Kalbin Kararı & İlahiler ve Neşideler Kitap Alıntıları – Ahmet Murat

Bizi eski bir resimde gördüm bugün.
O ikisini orada unutmuşuz gibiydi, ellerimiz acemiymiş, gözlerimiz usta ve çok gençmişiz. Dur ağlama…

hep yoksulların çocukları ölüyor azizim
oysa israf haramdır.

mesela özgürlüğe inanır mısın desem,
bu kadar sevmişken, hala?

gözlerini kapat, iç dünya soğuyacak!

sevgilim sana bir uzun yolculuk borçluyum,
ama sevgiliyle tüm yollar kısaymış.

kalbin kararını akıl tartar
bu şuna benzer:akıl esnaftır
şuna da: akıl yaralanır
kalp yaralanmaz çünkü yaradır.

Mesela sevmek doymak mıdır, açlık mı yoksa?
mesela özgürlüğe inanır mısın desem,
bu kadar sevmişken, hâlâ?

dünyadan kaçamıyorsan hızlı sayılmazsın

Kalenderiz, sesimiz çatal, suyumuz karanlık
karanlık ve acı mı? Acı da ne demek?
kaderimiz bir pazarın akşam saatleri
gel Allah’ın zabıtası topla bizi

Kalbin kararını akıl tartar
bu şuna benzer: akıl esnaftır
şuna da: akıl yaralanır
kalp yaralanmaz çünkü yaradır.

Mesela sevmek doymak mıdır, açlık mı yoksa? Mesela özgürlüğe inanır mısın desem, bu kadar sevmişken, hâlâ?

bir iki kelimem var, nasıl söylesem
ikimiz, baş başa, sen ve ben

kalbin kararını akıl tartar
bu şuna benzer : akıl esnaftır
şuna da: akıl yaralanır
kalp yaralanmaz çünkü yaradır

“bu sanatın ustası
pek susmakla meşhurdur
kalbindedir dem çeker
o ki iman kuşudur.”

İnsan uykudadır ölünce uyanır.

“kalbin kararını akıl tartar
bu şuna benzer: akıl esnaftır
şuna da: akıl yaralanır
kalp yaralanmaz çünkü yaradır.”

“İnsanda teselli var mı insana..?”

hayret dipdiridir şiirde iri elmadır dalında
hayret namına kıta, harf hayret aşkına
babam âdem’den bir yadigâr cennetin çıkış kapısında

Bazen ne kadar iyi top sürersen sür, topu sadece kendinde tutmaktan zarar gelir.

Allah vergisi çocuklar çocuk vergisi rikkat

gözyaşı kul yapısı değildir.

insan uykudadır, ölünce uyanır,
günün adamıdır ve karşılanır.
can uyanır ve karar anıdır kalp için:
Allah sürprizdir, rabbül âlemîn.

Göğü sen yazdın, okuyamadım ben, dillerimde bir reçine

hep yoksulların çocukları ölüyor azizim
oysa israf haramdır.

insandan teselli var mı insana?

On yaşındayken İstanbul’a ayak bastım. Ülkenin en büyük şehrindeyim ve danışacak, sığınacak kimsem yoktu. Başkasının kâbusu olur ama benim için ucu nereye gideceği bilinmeyen bir macera

gözyaşı Allah’ın bir ajanıdır.
gözyaşını övmek kutsal sanattır.
iki insan arasında çoğu
kurur ama yok olmaz, gözyaşıdır.

bir insan bir insanla yanyana, nedir bu allasen kim inanır buna

kapıları çarpıp çıkıyorum cümlelerden,
o soruyu buluyorum, koyduğum yerde
bir sis düdüğü gibi, gizli ve aşina:
insanda teselli var mı insana?

kalp yaralanmaz çünkü yaradır.

Senden kaçış olmaması iyi haber, yüce haber, son haber
Uykudan sonraki uykuda gibi düşüyorum kollarına

Allah sürprizdir, rabbül âlemîn.

Hepsini derliyor göğsümde bir mağara
Bütün büyük mağaralara, bütün suskun münzevilere, bütün
Dağ başlarını tutmuş veli ruhlarına, çile çekmiş ve mutlu tümü de
Hepsinin yuvalandığı mağaralara açılıyor mağaram
Yaktıkları sandal ağaçlarının kokusu burnumda, sarındıkları geyik postunun
Yiyemedikleri ekmeğin kokusu, oruçlu ağız kokusu
Hepsini içime çekiyorum, sana dillerden dil beğenmek için
Bütün isimlerine yetsin soluğum için, için, için..

Aşıklarının öykülerini okuyorum, inanıyorum bütün o delilerine
Suskun, başı önde ve düşünceyle dolu her biri
Çalmışsın ya onları sen obalarından, çadırlarından
Dilleri kımıldayınca belli belirsiz, isminin incileri sekiyor yerlerde
Seninle anıları var gibi, ama saklıyorlar neden
Aranıza giremem zannımca, dönemem de geri
Ya ben nereye aidim, ey benlerin ey nerelerin sahibi!

kalp yaralanmaz çünkü yaradır

içimde bir müzik, yüzüyor mutmain,
kim koydu ta oraya, onu kim
onunla gezdim gün boyu, yoruldu o da
dinleyebildin ve sevdin

bizi eski bir resimde gördüm bugün
o ikisini orada unutmuşuz gibiydi
ellerimiz acemiymiş, gözlerimiz usta
ve çok gençmişiz -dur ağlama.

bazı sorularım, var elbet benim de,
mesela sevmek doymak mıdır, açlık mı yoksa?
mesela özgürlüğe inanır mısın desem,
bu kadar sevmişken, hâlâ?

uzun yola çıktıysan, uzatma, inan!
akasyalar, dereler, kabuklu böcekler,
bir ağız o ayeti coverlar:
yakındır sana o şahdamarından.

