Идиот Kitap Alıntıları – Fyodor Dostoyevski

Kaderine bu razı oluş, bu can sıkıcı sıkışıklık, bütün bunlar onun ruhunda derin yaralar açmıştı.

İnsan doğasına kıyar, merhamet dilenenin şerefini aşağılar. İntikam olarak toplumsal sadakanın teşkilatlanmasını ve kişinin özgürlüğü meselesi birbirinden ayrı fakat birbirini yok etmeyen iki şeydir.

Zamana bırak, zamanla her şey unutulur! Sonra akıllanmaktansa şimdi akıllı olmak daha iyidir…

İyi yürekli bir budala, akıllı ana kalpsiz bir budala kadar mutsuzdur. Eski bir gerçek bu Ben de iyi yürekli ama akılsız bir budalayım. Oysa sen aklı olan kalpsiz bir budalasın. İkimiz de mutsusuz, ikimiz de ıstırap çekiyoruz.

Bence kalp her şeyin başında gelir; ötesi önemsiz

Güzelliği dile getirmek kolay değildir. Buna hazırlıklı değilim henüz. Güzellik bir bilmecedir.

Ruhunda bir sıkıntı olsa da, kafası çok iyi çalışıyordu.

İyi insanlara ihtiyacım var.

İnsanlar birbirine acı çektirmek için yaratılmıştır.

Sorun onlara, her birine tek tek sorun bakalım mutluluktan ne anlıyorlarmış? Ah inanın, Kolomb Amerika’yı keşfettiği anda değil, onu keşfederken mutluydu.

Bu son altı ayda yaşadıklarımın aksakallı biri olana dek yaşamaya bedel olduğunu unutup, hayatı henüz tanımamış değersiz biri olduğumu düşünecekler olacaktır!

Ah, artık hiçbir şey umurumda değil; artık hiç kızmıyorum

Birtakım düşünceleri dert etmeye, üzülmeye değmediği kişiliğimde yer etti, bütün duygularıma hükmediyor.

Yazı tura mı attım ben yazgım için?

Hem birini sevmiyorsan ne diye kötülüğünü isteyesin ki, öyle değil mi?

Aman umrumdaydı sanki ne diyecekleri!

Dünyayı güzelliğin kurtaracağını iddia ediyor! Bense onun şimdi aşık olduğu için böyle düşündüğünü iddia ediyorum.

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

Param olduğunda benimde son derece orijinal biri olduğumu göreceksiniz. Paranın en bayağı , en iğrenç yanı insana yetenek bile vermesidir.

Hiç olmazsa tek bir insanla, sanki kendi kendimleymişim gibi her şeyi konuşmak istiyorum.

Yaşamının en önemli özelliği; insanlar konusunda sürekli yanılmak olduğuydu.

Yaşamım boyunca insanlar konusunda sürekli yanılmak benim en belirgin özelliğim oldu.

Şimdi insanların yanına gidiyorum: Belki de farkında değilim, ama yeni bir hayat başlıyor benim için.

çünkü kuşlardan daha sevimli bir şey yoktur yeryüzünde

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

Sonra insanın cezaevinde bile kocaman bir yaşam bulabileceğini düşünüyordum.

Çünkü yürektir önemli olan, gerisi boştur.

Aptalca mutlu olmaktansa, nedenini bilerek mutsuz olmak daha iyidir.

Kolomb, Amerikayı bulduğunda mutlu olmadı, ararken mutluydu.

Kalbine ve ruhuna üşüşen sorulara cevap aramaktan tiksintiyle kaçıyordu.

İnsanlar gün gelir gemilerini yakar Ve geri dönmezler. Bu kadar…

Çocuklar insanın ruhunu hafifletir

Bilirsiniz, özellikle yalnızsa bir tedirginlik olur insanın içinde.

her zaman iyi yürekliyimdir ve en önemli eksikliğim budur, çünkü her zaman gerekmez iyi yürekli olmak.

