Sevil Atasoy kitaplarından Karanlığa Yolculuk kitap alıntıları sizlerle…
Karanlığa Yolculuk Kitap Alıntıları
Polisiye okuyanlar hayat kurtarır
Yaşanabilecek en büyük felaket, olay yerinde delilleri bulamamak, dolayısıyla suçu aydınlatamamak, suçluyu adalete teslim edememek değildir. Telafisi mümkün olmayan, bir izi delil sanan ya da bir delili yanlış yorumlayan bilirkişiler yüzünden masumların suçlanması ve mahkûm edilmesidir.
Insan, sadece kendisi için değerlidir. Başkalarına keyif ve mutluluk vermeyince değersiz kabul edilemez.
“Tanrım, bana değiştiremeyeceğim şeyler için huzur, değiştirebileceklerim için cesaret ve ikisi arasındaki farkı anlamam için akıl ver”
“Deliller yalan söylemez. İnsanlar söyler”
Afrikalı küçük çocuklar lağımlarda dolaşınca kimse kaygılanmıyor da, Floridalı bir anne gündeme getirince ortalık ayağa kalkıyor. Jenkem’in neyin nesi olduğunu anlamaya başladınız sanırım.
POLİSİYE OKUYANLAR HAYAT KURTARIR
Beş kişiydiler. Beşi de idam mahkûmu. “Bedeninizi bilime bağışlamaz mısınız?” diye sordu gardiyan. Biri kabul etti. Ölümünden sonra yüzlerce parçaya bölündü ve bölündükçe ölümsüzleşti.
Hiçbir şey, apaçık ortada olan kadar aldatıcı değildir.
Çok gençtiler. En küçüğü on dört, en büyüğü yirmi beşindeydi. Ölmek istiyor, ama tek başına ölmekten korkuyorlardı. Bir gece yarısı aynı ilanı gördüler: “Otomobilim, kömürüm ve uyku ilacım var. Altı arkadaş arıyorum.” Ertesi gün polis, aynı aracın içinde buldu onları. Birbirlerine iple bağlıydılar ve zehirlenmiştiler. İnternet olmasaydı eğer, kim bilir belki hâlâ ölmek isteyecek, ancak tek başına ölmekten korkuyor olacaklardı.
Onlar ki, bize doğru yolu gösterendiler. Onlar ki, günahlarımızı affettirendiler. Nereden bilecektik çocuklarımıza yaptıklarını? Çocuklarımız büyüyüp her şeyi anlatana kadar.
“Deliller yalan söylemez. İnsanlar söyler”