Orhan Veli Kitap Alıntıları – Memet Fuat

İstanbul un mermer taşları
Başıma da konuyor konuyor aman martı kuşları bir fakir orhan veli..

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu…

Deli eder insanı bu dünya;
Bu gece, bu yıldızlar, bu koku,
Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç

Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur başıma kadar güneş;
Gün olur, deli gibi…

#OrhanVeli

Unuttuğumu sandığım,
Vazgeçtiğimi sandığım,
Sevmediğimi sandığım
Öyle bir zamanda gel ki,
. . .Vazgeçmek mümkün olmasın

Sanatçının dünyaya değişik bir bakış açısı yoksa, bize çevremizde yaşayan insanların verdiğinden başka bir şey vermiyorsa, niçin ilgilenelim onunla? Sanatçı ne kadar sıradan insan olmak isterse istesin -ki bunu isteyen ancak bilinçli sanatçılardır- bir yönüyle içeriği ya da biçimiyle, gene de değişik bir insan olmaktan kurtulamaz. En azından, geleceğe dönüklüğü, içinde yaşanılan çevreyi kırıp başka bir yere ulaşma özlemiyle değişiktir.
Şairin de herkes gibi düşünmesini, sözünü herkesin söylediği gibi söylemesini bekleyemeyiz. Şair sözünün şairce", yani "şairane" olması doğaldır.

Uyuşamayız, yollarımız ayrı;
Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi…

Bekliyorum
Öyle bir havada gel ki,
Vazgeçmek mümkün olmasın.

Garibim
Ne bir güzel var
Avutacak gönlümü
Bu şehirde,
Ne de tanıdık bir çehre;
Bir tren sesi
Duymaya göreyim
İki gözüm iki çeşme.

Bir de rakı şişesin de balık olsam.

Pencere, en iyisi pencere; Geçen kuşları görürsün hiç olmazsa; Dört duvarı göreceğine "

Deli eder insanı bu dünya;
Bu gece, bu yıldızlar, bu koku,
Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç