geçti. Bence çalışmak en güzel şey.

Öldükten sonra yakılmayı istemiştir. Bir Tehuana elbisesi içinde ve mücevherlerle süslenmiş cesedi Mexico City Güzel Sanatlar Sarayına götürülür, 600’den fazla ziyaretçi lobinin neoklasik tavanı altında ona veda eder. Perişan haldeki Diego Rivera bütün tören boyunca tabutun yanında oturur

Bundan on gün sonra elini tutarak yatağının yaninda oturan Diego’ya 17 gün sonraki 25. evlilik yıldönümleri için bir gümüş yüzük hediye eder.
Zamanlamasının nedenine dair soruya .. çünkü çok yakında seni terk edeceğimi hissediyorum" yanıtını verir, Frida Kahlo 13 Temmuz 1954’te, 47 yaşında ölür. Yatağının boşucundaki komodinde bir kutu Demerol ilacı bulunur ama bazı arkadaşları asla intihar etmeyeceğini iddia eder. Bazıları da bu görüşe katılmaz. Resmi ölüm belgesinde akciğer embolizmi zikredilmektedir.

Ayağına bağlanmış kum torbalarıyla üç ay boyunca orada asılı kaldı ve her gün en az bir saat resim yaptı. O tavandan sallanırken doktorlar da alçı, çelik , alçı ve çelik, deri korseleri üzerinde deniyordu, bir seferinde deneyimsiz bir doktorun giydirdiği bir korse hiçbir işe yaramadığı gibi, neredeyse boğulmasına yol açtı ve telaş içinde kesilerek üzerinden çıkartıldı. Son on yıl boyunca bedenine 28 korse bağlanmıştı.

O her zaman dışlanmıştı , Meksika kostümleri içinde gringoların bakışlarına maruz kalan , basın tarafından hor görülen ve küçümsenen biriydi. Yarattığı ve açıkça tadını çıkararak benimsediği esprili , duygusal , hafif edepsiz , biseksüel parti kızı imgesi onun koruyucu kalkanıydı . Fotoğraflardaki ve tablolarındaki metanetli bakışları göğüs gerdiği sayısız psikolojik hasarı ve küçümsenmeyi yarı yariya perdeliyordu .

Azimsanmayacak ilaç masrafı , mücevher ve süs eşyası satın alma merakı , görkemli elbiseleri , resim malzemeleri üstüne alkolizm sorunu Frida’nın günümüzde lüks yaşayan " biri olarak görülmesine yol açardı . Frida Kahlo zevki için sanatla ilgilenmiyordu . Sanat tarihi konusunda çok bilgiliydi ve Amerika Birleşik Devletleri’nde yaşarken büyük sanatçıların eserlerini şahsen incelemişti . Yapıtının kendi içinde bir değeri olduğunu , temaları ve yapılışı itibariyle benzersiz olduğunu bilmek zorundaydı .

Bir dik duruşun ,
kaç yenilgi ,kaç gözyaşı ,
kaç kalp ağrısı ettiğini
bilmezsiniz …
~ Frida Kahlo

Erkekler hükmedebileceği kadınları ister hayatında. Kendi kadar güçlü kadınla asla baş edemez. Bu yüzden güçlü kadınlar olarak yalnız öleceğiz.

Hayatındaki adam Frida’da asla tamamen iyileşemeyecek bir yara açmıştı.

Yalnızlığını ve depresyonunu yaratıcı bir eyleme dönüştürdü.

Ahlâk ve namus değince sadece kadından konuşmaya başlayan herkes ahlaksız ve namussuzdur !

Öldükten sonra yakılmayı istemiştir. Bir Tehuana elbisesi içinde ve mücevherlerle süslenmiş cesedi Mexico City Güzel Sanatlar Sarayına götürülür, 600’den fazla ziyaretçi lobinin tavanı altında ona veda eder.

Frida Komünist Parti’ye tekrar üye oldu. Tekerlekli sandalyesinde bile gösterilere katılıp bağırarak Internationale’yi söylüyor. Yoldaşlarıyla dayanışma için yumruğunu havaya kaldırıyordu.

Aslında Frida, asla ağlamayan veya sızlanmayan bir maskenin ardında fiziksel ve zihinsel dünyasının günden güne çürüyüşünü gözler önüne seren görsel bir belgesele dönüşecek olan kendi otoportre sergisini yaratıyordu. Her gün kendi cansız anıtına bir fırça darbesi ekliyordu.

Kendi gerçeğimin resmini yapıyorum. Tek bildiğim buna mecbur olduğum için resim yaptığım; aklımdan geçeni hiç düşünüp taşınmadan resmediyorum.

Frida Kahlo

Dün geceyi de siz süslediniz.

iyileşmek mi?
ama ben hasta değilim ki…
kırılmış ve dökülmüşüm
aynı şey değil ki…

Sevgi basitti karmaşık olan bizlerdik.."

“İnsanın zihnini uyuşturan ev işlerinden özgürleşmenin tadını çıkardı ve okuldaki çeşitli gruplara dahil oldu.” (s. 20)

Aslında Frida, asla ağlamayan veya sızlanmayan bir maskenin ardında fiziksel ve zihinsel dünyasının günden güne çürüyüşünü gözler önüne seren görsel bir belgesele dönüşecek olan kendi otoportre sergisini yaratıyordu. Her gün kendi cansız anıtına bir fırça darbesi ekliyordu.

“Kötüyüm, gitgide daha da kötü olacağım ama yavaş yavaş yalnız kalmaya alışıyorum, bu bile bir şeydir, bir avantaj, bir zaferdir.”

 

Sevgi basitti
Karmaşık olan bizlerdik.

Dün geceyi de siz süslediniz.