Sular Divanı Kitap Alıntıları – İbrahim Halil Baran

İlk söz : bahtını ölümlere aç
Bağışlanmış bir at gelecek kapına

Sonra ölüm! Tararken saçlarını sayfalara döküldüm
artık ömrüm yüzüne sığmayacak kadar kısa

bahçelere yaz gelir, kalbime yas
her yer / uzun serin bir akşam
ve durup mevsimleri öper içimdeki peygamber
kırık ve bir loş ağızla büyütülmüş gülleri öper
ölürken bir nar ağacının çiçeklerini öper
bahçelere yas gelir, kalbime iyi şeyler:
leyla mesela.

Sonra ölüm! Tararken saçlarını sayfalara döküldüm
artık ömrüm yüzüne sığmayacak
kadar kısa

Şimdi ölüm! Bahtsız kadınların kardeşi
Tersyüz bir şehrin kollarında

Ah! Nedense herkes benzer kendi ülkesine

Susmak mahşeri beklemektir: artık kendine küskün olmak hasreti

ölü taşlar kaldı sular mezarlığından: açsam ellerimi acıyacak kaderim: yüzümü saran bütün bir kış dilsiz bir kadın elleriyle sevecek beni: dokunmak ya da duymak: böyle bir su telef eder beni

Şimdi, sulanan bir dağ kadar yaralıdır ömür

Değişmedi yüzüm nereye baksam
bağışla beni! bütün yüzünler siyah
ama kalbimi soluklayan beceriksiz taksim
elem çiçekleri kadar siyah.

narin bir kelebek ölüsüdür sevgilim
yüzümün düşüp düşüp kırıldığı yerde

sokak fenerlerine asılı ömrümde
soylu suların biriktiği havuz delinmiştir

Ah! Yok bunların da elleri. Inanmadım hiçbir şarkıya: olmadı hiçbir kimse göğsüm imamı: terkime telaş ruhumda teslim

Şimdi ölüm! Bahtsız kadınların kardeşi
Tersyüz bir şehrin kollarında