Usuli Divanı Kitap Alıntıları – Usuli

1 Ġamuñ ey cān dil-i ġam-ḫˇāruma ġam-ḫˇār yeter
Şeb-i miḥnetde baña derd ü elem-i yār yeter

2 Ṭaʿn-ı aġyār baña yetdi be yārā sen de
Sīnemi tīġ-i cefāyile yeter yar yeter

3 ʿĀşıḳ-ı bī-ser ü pā n’eyleye serdārlıġı
Rifʿat u mertebe Manṣūra ser-i dār yeter

4 Varını terk iden irişdi beḳā maḥfiline
Belī ser-menzil-i maḳṣūda sebük-bār yeter

5 Gel firāḳ ile helāk itme Uṣūlī ḳuluñı
Anı öldürmeġe ol ġamze-i ḫūn-ḫˇār yeter

Çün belā yazmış ezelde kātib-i ceffe’l-ḳalem
Başuña āḫir Uṣūlī yazılan yazu gelür

Kimse bilmez cānuma cevr ü cefālar ḳılduġın
İtse bir mihr ü vefā ʿālemlere destān olur

Ḳīl u ḳāl-i ʿaḳla ṭolaşdı dil-i zāhid yine
ʿAnkebūtuñ tārına düşdi ṣanasın bir zübāb

Gice tā ṣubḥa degin derd ile feryād itdüm
Āh u efġānum irişmedi n’idem āh saña

Bu sevāḥilde ʿaceb gird-āba düşmişsin göñül
N’oldı ḥālüñ ṣormaġa bir āşinā gelmez saña

Yā ilāhī vādi-i ʿiṣyānda ḳaldum bī-meded
ʿAbd-i ʿāṣīyem ṣuçum bī-ḥadd ü cürmüm bī-ʿaded
Şimdi şeyʾ li’llāha geldüm ḳılma ben dervīşi red
Fażluña bel baġladum yā vāḥid u ferd u eḥad
Cümlenüñ maʿbūdı sensin dāʾimā ḥayy u ebed

Bāri var ʿuzlet bucaġın iḫtiyār it ey göñül
Ṣabra ṭāḳat ḳalmadı terk-i diyār it ey göñül

Ben Muḥammed ümmetiyem Muṣṭafādur sevdügüm

Devletüñde umaram ġam eksilüp arta feraḥ

Kim füzūndur giceden vaḳt-i bahār içre nehār

VERİRSEN CANINI CANAN SENİNDİR.
DÜŞERSEN DERDİNE DERMAN SENİNDİR..

Anduğumca aklum şaşar sen de ölürsün ben de ölürin
Aramıza firkat düşer sen de ölürsün ben de ölürin
*
Gel beğüm kıyma bu câne yazıkdur girme gel kane
Kimseye kalmaz zamâne sen de ölürsün ben de ölürin
*
Yanıma gel şefkat ile koma beni firkat ile
Korkaram bu hasret ile sen de ölürsün ben de ölürin
*
Kıyma kuluna sultânum karma kara yire kanum
Diyetdür bu benüm cânum sen de ölürsün ben de ölürin
*
Usûlî eydür bu sözüm derd ile göyünsün özüm
Kan ağlasun iki gözüm sen de ölürsün ben de ölürin

Nice zahmet çeker kesb-i kemâl edince bir ârif
Belî çok kan yutar kân eyleyince bir güher peydâ

Usûlî

Ezel aşkıyla gelmişiz kendi hâlimiz bilmişiz
Ölmezden evvel ölmüşüz fenâlarız fenâlarız

Usûlî

Vaizin nar-ı cehennem dediği firkat imiş

Hâtırım cem’iyyetin etti perîşân ayrılık
Ayrılık kıldı bana dünyâyı zindân ayrılık

Gönül birliğimi dağıttı ayrılık.
Ayrılık etti bana dünyayı zindan ayrılık.

Kûşe-i gamda Usûlî bendeni tenhâ koyup
Mihnet-i derd u gama yârân eden sensin beni

Be Usuli, bu muhabbet dediğin mihnet imiş

Hatırum cem’iyyetin etdi perişan ayrılık
Ayrılık kıldı bana dünyayı zindan ayrılık

Hak bilür dünya değül ol hür-peyker olmasa
Bağ-ı cennet aşık-ı biçareye zindan olur

Halüme kafirler etdi rahm sen rahm etmedün
Böyle miydi ahdümüz ey dini yok imanı yok

Seçer mi ademi hayvan olanlar
Ne bilsün gevheri nadan olanlar

Hey işün ey rakib çirkindür.

Kudretim yok halimi arz eyleyem sultanıma

Usûlî’den gönül aldın dönüp yerlere çaldın
Çü bizi firkate saldın gidelim bâri şehrinden

Çü: Mademki

Dil alır sâhir imişsin cefâda mâhir imişsin
Vefâsız kâfir imişsin, gidelim bârî şehrinden

Vâizin nâr-ı cehennem dediği firkat imiş

Hak Te‘âlâ hüsnüni bir taze gülzâr eylemiş
Ey nice bülbülleri ol gülşene zâr eylemiş

Esirimdir ben anı öldürem bugün yarın dermiş
Yeter ölünce bu dirlik efendim ol padişahımdan

Benim bülbül gibi şeyda yoluna can u baş feda
Gülistandan gül istersen dikenden niçin ürkersin

Usuli hasta halini nolur sormaya bir gelsen
Hüseyni mezhebim dersin Hasandan niçün ürkersin

Vâizin nâr-ı cehennem dediği firkat imiş