Leyla Hanım Divanı Kitap Alıntıları – Mehmet Arslan

Vaktidir dinle figânım bezme gel ey mâh-rû
Bir uzun efsânedir Leylâ tükenmez sohbetim

Eser eyler mi gözdağı rakîbin âşık-ı zâra
Senin aşkınla gönlüm arta kaldı çok belâlardan

Arşa çıkdı âh-ı âteş-zâd elinden gönlümün
Pek yıkıldım olmadım âbâd elinden gönlümün
Haşre dek olmaz mıyım âzâd elinden gönlümün
Bunca yıllardır esîrim dâd elinden gönlümün
Dâd elinden gönlümün feryâd elinden gönlümün

Pür-âteşim açtırma benim ağzımı zinhâr
Zâlim beni söyletme derûnumda neler var

Bülbül gibi her şâm u seher nâlelerim var
Bîhûde degil sen gibi bir gonca-terim var

Yanımda hîç yok hem-râh u yârim âhdan gayri
Fakat sînemde yârem yâdigâr-ı hasret olmuşdur

Açılmışdı seniñ nevk-i müjeñle dilde yüz biñ dâg
Baña ol dâg şimdi lâle-zâr-ı hasret olmuşdur

Seni gördükçe zebânım tutılur agzımda
Hâlimi ‘arz iderim olmasa ‘âşıkda hicâb

Nice dem âteş-i ruhsârıña dil yanmış iken
Sîh-i fürkatle yine bagrımı gel itme kebâb

Nedendir itmez oldı âteşim te’sîr cânâna
Yanup yakıldıgım gördükçe hayrân oldı pervâne

Hayli demdir heves-i medhiñ iderdim ammâ
Fikr-i gam mâni‘ olup koymadı bende dermân

İç bâdeyi gülşende ne derlerse desinler
Âlemde sen eglen de ne derlerse desinler

Âlemde nedir farkı bana medh ile zemmin
Sağ olsun ahibbâ da ne derlerse desinler

Mecnûn ile Ferhâd’ı sen aşık mı sanursun
Âlemde sen andan beter itdiñ beni teşhir

Sen rakîb ile safâda baña düşmez gayreti
Gördügüñ nâdân ile itmekdesiñ ünsiyyeti
Añladım maksûdıñı gayri uzatma sohbeti
Var hemân agyâr ile ol âşinâ küsdüm saña

Arşa çıkdı âh-ı âteş-zâd elinden gönlümün
Pek yıkıldım olmadım âbâd elinden gönlümün
Haşre dek olmaz mıyım âzâd elinden gönlümün
Bunca yıllardır esîrim dâd elinden gönlümün
Dâd elinden gönlümün feryâd elinden gönlümün