William Faulkner kitaplarından Abşalom, Abşalom! kitap alıntıları sizlerle…
Abşalom, Abşalom! Kitap Alıntıları
” aşka güvenmeye mecburdu ”
‘Uyandıktan sonra bir daha asla uyanamayacaksam neden uyandım ki?’
” arafta yaşamaya yazgılıydı ”
” artık huzur denebilecek bir hissizlik içinde yaşıyorduk, tek bir çiçek sapını tek bir tomurcuğu hayal etmeyen, beslediği yaprakların uçarı nağmeli yalnızlığını kıskanmayan kör hissiz toprağın ta kendisi gibi. ”
” mutlu olabileceksem olurum, acı çekmeye mecbursam çekerim, diyebilen gerçek gurur. ”
( )Kimin konuştuğu ikisi için de o kadar önemli değildi, zira bu işi icra ve ikmal eden sadece konuşma değildi, konuşmayla dinlemenin mutlu evliliğiydi.
Şöyle esaslı bir nefretin varsa ümit etmen gerekmez, çünkü nefret seni beslemeye yeter.
Yaşlı Sabine, ne istediğini, beklediğini, öleceğini bilse ne sana ne avukata ne Bon’a ne başkasına muhtemelen anlatmazdı çünkü kadındı ve bir şey istemesi, ümit etmesi, beklemesi gerekmiyordu, o sadece istiyor, bekliyor, ümit ediyordu.
Ama sen dinlemiyordun çünkü zaten biliyordun bütün bunların hemen yakınında, bunlarla doğup büyüdüğün için sözün aracılığına ihtiyaç duymadan öğrenmiştin, bütün çocuklar gibi( )
Karanlıkta ikisinin arasında yatar,ama uyumazdı çocuk, onların da uyanık olduğunu, kendisi hakkında düşündüklerini, konuşmadan daha fazla gürültü çıkararak çaresizliğinin uğultulu ıssızlığını doldurduklarını hissederdi.
( )Kimin konuştuğu ikisi için de o kadar önemli değildi, zira bu işi icra ve ikmal eden sadece konuşma değildi, konuşmayla dinlemenin mutlu evliliğiydi.