Tüy Kitap Alıntıları – Selim Berekat

Hayır. İntiharıma güzellik süsü vermek için herhangi bir girişimde bulunmaya hiç de istekli değilim. Onu olduğu gibi takdim edeceğim. Cesedin iki karış ötesinde dilsiz bir mükemmellik arzusu yahut durmak bilmeyen kanın dinmesiyle birlikte cesetle kendini gösteren mükemmellik içinde özgün ve zorlu bir intihar. Ben kanımı evin her köşesine serpiştireceğim. Çantamda uyuyan giysilerimi de asla unutmayacağım. O giysileri birer birer kana bulayacağım ki mirasım ağırlaşsın. Ya kuvvetli bir yıkamaya ya da iyice telef olmaya müsait hale gelmiş olsun. Kanayan yaramla yatak odasından mutfağa, oturma odasına, oradan hole ve sonra da çiçekliklerin yanına geçeceğim. Bu arada duvarları da unutmayacağım. Avucuma dolan kanı duvarlara atacağım. Kan damlalarına üfleyeceğim ki yengeçlere benzeyen şekillere bürünsünler….

Kürtler bir kumaş parçasını yakar ve onun külüyle yaralarını kapatırlar.

Kürtler yıkılmaz, çünkü onlar kendi acılarına sahiptirler.

Hayatta olanlar ölenlerin evlerde bıraktıkları izleri gizlemeye çalıştıklarında ölüler onlardan özür dilerler.

Hayatta olanlar ölenlerin evlerde bıraktıkları izleri gizlemeye çalıştıklarında ölüler onlardan özür dilerler.

“Huzursuz olmayın. Kader de hayrettedir.”

Kürtler yıkılmaz, çünkü onlar kendi acılarına sahiptirler.