Gülmek istedikten sonra az şey mi bulunur?

Oysa siz çok acı çekmişsiniz ve böylesine bir cehennemden tertemiz çıkmayı başarmışsınız.

Bazen öyle olur ki, gemileri de yakarsınız, bir daha eve dönmezsiniz

Gel de inan şimdi insanlara, soylu güvenini göster onlara.

Bir kişiyle olsun, her şeyimi kendimle konuşuyor gibi konuşmak istiyorum.

Bir parçacık yakınlık gösteriyorlar sana, hayatını bağışlamış gibi teşşükürler edip duruyorsun insanlara.

Şunu da unutmayalım, insan davranışını yönlendiren nedenler, genellikle zannettiğimizden daha karmaşık ve çeşitlidir, bu yüzden sonradan onları nadiren kesin olarak açıklıyabiliriz.

Aşık olmadım. Ama mutlu oldum

Yabancı her şey boğuyordu beni, öldürüyordu.

He he he! Kendi soyunun sonuncusu! He he! İyi buluş doğrusu.

Anlayabilmesi için önce kalbi olması gerekir insanın!

Hayatınız aşkla dolu olsun. Benimki ise bitti..

Ve belki de hüzünlü son günümde,
Bir veda gülümsemesiyle ışıldar aşk.

“Azim, her zorluğu yener.”

Çoğunlukla yalnız yaşıyordu evinde, kitap okuyor, hatta bir şeyler öğrenmeye çalışıyor, bol bol müzik dinliyordu. Az insanla görüşüyordu.

Ve belki aşkın veda gülücüğü
Hüzünlü günbatımım olacak benim..

Ah ne çok şey istiyordum! Ama şimdi hiçbir şey istemiyorum! Istemek de istemiyorum! Böyle bir söz verdim kendime, artık hiçbir şey istemeyeceğim.

İnsanlar gün gelir gemilerini yakar Ve geri dönmezler. Bu kadar…

Kadınlarımızdan bazıları için saçlarını kısa kestirmek, mavi gözlük takmak, nihilist olduğunu söylemek, hemen o anda kendine özgü “inançları olduğuna inanmasına yeterlidir. Bazılarımız için, kalbinde toplumsal, soylu birtakım duygular hissetmek, kimsenin onun hissettiklerini hissedemeyeceğine, dahası insanlığın gelişmesinde kendisinin önder olduğuna kolayca inanmak için yeterlidir. kendi beyninde doğduğuna inanmaya başlar. Bu durumlarda şey okusun, Biri bir yerden iki sözcük duysun veya başı sonu belli olmayan iki sayfacık bir şey okusun hemen bunların kendi düşünceleri olduguna, kendi beyninde doğduğuna inanmaya başlar. Bu durumlarda saflığın küstahlığı (böyle denebilirse kuşkusuz) inanılmaz bir düzeye çıkar.

Kalbimde kalbimin derininde gömülüdür..orası bir mezardır..

Kibarlık ve incelik, dans hocalarından değil, insanın kalbinden gelir..

Anlatamıyorum

İlk kez karşılaştığın birinin nasıl biri olduğunu bilemezsin.

Yavrusunun ona bakarak ilk kez gülümsediğini gören bir annenin sevinci böyle olur. Gökyüzünden bakarken günahkâr bir kulunun bütün kalbiyle ona dua ettiğini gördüğünde Tanrı da böyle sevinir.

Öyle ya, bu sarhoş, zayıf kalplerde nelerin olduğunu ancak Tanrı bilir.

İnsan bazen yanında bir arkadaş olsun ister.

Gavrila Ardalionoviç’in düşmanları başından geçen o olaydan sonra utanç duyduğunu, sokağa bile çıkamadığını söylüyordu

Bir kişiyle olsun, her şeyimi kendimle konuşuyor gibi konuşmak istiyorum.