önce sola, sonra sağa, yine sola
bakan akıldır, kalp uzatmaz.
akıl iki kere ikiyi iyice bilir
kalp ikiyi inkar edecektir.

Hayatla aynı otobanda kapışma istiyorum acilen,
Emyet kemerini söküp atmak, hız sınırından taşmak,
Kafa kıyak, yalnayak.

Uykudan sonraki uykuda gibi düşüyorum kollarına.

Senden kaçış olmaması iyi haber, yüce haber, son haber!

Allah’ım, beni biliyorsun, bir mutlu son yazdın mı bana

İnsanda teselli var mı insana?

Kendime yeni bir yaş aldım bu gün
Yaş pasta, çift anlamlılık, düşündük kendimle güldük..

Göz yaşı akar ve anlatır – neyi?

Bin ışık yılı gitmek için vaktimiz var mı?

Dünyadan kaçamıyorsan hızlı sayılmazsın.

Kaderle karşılaşmak içinmiş bu virajlar,
Gözlerini kapat, iç dünya soğuyacak!

Sevgilim sana bir uzun yolculuk borçluyum, ama sevgiliyle tüm yollar kısaymış.

Kalp yaralanmaz çünkü yaradır.

Allah’ım, beni biliyorsun, bir mutlu son yazdın mı bana,
Deyiver şu kölene

Hep yoksulların çocukları ölüyor azizim
Oysa israf haramdır.

Bu dizeleri gidip okuyacağım dağ kovuklarında
Bir dere kenarında, toplayacak balıkları başına
Sümbüller eğilecek duymak için senin ismini
Dere kıvranacak belki düştüğü cezbede

o soruyu buluyorum, koyduğum yerde
bir sis düdüğü gibi, gizli ve aşina:
insandan teselli var mı insana?

bu sanatın ustası
pek susmakla meşhurdur
kalbindedir dem çeker
o ki iman kuşudur

sevgilim sana uzun bir yolculuk borçluyum,
ama sevgiliyle tüm yollar kısaymış.

sesimiz ulaşmaz şükür koca Tanrı’dan gayrıya
zırnık biziz, halt biziz, biziz hiç.

kalbin kararını akıl tartar
bu şuna benzer: akıl esnaftır
şuna da: akıl yaralanır
kalp yaralanmaz çünkü yaradır

kalbin kararını akıl tartar
bu şuna benzer: akıl esnaftır
şuna da: akıl yaralanır
kalp yaralanmaz çünkü yaradır.

Önce sola, sonra sağa, yine sola
Bakan akıldır, kalp uzatmaz
Akıl iki kere ikiyi iyice bilir
Kalp ikiyi inkar edecektir.

İnsan uykudadır, ölünce uyanır
Günün adamıdır ve karşılanır
Can uyanır ve karar anıdır kalp için
Allah sürprizdir, Rabbül âlemin

Kalbin kararını akıl tartar
Bu şuna benzer: akıl esnaftır
Şuna da: akıl yaralanır
Kalp yaralanmaz çünkü yaradır

Sesimiz ulaşmaz şükür koca Tanrı’dan gayrıya
Zırnık biziz, halt biziz, biziz hiç

Kaderimiz bir pazarın akşam saatleri
Gel Allah’ın zabıtası topla bizi

Kalp yaralanmaz çünkü yaradır

bazı sorularım var elbet benim de
mesela sevmek doymak mıdır açlık mı yoksa?
mesela özgürlüğe inanır mısın desem
bu kadar sevmişken hala?

insansız bir uçak kadar yalnızdım düştüğümde

Göğü sen yazdın, okuyamadım ben

kalbin kararını akıl tartar
bu şuna benzer: akıl esnaftır
şuna da: akıl yaralanır
kalp yaralanmaz çünkü yaradır.

‘yol sana fısıldar, çözünür içinde o sözcükler’

‘kaderle karşılaşmak içindir bu virajlar,
gözlerini kapat, iç dünya soğuyacak!’

‘önce sola, sonra sağa, yine sola
bakan akıldır, kalp uzatmaz.’

seninle anıları var gibi, ama saklıyorlar neden
aranıza giremem zannımca, dönemem de geri
ya ben nereye aidim, ey benlerin ey nerelerin sahibi!

şairmişim, bakacağız şair miyim
büyük bir harman yapabilirsem kederden ve ümitten
o zaman şairimdir zannımca, akıl ve cezbe iç içe geçince
kalbin oyuklarında kımıldayınca senin aşkının tırtıllar

fikrini doldurdun bütün senden kaçış olmadığıyla
senden kaçış olmaması iyi haber, yüce haber, son haber
uykudan sonraki uykuda gibi düşüyorum kollarına

benden şair yaptın ya, bu senin kudretin, memnun musun desem
sana seslenmeye yarıyor, memnunum bense.