Beyaz Kraliçe Kitap Alıntıları – Philippa Gregory

Her aptal bir rüzgar yaratabilir ama nerede esmesi ve ne zaman durması gerektiğini kim bilebilir?

Adam ölürken, Melusina’nın ona söylediği şarkıyı duydu. İşte o zaman, karısının baştan beri bildiği şeyi o da nihayet anladı. Kadının yarı balık, erkeğin ölümlü olması hiçbir şeyi değiştirmezdi. Yeterince aşk varsa, hiçbir şey ama hiçbir şey, ölüm bile, birbirini seven iki kişinin arasına girmezdi.

Melusina’nın ölümlü kocası onu çok sevdi. Ama bir bilinmezliğe düşmüştü. Onun doğasını anlayamıyordu. Melusina’nın banyo odasına gizlendiğinde, sudaki minik harelerin üstünde parlayan balık pullarını gördü. Adam onu olduğu gibi kabul edemiyor, o da olduğundan farklı bir yaratığa dönüşemiyordu. Bu yüzden Melusina’yı terketti. Çünkü onun farklı doğasından korkmuştu. Melusina ait olduğu sulara geri döndü. Kocasının yürümeyi tercih ettiği taşlı yollarda acı çekmişti. Onu memnun etmek için dans etmeye çalışmış ama ağrılara katlanamamıştı.

Yalnız kalmaya ihtiyacı vardı. Adam da her seven erkeğin yaptığı gibi ona istediği her şeyi vereceğine yemin etti. Ve kadın kendine rağmen ona güvendi. Her seven kadın gibi.

Edward yarın yokmuş gibi yaşıyor, Richard keşke yarın olmasa diye. George da yarını ona birinin gümüş tepside sunması gerektiğini düşünüyor.

”Ona aşk ve sadakat yemini ettim. Yeryüzünde hiçbir kadının onu benden daha fazla sevemeyeceğini biliyor. ”
U’

Yalnız kalmaya ihtiyacı vardı. Adam da her seven erkeğin yaptığı gibi ona istediği her şeyi vereceğine yemin etti. Ve kadın kendine rağmen ona güvendi. Her seven kadın gibi.