Sofiya Tolstoy’un Güncesi Kitap Alıntıları – Sofiya Tolstoy

Keşke çocuklara benzeyebilseydik

Yüreğim yalnız ve boş

Ben onların hepsini çok sevdiğim halde neden beni sevmiyorlar diye arasıra kendi kendime soruyorum. Her halde çabuk sinirlenmem ve bunun sonucu olarak, sert ve acı konuştuğum için olacak.

Bunu anlamanı ve nerede olduğumu öğrenecek olursan gelip beni aramamanı yalvararak rica ediyorum. Senin ge­lişin sadece ikimizin de durumunu kötüleştirir ama benim kararımı değiştiremez ( ).
Benimle birlikte namusluca geçirdiğin kırksekiz yıllık yaşam için sana teşekkür ederim ve sana yapılan ve bana yüklenen suçlamalar için beni bağışlamanı dilerim, senin bana karşı yaptığın haksızlıkları da benim bağışladığımı bilmeni isterim. Benim gidişimle, senin için oluşacak deği­şiklikleri kabullenmeni öğütlerim. Bana bir haber iletecek olursan Saşa’ya söyle, o beni nerede bulacağını bilecek ve gerekeni iletecektir. Ama benim nerede olduğumu açıklayamaz, çünkü bulunduğum yeri hiç kimseye söylememek ko­nusunda bana söz verdi

Herhalde öleyeceğim

İnsan bir hayvandır ama düşünen bir hayvan olduğu için usun içgü­düden daha güçlü olması gerekir yanıtını verdi ve şunları ek­ledi Tinsel olarak esinlenmesi ve insan neslinin süreklili­ğini düşünmemesi, bunu görev bilmemesi gerekir. İnsanın hayvandan farkı da budur.

Benim için gerçekten önemli olan tek şey, yaşantı­mın son anlarını dinginlik içinde yaşamaktır

Malımı mülkü­mü, yapıtlarımı herşeyi verdim, sadece Güncem bana kaldı ve onu da vermem isteniyor Sana birgün başımı alıp gi­deceğimi yazmıştım; bak, bana işkence etmeye devam eder­sen, tehdidimi uygulamaya koyacağım.

Dâhi için rahat, neşeli, huzurlu bir ortam yaratmak ge­rek. Dâhiyi yedirmek, yıkamak, giydirmek, yazılarını hesaplanamayacak kadar çok kez kopya etmek gerek; barış içinde yaşaması için kıskançlığını kışkırtmamak ve onu sevmek ge­rek; düzeylerine ulaşmak için tüm zamanını Epiklet, Sokrat, Buda ve benzerlerine adadığından, kendi doğurttuğu bir sü­rü çocuğun, dâhiyi gürültüleriyle tedirgin etmemesini sağla­mak ve onları besleyip yetiştirmekde gerek. Ve bu yakın­lar gençliklerini, güzelliklerini ve güçlerini —bunların tümü­nü o dâhilere hizmet etmek için— harcadıkları zaman da, bu kişiler büyük adamları anlayamamakla suçlanırlar; büyük adamlar ise, kendilerine özdeksel yaşamlarını, gençliklerini ve namuslarını vermekle kalmayıp aynı zamanda, geliştirme olanağı bulamadıkları zihinsel yeteneklerini de feda eden­lere teşekkür bile etmezler.

Ben ölmenin kolay birşey olduğunu sa­nıyordum, ama yanılmışım, ölmek çok zor

Ben onların hepsini çok sevdiğim halde neden beni sevmiyorlar diye arasıra kendi kendime soruyorum. Her halde çabuk sinirlenmem ve bunun sonucu olarak, sert ve acı konuştuğum için olacak.