İkimizin Melodisi Kitap Alıntıları – Ercan Akarsu

Yalnızlık en azından kendine yakın olmaktı.

Huzurun kumdan kaleleri yıkılmasın..

Gülümsemeli, sadece yeni doğan güneşe.

Melodim’e eş olmak isteyen ^_^

Bakanı büyüleyen, dokunanı yakan ateştir ruhum benim.
Dünyayı kül eyler, soyunu kırarım hazanın ve “Eylül”e vurulan vebalin.

Notalarımın kuyruğuna astığın yalanlar bestelenmiyor sevgili.

En azından diye iç geçirdi.
Yalnızlık en azından kendine yakın olmaktı.

Bakanı büyüleyen, dokunanı yakan ateştir ruhum benim.
Dünyayı kül eyler, soyunu kırarım hazanın ve “Eylül”e vurulan vebalin.

Derler ya hani sevmek acıdır
Acıydı.

O gün batımını izledi ben de onu.

Yine siyaha tutsak gökyüzü

Gecikirsin aşka ara sıra
Olur öyle, üzülme

Umut henüz tepe ardından aşmamıştır, gün bitimi gibi.
Hadi yüreğim gülümse inançla.

Bu sabah, neşeli şarkılar dinleyip,
hüzünlü yazılar karaladım,
kangren karası aşkımıza

Kaç kişiye yetecek bu yalnızlık

Notalarımın kuyruğuna astığın yalanlar bestelenmiyor sevgili.

Doğamızdadır denemeler. Aşk denenmemişlerden olmalı..

Notalarımın kuyruğuna astığın yalanlar bestelenmiyor sevgili..

On yaşındayken İstanbul’a ayak bastım. Ülkenin en büyük şehrindeyim ve danışacak, sığınacak kimsem yoktu. Başkasının kâbusu olur ama benim için ucu nereye gideceği bilinmeyen bir macera

Fırsat bilmiş dalgınlığım
alıp gitmiş kalbimi. Yetişemedim.

Uçsuz bucaksız okyanustur yüreğim,
içine Düş! istersen..

Işıklar kırılır sularımda
yine de yansıtmam elemleri sana..

Güven denilen şey tek kullanımlık

Bakanı büyüleyen, dokunanı yakan ateştir ruhum benim.
Dünyayı kül eyler, soyunu kırarım hazanın ve “Eylül”e vurulan vebalin.

Kimin hayatında kimsin ?

Kimin hayatında kimsin?

Derler ya hani ‘sevmek acıdır ‘
Acıydı.

Aşk bencillik getiriyordu. Sahiplenme ve aidiyet, özgürlük ile tezat kavramlardı. Ben bu kavram kargaşasının neresindeydim belli değildi.

‘Dışarı gülümseyip, içeri ağlamak ’

Sakladığın zaman kadar bedel ödesem,
sende emanet kalan hatıralarımı geri alabilir miyim?

Aşk bencillik getiriyordu. Sahiplenme ve aidiyet, özgürlük ile tezat kavramlardı. Ben bu kavram kargaşasının neresindeydim belli değildi.

Geleceğe dair herhangi bir planım yoktu. Rüzgâr ne tarafa eserse o tarafa savruluyor, yazılanı yaşıyordum sanki.

Bir tutam beyaz aradılar palette.
Bulut yapmaktı hayalleri

On yaşındayken İstanbul’a ayak bastım. Ülkenin en büyük şehrindeyim ve danışacak, sığınacak kimsem yoktu. Başkasının kâbusu olur ama benim için ucu nereye gideceği bilinmeyen bir macera