Emek Kitap Alıntıları – Emile Zola

Şimdi de Katolik kilisesi yok oluyor, kardeşlik için de yaşayan ulus, mutluluğu sadece kendi dayanışması içinde buluyor, cezalar ve ödüllerle idare edilen bir sisteme ihtiyaç duyulmuyordu.

o adalet bir avuç soyguncuyu savunan, hak tanımaz bir toplumun adaleti değil, herkesin eşit mutluluk hakkı olan, kardeşlik ve barış sunan, özgür insanlar arasındaki karşılıklı bir adaletti!

özellikle de vaktiyle toplumsal yapının kanını emen asalaklar, devlet memurları, yargıçlar, kışla ve kilise adamları ortadan kalktığından beri dev bir servet elde edilmiş, öylesine bolluk elde edilmiş ki ambarlar dolup taşmıştı

Aşk diye haykırdılar. Soyu devam ettirecek olan, yaşamın ezeli kaynağı, emeği verimli kılan sadece aşktı! Her şeyin hakimi kral oydu

Geri vermeliydi, çünkü kamu servetini haksız olarak ellerinde tutan benciller, kişisel zevkleri için harcadıkları o serveti, koca mülkleri, işletmeleri, fabrikaları, yolları, şehirleri geri verseler barış sağlanacak, insanlar yeniden birbirini sevmeye başlayacak, bolluk yaşanacak, bi tek yoksul kalmayacaktı!

Hakkı ödenmeyen,aşağılanan adaletsizce paylaştırılan emek,insanın asil,mutlu ve zinde yanı olması getekirken bir iskenceden,bir ayıptan ibaret kaliyorfu

Mutluluk yaratmak, mutlu olmanın en makul yoluydu.

İnsan denen varlık doğuştan kötü tutkuların sahibi değildi, sadece enerjiler vardı, zira tutkuların hepsi de iyi güçlere sahipti, geriye sadece bireyin ve toplumun yararı için bundan faydalanmak kalıyordu

Bu öylesine hoş bir sevgiydi ki, iki sayfanın arasına konulduktan sonra unutulan, sonra yeniden bulunan hatıra çiçeklerinin kokusunu duyumsatıyordu.

Soyu devam ettirecek olan,yaşamın ezeli kaynağı,emeği verimli kılan sadece aşktı!
Her şeyin hakimi kral oydu

İnsanlar ancak buyruk altında verimli olabilirlerdi,emeğin yegane yasası kölelikti,bunun dışında kalan ne varsa çılgınlıktı,felaket getirirdi
(Bu ne kötu bir düşünce )

“Kötülüklerle,zayıflar tükenirken çevrelerinde en katıksız,en mert insanların bile çoğu zaman bu suçta payları yok mudur?”

“Yoksun olduğun gücü sana bulduracak olan üzüntü değildir”

“İnsanı yaratma yasası devinim halindeydi,eğer insanoğlunun mutlu bir yaşam sürmesi gerekiyorsa,kesin ki giderek artan bir enerjiyle davranacaktı”

“Bu anlamsız cinayet,bu akan kan kardeşlik bağının yıllarca süren insanseverlik deneyiminden daha fazla güçlendirmişti”

“Sevdiklerinin,her saat,son soluğunu vermesini bekleyen,bu yürekleri sevgi dolu insanların üzüntüsü ne feci şeydi!”

“Herkes,bütün gün çalışıp serseme dönmek eğiliminde yaratılmıştır;parası olanlar,bu paradan,diledikleri gibi yararlanmakta üstün bir yaşamın zevklerini tatmakta haklıdırlar”

Yaşlı insanlar, atavizm ile zincirlendikleri inançları, töreleri içinde yaşamaya görsün, artık değiştirilemezlerdi.

“Kötülüklerle,zayıflar tükenirken çevrelerinde en katıksız,en mert insanların bile çoğu zaman bu suçta payları yok mudur?”